Erg teruggetrokken

drs. E.J. (Els) van Dijk | 1 reactie | 20-03-2015| 08:00

Vraag

İk ben erg teruggetrokken. Ook heb ik sociale angst, ik kan mijn gevoelens niet uiten. Tussen een groep mensen voel ik me heel zwak en onderdanig. Het lijkt alsof ik op dat moment niet tussen die mensen zit. İk voel me daardoor heel verdrietig. Hoe moet ik hier mee omgaan?

ADVERTORIAL

De zorgverzekeringen van Care4Life

De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?

Lees hier meer over onze principiële uitsluitingen.

De zorgverzekeringen van Care4Life

Antwoord

Beste...,

Dit is nu typisch zo’n vraag die ik heel lastig te beantwoorden vind nu ik je niet zie en niet ken. Teruggetrokkenheid kan verschillende oorzaken hebben en sociale angst kent verschillende gradaties. Soms kunnen mensen dit soort aspecten van hun leven zelf overwinnen door zich concrete doelen te stellen, weer anderen hebben hierbij professionele hulp nodig.

Dus ja, hoe moet ik jouw situatie inschatten? Je zegt namelijk wel heel weinig over jezelf. Maar goed. Ik zal een poging wagen.

Sommige mensen zijn teruggetrokken omdat dit nu eenmaal beter bij hen past dan een rol op de voorgrond. Gelukkig maar dat er ook zulke mensen zijn!, denk ik altijd. Stel je voor dat deze aarde alleen maar bevolkt zou worden door druktemakers... Hoe zit dat bij jou? Past bescheidenheid bij jou terwijl je daarnaast wat vrijer zou willen zijn? En maakt het daarbij ook verschil in welke groepen je opereert? Sommige mensen kunnen namelijk in een voor hun vertrouwde omgeving best ‘vrij’ zijn, maar als het gaat om wat meer onbekende groepen, zijn zij wat meer afwachtend. Ook daar hoeft niets mis mee te zijn. Heb je een goede vriend of vriendin waar je je gevoelens wel bij kunt uiten? En hoe zit dat met het gezin waar je thuis hoort? Je familie? Een opleiding die je volgt?

Je merkt dat ik terwijl ik zit te schrijven, steeds meer vragen krijg...

Je kunt proberen om in groepen waarin je redelijk vertrouwd bent, mensen vragen jou tegemoet te komen door je vragen te stellen tijdens de ontmoetingen en de gesprekken die gevoerd worden. Zou je dan wel antwoord kunnen/willen geven? Ook kun je je voornemen om in elk geval elke keer een klein aandeel in het gesprek te hebben. En als je merkt dat dit lukt, durf je een volgende keer wellicht iets meer.

Laat ik je nog een voorbeeld mogen geven. Een tijdje geleden had ik een gesprek met een meisje dat in haar sociale functioneren ook vast liep. Ze was bang voor de beoordeling en het oordeel van andere mensen, bang dat zij in de ogen van anderen iets ‘stoms’ zou zeggen, enzovoort. Ik heb haar toen gevraagd of zij haar manier van benaderen ook om zou kunnen keren: als jij nu eens kijkt naar de mensen waar je mee omgaat en je daarbij probeert te bedenken wat jij voor die mensen zou kunnen betekenen, dan zie je heel andere dingen! Dan haal je de aandacht weg bij de onmacht die jij jezelf toekent, maar mag je vanuit je hart proberen iets toe te voegen aan anderen. Dat brengt ontspanning en een leven vanuit verlangen in plaats van leven uit een tekort. En weet je: dit meisje is dat gaan doen en daaruit zijn zulke mooie dingen voortgekomen! Want natuurlijk had dit meisje wel wat te bieden aan haar medemensen! Dat heeft elk mens. Jij dus ook. Ga het dus ook maar eens proberen op deze manier en laat je verrassen! Ga bedenken wat jij voor specifieke mensen die je in het leven tegen komt, kunt beteken. Een lief woord, een aardig kaartje, een bemoediging, een belangstellende vraag, een warme blik; bedenk het maar! En je zult zien dat eenvoudige dingen mooie openingen voor een ontmoeting kunnen bieden. En waarschijnlijk is het daarbij zo dat dit bij jou (aanvankelijk) beter werkt in individuele contacten dan bij groepen. Dat geeft niets! Een goed begin is het halve eind!

Mocht het allemaal niet baten wat ik schrijf, dan is wellicht de weg naar een professionele hulpverlener een begaanbare weg voor jou. Maar eerlijk gezegd hoop ik dat je al op korte termijn mag genieten van goede ontmoetingen. Als je zelf begint met een liefdevolle benadering komt daar bijna altijd een goede respons op.

Drs. Els J. van Dijk

Lees meer artikelen over:

angstfaalangstonzekerheidsociaal
Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

  • Geboortedatum:
    28-01-1956
  • Kerkelijke gezindte:
    Christelijk Gereformeerd
  • Woon/standplaats:
    Veenendaal
  • Status:
    Actief
213 artikelen
drs. E.J. (Els) van Dijk

Bijzonderheden:

Voormalig directeur Evangelische Hogeschool. Nu begeleiding en advies.

Bekijk ook:

 


Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
1 reactie
mortlach
20-03-2015 / 12:20
Ik heb zelf ook last (gehad) van sociale angst. Gelukkig is daar tegenwoordig zeer succesvolle therapie voor, zogenaamde cognitieve gedragstherapie, evt in combinatie met medicatie.

Ik herinner het me nog goed dat ik het ontzettend grappig vond dat die therapie de vorm had van groepstherapie. Groepstherapie voor mensen die bang zijn voor groepen! Anyway, het hielp wel, al waren er ook mensen bij voor wie de angst te groot was om de therapie te volgen. Zo sneu.

Ik kan je dat soort therapie van harte aanbevelen. Ik heb er ontzettend veel aan gehad, omdat ik nu bepaalde dingen gewoon beter weet en realistischer bekijk. Je huisarts of het plaatselijke GGZ hebben daar ongetwijfeld meer informatie over.

Zelf gebruik ik ook een milde angstremmer met zo goed als geen bijwerkingen. Dat kan dus ook een steun zijn die je een kans zou kunnen geven.

Altijd als ik zeg dat ik last heb van sociale fobie, kijken mensen me vreemd aan. Vaak zeggen ze dan iets van "Jij? Maar jij bent de sociaalste persoon die ik ken." Terwijl ik voordat ik de therapie/medicatie gebruikte nauwelijks de straat op durfde. Blijf er dus niet mee zitten, je kunt er van af komen. Ga naar je huisarts en kijk wat de mogelijkheden zijn!
Je kunt niet (meer) reageren op dit bericht. De reactiemogelijkheid is niet geactiveerd of de uiterste reactietermijn van 1 maand is verstreken.

Terug in de tijd

Niet in het wit trouwen

Waarom mag je in sommige kerken niet in het wit trouwen?
Geen reacties
19-03-2003

Voor een advocaat werken

Sinds kort werk ik bij een advocatenkantoor als secretaresse. Voordat ik hier werkte verdiepte ik mij nooit zo in wat het beroep advocaat precies inhoudt. Nu ik hier werk valt mij op dat de advocaten ...
Geen reacties
19-03-2004

Opstandig en jaloers vanwege zwaar kruis

Wij, een opgroeiend gezin, maken zware, moeilijke dingen mee. Nu merk ik dat ik zo jaloers kan zijn op mensen om ons heen die niet zulke zware kruisen kennen. En dan voel ik me zo opstandig met wat wi...
2 reacties
19-03-2020
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering