Reformatorische baptisten
Ds. M.W. Muilwijk | 46 reacties | 30-12-2014| 15:22
Vraag
Wij zijn onlangs overgegaan naar de reformatorische baptisten, in de voetsporen van Spurgeon en Bunyan. Beide predikers worden regelmatig geciteerd in onze reformatorische kerken. Alhoewel men goed weet dat beide predikers de volwassendoop voorstonden waarbij we van Spurgeon weten dat hij -naast dat hij als kind gedoopt is- zich ook als volwassene heeft laten dopen. Wij zijn volledig reformatorisch in al ons doen en laten, behalve wat betreft de doopvisie. Waar wij mee zitten is het volgende. Wij zijn niet welkom meer op de reformatorische scholen, dit omdat we de drie formulieren principieel niet meer kunnen ondertekenen en omdat er sprake is van opnieuw als volwassenen gedoopt te zijn (naast kinderdoop). Wij aanvaarden wel de Bijbel als volledige grondslag in ons leven. Kortom, hoe moeten wij nu handelen? Hoe kunnen we het bestuur van de reformatorische scholen overtuigen dat we bij hen horen? Principieel kunnen wij niet achter de drie formulieren staan, dat zou huichelen zijn. We willen best wel tekenen dat we accepteren dat deze drie formulieren de grondslag van de school zijn. Aan de andere kant, al zouden we tekenen, dan zijn we nog niet welkom omdat we opnieuw gedoopt zijn. Kortom, best wel een lastige kwestie en we zijn hierdoor genoodzaakt om onze kinderen op een openbare school te doen. Maar dat botst in alles tegen onze principes. We zijn door en door reformatorisch. We zien rondom ons steeds meer reformatorische baptisten. Die zijn allemaal niet meer welkom op de reformatorische scholen. Dit kan toch niet de bedoeling zijn? Stel dat het er teveel worden, dan hebben de reformatorische scholen straks geen bestaansrecht meer. En dit door een theologisch verschil van mening over de doop, maar voor de rest kunnen we het prima met elkaar vinden. Wordt het niet teveel op de spits gedreven? Als Spurgeon zijn kinderen zou aanmelden op één van onze reformatorische scholen, dan waren die niet welkom. Dat is toch triest? Hoe te handelen? Wij vinden het erg moeilijk en hebben hier veel verdriet van. Maar we kunnen er met geen mogelijkheid doorheen komen. Hoe nu verder?
Antwoord
Beste vragensteller/-ster,
Door drukte is beantwoording langer blijven liggen dan gewild. Voordat ik het eigenlijke antwoord geef, vooraf een paar opmerkingen vooraf. Dan weet je gelijk mijn uitgangspunten en persoonlijke overtuigingen.
In de eerste plaats, ik ben ten volle overtuigd van het bijbelse alleenrecht van de kinderdoop en heb daarom persoonlijk wel grote moeite met overdoop. In tweede plaats, je spreekt over volwassendoop. Ik denk dat je geloofsdoop bedoelt, want in de gevestigde kerken hebben we zelfs een formulier voor de doop van volwassenen. Wat tegenover elkaar staat is de vraag: worden kinderen gedoopt omwille van het verbond of omwille van het geloof. In de derde plaats, ik heb zelf op een reformatorische middelbare school gezeten; ik heb op een reformatorische middelbare school lesgegeven en ben nu voorzitter van het verenigingsbestuur van een reformatorische middelbare school. Noch op de Guido de Bres, noch op de Driestar, noch op de Gomarus worden leerlingen geweigerd puur om het feit dat men op grond van geloof is gedoopt of zich men wil laten dopen. Men zal altijd een gesprek aangaan.
Dan de beantwoording van de vraag zelf. Hierin moeten we eerlijk naar elkaar zijn. Het mag niet zo zijn dat leerlingen geweigerd worden puur om een doopstandpunt alleen. Anders moeten we Bunyan, Spurgeon en Philpot ook principieel afwijzen. Bovendien is er binnen de opvatting van de kinderdoop ook een breedte. Bijvoorbeeld Dordtse Leerregels I,17 wordt ook verschillend gewaardeerd. Maar ik vraag mij af of leerlingen om dit standpunt alleen worden geweigerd. Als je zegt: "Aan de andere kant, al zouden we tekenen, dan zijn we nog niet welkom omdat we opnieuw gedoopt zijn", vraag ik me af of dat waar is. Maar ik ken niet alle reformatorische scholen.
Ik lees in je vraag: "Wij zijn niet welkom meer op de reformatorische scholen, dit omdat we de drie formulieren principieel niet meer kunnen ondertekenen en omdat er sprake is van opnieuw als volwassenen gedoopt te zijn (naast kinderdoop)." Later lijk je dit te relativeren. Maar om door te gaan op de geciteerde zin, hier zit wel een belangrijk punt. Want blijkbaar is de overtuiging van de geloofsdoop zo sterk, dat je en jezelf laat overdopen (en dus kinderdoop terzijde stelt als doop) en de grondslag van de school niet meer kunt ondertekenen. Dan wil ik voorzichtig de vraag stellen wie dingen op de spits drijft. In het boek van H van 't Veld, “De pelgrimsstaf is in mijn hand”, p. 220, wordt gesteld dat in de gemeente van Bunyan overdoop niet noodzakelijk was bij toetreding; wie als kind was gedoopt, hoefde niet opnieuw gedoopt te worden.
Volgens mij is er best gesprek mogelijk met de schoolleiding en wanneer blijkt dat jullie met uitzondering van het doopstandpunt, achter de grondslag van de school kunnen staan, lijkt het mij dat er van uitsluiting geen sprake is/hoeft te zijn. Maar wanneer jullie zelf bepaalde punten op de spits drijven, wordt het een ander verhaal.
Zoals je merkt, ik ga wat relativerend om met het gestelde probleem en bovendien wil ik een balletje bij je terugleggen; namelijk, hoe onbuigzaam stel je jezelf op inzake bepaalde nieuw aangenomen inzichten en nieuw aangenomen standpunten? Dat lijkt mij al voor een deel bepalend. Wat ik in de media over de reformatorische baptisten lees, doet mij het gevoel krijgen dat juist zij sommige dingen op de spits drijven, namelijk een radicaal en actief afwijzen van de kinderdoop. Wanneer je jezelf zo opstelt, verandert dit veel voor de houding van een schoolleiding. Bovendien is het sterk de vraag of je als reformatorische baptisten de predicaat reformatorisch kunt verdedigen met een beroep op Bunyan, Spurgeon of Philpot. Philpot was een hypercalvinist en wat ik van de reformatorische baptisten weet, zijn zij geen hypercalvinisten. Spurgeon en Bunyan hebben beide het standpunt van de geloofsdoop aangenomen in verzet tegen een verbondsautomatisme, waarbij wedergeboorte, geloof en bekering overbodig geacht werden. Dit kan niet gezegd worden van ons doopformulier en evenmin van de plaats die de doop heeft in de behoudende kerken.
Samenvattend, wanneer het doopstandpunt voor jou een theologisch verschil van inzicht is, dan bepaalt dat in de eerste plaats jullie houding naar de reformatorische school; zeg de grondslag te ondertekenen met uitzondering van het standpunt van de kinderdoop. En laten de reformatorische baptisten zelf ook geen zaken op de spits drijven en ook echt reformatorisch zijn. Bij sommige namen die in deze nieuwe beweging genoemd worden, rijst bij mij de vraag of ze op heel veel meer punten geen vragen hebben bij de drie formulieren van enigheid en daarmee bij fundamentele punten van de reformatorische leer. Wanneer het werkelijk alleen het doopstandpunt is, zie ik niet in, waarom een leerling niet toegelaten zou mogen worden.
Tenslotte, bovenstaande is geschreven door een bevooroordeeld persoon. Het doopstandpunt is voor mij geen theologisch verschil, maar een principieel verschil. Maar tegelijk is het geen verschil van zaligmakende waarde. Iemand kan leerstellig zuiver zijn en voor eeuwig verloren gaan; iemand kan leerstellig zijn dwalingen hebben en toch eeuwig de Heere loven. Een volgeling van Whitefield vroeg eens aan Whitefield of Wesley in de hemel zou zijn. Wesley had Whitefield fel aangevallen over de bijbelse leer van de uitverkiezing en had op het punt van de uitverkiezing toch onbijbelse gedachten. Whitefield antwoordde: "Dat weet ik niet (waarop de volgeling dacht dat Whitefield twijfelde of Wesley wel zalig zou worden), want hij zal zo dicht bij de troon van God staan en ik er zo ver vanaf dat ik hem niet kan zien." De Heere geve mij en jou dezelfde zachtmoedigheid om enerzijds geen millimeter van de waarheid af te wijken en anderzijds een ander tot het uiterste te verdragen in liefde en gehoorzaamheid aan de leer die naar de godzaligheid is.
Hartelijke groet,
Ds. M. W. Muilwijk
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M.W. Muilwijk
- Geboortedatum:23-12-1980
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Aalst
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Citaat:
En dit door een theologisch verschil van mening over de doop, maar voor de rest kunnen we het prima met elkaar vinden. Wordt het niet teveel op de spits gedreven? Als Spurgeon zijn kinderen zou aanmelden op één van onze reformatorische scholen, dan waren die niet welkom. Dat is toch triest? Hoe te handelen? Wij vinden het erg moeilijk en hebben hier veel verdriet van. Maar we kunnen er met geen mogelijkheid doorheen komen. Hoe nu verder?
Einde citaat.
Wie drijft nu wat op welke spits? Wat is er hier nu eigenlijk triest? Als wij als christenen denken echt een Woord voor de wereld te hebben, hoe kunnen wij dan ooit voor God en de mensen uitleggen dat wij weer een nieuw kerkgenootschap hebben opgericht?
Maar er is hoop, ik heb namelijk een geweldig idee als zeg ik het zelf!
Waarom bouwen we er niet een aantal scholen bij? Laten we gewoon naast 'juiste' reformatorische scholen ook reformatorische scholen oprichten voor mensen die het geloof IETSIEPIETSIE anders vorm geven. We richten dus bijvoorbeeld een nieuwe school op voor de reformatorische baptisten! Daarnaast zetten we ook een school voor reformatorische kinderen die wel een broek aan mogen. Daarnaast zetten we dan weer een school voor reformatorische kinderen die thuis een televisie hebben en een school voor kinderen die op zondag gewoon op straat mogen spelen.
Want de reformatorische kinderen met een IETSIEPIETSIE andere mening kunnen echt niet zomaar op de enige ware school. Stel je voor dat je in de klas een gesprek krijgt over het geloof en erop uitkomt dat er mensen zijn die anders denken! Daar moet je toch niet aan denken?! Dat is later in de grote mensenwereld namelijk toch ook helemaal niet zo?!
Nee, we voeden onze kinderen beschermender dan beschermend op en laten ze niet in contact komen met mede(!!!) christenen die het allemaal net even iets anders doen.
Kom op zeg, wat een flauwekul allemaal toch maar weer! Wat is het ergste dat je kan overkomen? Dat je kind thuis komt met de vraag: 'papa, bij Pietje dopen ze grote mensen, waarom dopen wij baby's?' Het is toch juist mooi dat kinderen op een vertrouwelijke manier in aanraking komen met kleine(!) verschillen? Waar zou je bang voor zijn? Omdat je het antwoord misschien niet weet? Of omdat je zelf niet zo zeker van je zaak bent?
Ga er maar aan staan.....
HELP
Verder wil ik iederéén een goede jaarwisseling toewensen en het Allerbeste voor en in 2015.
Dit neemt niet weg dat ik het verhala graag van twee kanten zou horen...
Meer dan 10 jaar geleden worstelden wij ook met dit vraagstuk. Welke school sturen we onze kinderen naar toe? Vanuit onze opvoeding hebben we een hele goede bagage meegekregen qua bijbelkennis, en van daaruit wilden we onze kinderen ook naar een reformatorische school sturen. Puur omdat we weten dat daar Gods woord serieus wordt genomen. Wel hadden we twijfels omdat we over bepaalde zaken anders dachten(o.a volwassen doop), en nog steeds denken.
We hebben toen een gesprek aangevraagd met de directeur van de (reformatorische)school waarvan we dachten dat onze kinderen het beste af zouden zijn. Wat een geweldig gesprek is dat geworden! De directeur die sprak van de hoop op Christus´verlossingswerk! We zaten er werkelijk met het schaamrood op de kaken! Wat een bevrijding dat we daarom hebben aangegeven dat we menselijke twijfels hadden bij de 3 formulieren, maar dat we in Christus, en in Hem alleen! die formaliteit hebben kunnen accepteren. Zie op Hem! en kies voor datgene wat voor je kind het beste is! Beter om in een serieuze omgeving aanwezig te zijn waarvan je eigenlijk denkt ik ben het niet met alles eens, dan dat je je kind naar een school stuurt waar ze met van alles in aanraking komen wat je niet zou willen. Er is zoveel wat ons bindt! en zo weinig wat ons scheidt! Al die kleine dingen zouden moeten worden vergeten in het licht van God´s oneindige genade. Die genade die niet alleen voor reformatorischen is, maar ook voor evangelischen, roomsen, etc. Wie God aanroept in de nood, vindt Zijn Gunst oneindig groot!
Mijn wens en bede is dat we elkaar in Christus zullen vinden, en ons in hoofdzaken verenigen en de bijzaken maken tot wat ze werkelijk zijn.
Laten we in gedachten houden de woorden uit de Schrift; en zij zagen niemand dan Jezus alleen! Dat is misschien wat uit verband, maar die spreuk wens ik ons wel allemaal toe!
Een ieder God´s zegen toegewenst!
Overigens zouden ze op mijn refoschool van harte welkom zijn. Maar dat is een persoonlijke mening.
Met het verwelkomen refobaps op je refoschool zou ik voorzichtig zijn. Deze types die het eigen gelijk boven de eenheid in Christus stellen kunnen eenvoudig je school stuk maken zoals zij ook kerken stuk maken.
@Omega: Zet op een refoschool een diehard cgk-er naast een overtuigd GGiN-er en laat ze maar is discussiëren over de verbondenvisie en het onvoorwaardelijk aanbod van genade. Ik denk dat de CGK-er in kwestie zich meer verbonden voelt met de GGiN als het gaat om de kinderdoop, maar meer met de refobaptist als het gaat om de visie op genadeaanbod. De verbondsvisie is in het huidige reformatorische landschap ook niet echt je van het bespreekbaar in het godsdienstonderwijs.
Een reformatorische school in de lande heeft een bestuur waar aller reformatorische kerken zijn vertegenwoordigd, ze hebben leerkrachten van de meeste denominaties. Kinderen komen uit al deze kerken en ook van gezinnen die na gesprek met het bestuur zijn toegelaten. Dat zijn gezinnen die lid zijn van de besloten vergadering van gelovigen, gezinnen van een bepaalde evangelische gemeenten. Nu komt het fenomeen refobaptisme op en binnen no-time krijgen leerkrachten te maken met het weigeren door kinderen van het leren van de HC of Kort Begrip. Of als op maandagmorgen de kinderen mogen vertellen wat ze in de kerk gehoord hebben, dat er dan zaken genoemd worden die haaks staan op op school geleerd wordt. (Opvallend dat de kinderen van de eerder genoemde kerken dat eigenlijk nooit noemden en toch overal enthousiast aan mee doen)
Deze kinderen kan je eigenlijk niet iets kwalijk nemen, maar wel de ouders die de kinderen in zo'n positie plaatsen. Dus er komen gesprekken en ik weet dat sommige gesprekken van dik hout zaagt men planken zijn geweest. Nu moet het bestuur maatregelen gaan treffen om te voorkomen dat er problemen gaan ontstaan t.a.v. verhouding ouder-leerkracht. En ondertussen worden dan zaken op straat gegooid over de school die kant nog wal raken.
Dit is nu precies waar de refobapsen op uit zijn. Eerste de kerken proberen stuk te maken en dan de scholen.
Kortom dit is de weg naar het refobapsenkalifaat.
Volgens mij is er bij de weigering die in deze vraag aan de orde komt òf sprake van een onterecht principiële weigering vanuit de school, òf een wij-weten-het-beter-houding van de refobaptisten. Laat beie partijen eerst even bij zichzelf beginnen en dan als gelijkwaardige broeders en zusters tot overeenstemming komen.
Je ziet het al aan de rechtszaak die er geweest is rond een reformatorische school inzake het weigeren van vrijgeven op de Joodse feestdagen (die messias belijdende refo's gingen naleven). Gelukkig heeft de rechter gewezen op de statuten en dat ouders daar de consequenties uit moeten trekken. En dat geeft precies aan hoe om te gaan in deze situatie. Scholen worden nu gedwongen om hun statuten te gaan aanscherpen ........... en vanwege wat? Keuzes die ouders maken en dan op hun manier gebruik willen maken van bepaald soort onderwijs. Bezint eer gij begint!
