Verschillen te groot

C. M. Chr. Rots - de Weger | 1 reactie | 18-02-2015| 11:08

Ik (meisje) ben zelf 18 en mijn vriend is 22. We hebben elkaar ontmoet via onze ouders. Tot nu toe hebben we een sterke band opgebouwd en praten we over alles wat ons dwarszit. Maar toch ben ik bang dat de verschillen tussen ons te groot zijn. Zo ben ik bijvoorbeeld een persoon die ervan houdt veel alleen te zijn (om goed te kunnen nadenken over veel dingen), in m'n leven veel waarde hecht aan open- en eerlijkheid en te filosoferen en discussieren over veel onderwerpen (overigens bijna nooit met hem). Hij spreekt vaak en veel af met veel vrienden en spendeert zijn vrije tijd aan veel dingen "waarbij je je hersens niet hoeft te gebruiken" (eigen uitspraak). Wij studeren beide op hoger niveau, dus dit verschil heeft niet met ons ‘niveau’ te maken. Toch heeft hij zeker een doordachte mening over onderwerpen (waar ik het niet altijd mee eens ben overigens, doordat ik het vaak een sociaal wenselijke mening vind). Hij vindt vaak dat ik in bepaalde zaken de verantwoordelijkheid over moet nemen. Zoals het beginnen van serieuze gesprekken (want hij “denkt er niet over na”), maar ook op seksueel gebied. Aan het begin van onze relatie was ik sterk voor, geen seks voor het huwelijk. Hij was meer van, “wat jij wilt vind ik belangrijk.” Helaas hebben we dit niet kunnen volhouden en zijn we er tot vandaag de dag mee aan het worstelen. Als we bij elkaar zijn, bidden we hardop met elkaar en dat geeft vaak rust. Ook brengen we dan dit onderwerp naar voren en hopen we dat we ons de volgende keer wel “in kunnen houden.” Nu is het zo dat ik de verantwoordelijkheid krijg om tijdens deze momenten de grenzen aan te geven, maar dit is altijd niet even makkelijk als hij (en ik ook, maar toch minder) er zo in ‘opgaat’. ‘Onwetend’ en met (bijna overdreven) veel spijt komt hij dan aan als het al te laat is. Op dit gebied schaadt het dus erg mijn vertrouwen omdat ik niet meer weet wat hij wil, maar wel weet dat hij te ver gaat. Als ik die dingen aan de orde breng, zegt hij nog steeds dat het pas goed is als ik mij er fijn bij voel. Dit staat mij steeds meer tegen. Ook in veel andere, dagelijkse dingen merk ik dat ik soms geen vertrouwen heb ik wat hij zegt. Ik weet dat hij weleens op een bepaalde manier kan manipuleren bij anderen en ik ben bang dat hij die strategie ook bij mij gebruikt (niet duidelijk waarom). Ik kan er nog veel meer over zeggen, maar mijn vraag is wat ik hiermee moet doen. Zelf ben ik een open persoon en breng ik alles (!) aan de orde, al weet ik van mezelf dat ik niet de makkelijkste ben (direct, kritisch). Ook weet ik dat ik bij hem bepaalde mannelijke trekjes moet accepteren. Ik weet niet waar de grens ligt. Ook krijg ik via bepaalde Bijbelteksten duidelijkheid dat ik het vol moet houden. Maar ik zie geen toekomst zo en zie veel gedoe later voor me. Ik twijfel of ik hierbij moet denken aan zelfverloochening of dat ik toe moet geven aan deze individualistische keuze? Lang en complex dit verhaal, maar ik hoop dat iemand hierbij kan helpen! Alvast bedankt!

Dag meisje van 18,

Eigenlijk heb ik maar een heel kort antwoord na je lange en eerlijke verhaal. Lees de volgende twee boeken (zo mogelijk samen): Gary Chapman “Liefde helpt” en Henry Cloud/John Townsend “Grenzen” (of specifieker hun boek “Grenzen in het huwelijk”). Waarschijnlijk is veel je duidelijk geworden als je deze boeken hebt gelezen. Er zijn natuurlijk nog veel meer goede boeken... maar ik denk dat je intussen al wel hebt beslist of je met je vriend verder samen je levensweg wilt vervolgen. Denk bij een eventuele beslissing aan de reclameslogan die er over gaat dat gedrag niet vanzelf verandert! En schrijf mij nog eens de Bijbelteksten die gaan over “moeten volhouden”, want die ken ik niet.

Hartelijke groet,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1537 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven