Ouders niet naar kerkelijke bevestiging

C.A. Hoekman | 2 reacties | 04-03-2015| 15:09

Ik wil mijn vraag graag stellen aan iemand van de Ger. Gem., aangezien wij als gezin daar zelf ook bij aangesloten zijn. Ik heb een broer, 1,5 jaar jonger dan ik, die sinds een jaar of twee verkering heeft. Ze passen ontzettend goed bij elkaar, alleen komt zij uit een gezin met tv, broek dragen, e.d. We weten dat ze met elkaar naar bed gaan wanneer ze bij haar thuis zijn. Onze ouders hebben ze verteld hoe ze daarin staan toen ze net verkering hadden. Nu hebben ze een tijdje terug een gesprek gehad met onze moeder, omdat ze samen wat moeilijkheden hadden (over iets heel anders overigens) en toen kwam naar voren dat mijn moeder dus niet naar de kerkelijke huwelijksbevestiging wil komen, omdat ze geen schuldbelijdenis doen. Ze hebben beide geen moeite met gemeenschap voor het huwelijk, dus willen ze geen schuldbelijdenis doen.

Ik vraag me af wat je in zo'n geval het beste kunt doen. Ze heeft ze gewaarschuwd en ik denk dat ze het hypocriet vind o.i.d., om dan een zegen over je huwelijk te vragen aan God en dat ze daarom er niet bij wil zijn. Maar is dat ook zo? Ik zoek er een beetje naar hoe ik hierin moet gaan staan. Vind de één gelijk hebben en weet hoe de ander erin staat. Maar ik vind het gegeven dat je als ouders niet bij de kerkelijke bevestiging wilt zijn van je kind, toch wel heel zwaar. Ik hoop dat u begrijpt wat ik bedoel.

Beste vraagsteller,

Ik heb je vraag van alle kanten en een aantal keren op me in laten werken, maar ik zie geen kans om hierop zinnig te antwoorden. Er ontbreekt zoveel noodzakelijk aanvullende informatie om de situatie in te schatten. Wat ik bedoel? Van welke kerk (ook Ger. Gem.?) is de vriendin en in welke kerk willen ze gaan trouwen? Een kerk die, terecht, gemeenschap voor het huwelijk afwijst? Of niet? Een kerk die een huwelijksgesprek voert en hierover vragen stelt? Of niet? Bovendien hebben ze al trouwplannen? Of hebben ze in de discussie met moeder te horen gekregen dat ze schuldbelijdenis moeten doen als ze kerkelijk willen trouwen en doen ze dat niet dat ze dan niet komt? En hebben zij toen gereageerd: schuldbelijdenis doen we niet! Waar is de vader in het gezin (behalve het eerste gesprek)? Trekken de ouders ook samen op in hun afwijzing van een kerkelijk huwelijk zonder schuldbelijdenis?

Ondanks dat ik geen inzicht heb in de eigenlijke situatie wil ik proberen toch enkele (algemene) lijnen te trekken. Je zit met het gegeven dat je als ouders niet bij de kerkelijke bevestiging wilt zijn van je kind, dat toch wel heel zwaar is. Ik begrijp wat je bedoelt, jij vindt het eigenlijk te zwaar en daarom je vraag. Is er wat aan te doen?

In de eerste plaats wil ik opmerken dat gemeenschap hebben voor het huwelijk tegen Gods Woord en gebod ingaat en dat je ouders terecht vinden dat dat niet kan. Vervolgens vindt je moeder dat ze schuldbelijdenis moeten doen, alvorens te kunnen trouwen. En hier ontstaat nu juist mijn moeite. Schuldbelijdenis van wat dan? Blijkbaar van iets waarvan ze zelf de zondigheid niet in zien! Je schrijft immers dat ze beiden geen moeite hebben met gemeenschap voor het huwelijk. Dan toch schuldbelijdenis doen is echt hypocriet.

Ik denk dat je ouders nog een keer het gesprek moeten aangaan met je broer en zijn vriendin en hen hierop wijzen. Dat ze het betreuren dat ze niet inzien dat gemeenschap voor het huwelijk tegen Gods Woord en gebod ingaat en dat ze, zolang ze dat niet inzien, ook de weg van schuldbelijdenis een onbegaanbare weg is en ze daarop niet zullen aandringen. In dat kader zouden je ouders er bij kunnen zeggen dat dan toch Gods zegen afsmeken over het toekomstige huwelijksleven (een gezin stichten, één vlees zijn), voor hen heel dubbel en oneerlijk aanvoelt. Ze zijn immers reeds één vlees. Als ouder zou ik dan de verantwoording voor de hele verdere gang van zaken bij hen laten liggen. Ze zijn volwassen en moeten hun eigen last dragen.

Moet/mag ik als ouder naar zo’n huwelijksbevestiging gaan? Wat is de consequentie als je het niet doet? Zul je als ouder toch ook uitleg moeten geven. Hoe? De hele situatie vertellen en alles publiek maken wat nu nog slechts bekend is in kleine kring? Of er niet over willen praten, wat de zaak alleen maar ingewikkelder maakt. Ik begrijp het dilemma van je ouders. Maar als je jezelf als ouders eerlijk en bijbels hebt uitgesproken en je pijn en verdriet hebt laten zien (niet je gelijk en ook geen dreigend ultimatum), dan is de verantwoording voor je broer en zijn vriendin.

Overigens hoop ik niet dat je denkt dat alle gezinnen die tv hebben en waar de meisjes een broek dragen, vanzelfsprekend het standpunt huldigen dat het bed delen voor het huwelijk ook toegestaan is.

Wijsheid in alles toegewenst, bijzonder je ouders, broer en vriendin.

C. A. Hoekman, Kapelle

Dit artikel is beantwoord door

C.A. Hoekman

• Geboortedatum:
  23-09-1943
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

113 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven