Zwangerschap aan zus vertellen

Ik weet van iemand die een kaartje kreeg van een familie lid dat zwanger was. Of via een berichtje dit mee deelde. Zo kon diegene het zelf zonder andere mensen erby het nieuws verwerken. Toen ze even later het familie lid tegen kwam. Kon ze hier spontaan op reageren.
Je kan ook vragen hoe ze vind dat ze zelf nog niet zwanger is. Je kan gerust eerlyk aangeven dat je het lastig vind om het blyde nieuws te vertellen.

deze situatie ken ik en ons is op meerdere manieren het leuke nieuws gebracht

persoonlijke kwam de foto via mail het beste over,
bij een bezoek krijg je te maken met emotie en verwerking en een moeilijk gesprek
bij een kaartje of een foto of een filmpje komt het zachter aan, ga een paar dagen later met z'n 2e op de koffie en praat er dan over (niet over je misselijkheid maar over jullie vreugde en hun verdriet). voor mannen is het ook moeilijk maar ze zijn zo bikkel hard dat ze hun verdriet niet uitten
dus
stap 1 maak met een foto of een video of een kaartje de zwangerschap bekend
stap 2 bezoek ze enkele dagen later of nodig ze uit voor de koffie
stap 3 dwing ze niet tot aandacht geven, dat doen ze vanzelf wel en moet komen want is een stukje verwerken
stap 4 confronteer ze niet met allerlei zwangerschaps kwaaltjes

de gedachte is van vele echtparen die nog geen kinderen hebben :
niet klagen maar dragen wees vrolijk en welgezindt jullie krijgen een kind

goede zwangerschap en succes met de opdracht

Het is lastig... ik weet dat er ook stellen zijn die het verschrikkelijk vinden om anders behandeld worden, die hebben een hekel aan een kaartje of een berichtje... laat het dus van je zus afhangen.
Ik zou er wel voor kiezen om het hen niet in de volle groep te vertellen, maar ga er samen heen en hou het bezoekje kort. Zo kunnen ze nadat jullie weg zijn gegaan hun tranen laten vloeien. Voor hen is jullie zwangerschap de zoveelste bevestiging van hun eigen onvruchtbaarheid. Als ze hun verdriet uiten waar jullie bij zijn: huil mee, erken hun verdriet, verwacht geen blijdheid, geen felicitatie... laat hun primaire reactie er maar gewoon zijn. Er zal daarna vast een moment komen waarop ze op hun manier toch mee zullen leven.
Zelf heb ik helaas de ervaring met herhaalde miskramen en dan is het soms zo moeilijk om blij te reageren op het blijde nieuws. Ik vond het erg moeilijk als mensen dat van mij verwachtten. Mensen weten niet wat voor enorm verdriet er in je schuilgaat als het krijgen van kinderen niet loopt zoals je graag zou willen.