Evangeliseren in Peru

N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke | 2 reacties | 08-01-2015| 11:00

Ik heb een vraag aan de familie Van Dooijeweert. Op uw website las ik dat u met uw echtgenote evangelisatieactiviteiten ontplooit in Peru. Belangrijk werk natuurlijk. Maar mijn vraag is: Waarom in Peru? Volgens de Statistieken van het Pew Research Center is in Peru 95,5 procent van de bevolking christelijk. Dat is bijna het dubbele van Nederland! Nu zal niet iedereen van die 95,5 procent actief belijdend zijn, maar het blijft één van de meest christelijke landen ter wereld (hoofdzakelijk Rooms-Katholiek. Bij voorbaat dank voor uw antwoord!

Beste vraagsteller,

Inderdaad, Peru was een overwegend RK-land. Maar dat was zo! Officieel is 81 procent RK en 14 procent protestant. De rest is zonder geloof. De zich katholiek-noemende meerderheid bestaat uit hooguit 20 procent actief praktiserende kerkleden. In de grote steden is het katholicisme nog wel actief.
 
Sinds 1975 kent de RK een gigantische uitstroom van mensen. In die begintijd zegden vaak zo’n  duizend mensen per dag hun verbintenis met de kerk op. Er ontstond een groot tekort aan kerkelijke leiders. Daardoor zijn in veel dorpen de kerken gesloten. Soms ontmoet je in een ver dorp een priester uit Polen. De mensen zijn gelukkig met zijn komst.

Mede door deze ontwikkeling zijn er duizenden kleine evangelische kerkjes ontstaan en die er waren, zijn gegroeid. Een groot probleem is dat deze kerken niet beschikken over opgeleid kader. Hierdoor kunnen deze gemeenten zich niet ontwikkelen en is er ook veel te weinig kennis van de Bijbel. Het probleem noodzaakte de kerken om uit te zien naar hulp, om op eenvoudige wijze de voorgangers, de zondagschoolleiders en evangelisten van deze kleine gemeenten een basisopleiding te geven.

In 1999 kregen wij vanuit een van de grootste  kerken in Peru, een persoonlijke en dringende vraag om dit werk op ons te nemen. Na grondig overleg en gebed, zijn we gegaan. De onkunde die we tegen kwamen en tegenkomen is hartverscheurend. Na een paar jaar kwamen ook indianenstammen bij ons met het verzoek om ook hun voorgangers les te geven. We zijn diep de jungle in gegaan om deze broeders en zusters te onderwijzen in Gods Woord.

In dit werk zijn mijn man en ik allebei actief. Mijn man geeft de voorgangers Bijbelstudie, preekopbouw, eenvoudige homiletiek, christologie, ethiek, discipelschap en evangelisatie. De vrouwen van de Indianenvoorgangers geef ik Bijbelles. Ze willen weten, leren...
  
Veel mensen hebben op de cursus voor het eerst van hun leven Gods Woord in handen. Er zijn zendelingen die zonder Bijbel werken. Met het zeer weinige wat ze  gehoord hebben over Jezus en geloofd hebben, trekken ze op pad en vertellen dit aan de mensen diep in de jungle en die geloven wat hun verteld wordt. Met diepe vreugde en ontroering nemen ze de Bijbels in hun handen, soms met tranen in hun ogen.

Met dozen vol Bijbels gaan de bergbewoners terug naar hun dorpjes, of de Indianenbroeders naar hun verre comunidades aan de rivieren. Het is onvoorstelbaar om mee te maken dat de meeste mensen voor het eerst over de geboorte van Jezus horen. Wat ik met verwondering en dankbaarheid door mag geven is, dat we bijna een half miljoen Bijbels hebben mogen uitdelen. Ook vele Quechua Bijbels en verschillende Nieuwe Testamenten in de talen van de Indianen. Wees er van overtuigd dat de geestelijke nood groot is, maar dat de Heere doorgaat!  De velden zijn wit om te oogsten, maar de arbeiders zijn weinig.

Hartelijke groeten en Gods zegen en wat ik je vragen wil: bid voor je broeders en zusters in Peru.

Mw. N. J. van Dooijeweert-van der Slikke

Dit artikel is beantwoord door

N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke

• Geboortedatum:
  25-04-1942
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

111 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven