Kriebelig van kameraad
C. M. Chr. Rots - de Weger | 2 reacties | 30-12-2014| 09:52
Vraag
Mijn man heeft een kameraad waar hij goed mee kan. Die kameraad is paar jaar ouder dan hij en is ook getrouwd. Hij komt ook bij ons aan huis. Ik kan er niet goed tegen en word heel kriebelig als hij in mijn buurt is. Ik vind hem heel aanhalerig met soms aanraken of bepaalde woorden, terwijl hij er misschien geen bedoelingen mee heeft. Maar ik zit er wel mee. Ook met het vloeken en zijn levensstijl. Ik heb dit ook wel eens gezegd, dat valt volgens mijn man wel mee. Dat doet mij pijn, want ik zit er mee en heb gevoel dat hij het voor hem opneemt, terwijl ik zijn vrouw ben. Wat moet ik hier mee? Ook voel ik mij altijd ‘lucht’ als die vriend er is. Ik weet niet wat het is, maar zodra hij is er lijkt het er op dat er iets tussen mij en mijn man in staat. Dan duurt het een paar dagen voordat het weer goed is tussen ons. Ik neem dan een afstand van mijn man en dat wil ik helemaal niet. Ik weet niet wat ik moet. Ik kan en wil het niet verbieden dat ze met elkaar omgaan. Die vriend woont in de buurt, dus is er geregeld, of andersom. Hoe kan ik leren hier mee om te gaan?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Dat is een lastig verhaal, want het bezoek van de kameraad -zoals u hem noemt- komt regelmatig voor. Uw woorden: “...heb gevoel dat hij het voor hem opneemt, terwijl ik zijn vrouw ben” en “zodra hij is er lijkt het er op dat er iets tussen mij en mijn man in staat” zijn van betekenis, want zij zeggen iets over ú. Blijkbaar hebt u verwachtingen van uw man over hoe om te gaan met vriendschap, met echtgenoot-zijn en de relatie tussen die beiden.
Naar mijn idee is het enige dat u daaraan kunt doen: maak het bespreekbaar. Maar pas daarbij op, dat u niet zélf ‘er tussen’ komt te staan door van uw man een kéuze te vragen cq. eisen tussen zijn vrouw en zijn vriend. Dan kon het wel eens zo zijn, of worden, dat ú aan het kortste eind trekt! Met alle beste bedoelingen. Let dus op uw woorden én op uw non-verbale communicatie die van grote betekenis kan zijn.
Zo kunt u, wanneer de kameraad er is en vloekt waar u beiden bij bent, zéggen dat ú dat niet op prijs stelt in uw eigen huis. Wanneer hij aanhalig is met woord of gebaar, vriendelijk duidelijk maken dat ú dat niet op prijs stelt. Ga desnoods op die vervelende of moeilijke momenten de kamer uit of eventueel zelfs het huis uit (boodschappen doen, op bezoek, etc.). Kondig vertrek aan, wees vastberaden en houdt uw houding vól. Ook als het langere tijd duurt. Praat er pas over met uw man wanneer de vriend weer weg is en u terug bent. Keer op keer. Vriendelijk, maar duidelijk over uw redenen, uw gevoel. Zónder verwijten, want die geven verwijdering en bewerken wellicht precies het tegenovergestelde van wat u wilt bereiken.
Het ongemakkelijke voor u is, dat uw echtgenoot niet ziet en merkt wat de vriend met ú doet. Lucht, schrijft u, lijkt u te zijn. Zorg er dus voor dat u ‘in beeld’ bent: met vriendelijke, maar vastberaden zogenoemde ‘ik-boodschappen’.
Afstand nemen van uw man is niet de oplossing naar ander gedrag zolang híj ú niet ‘ziet staan’. Vanzelf verandert er ook niets, dus kom in actie, maar bedenk goed op welke manier u dat wílt. Waarop u dat kúnt. Het vergt tact, moed en wellicht helpt humor ook.
Ik wens u alle goeds toe en veel sterkte in de komende tijd.
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik hoop dat je toch duidelijk kunt maken aan die kameraad dat jij zijn aanhalige gedrag en woorden ongewenst vindt... Dat het je wat met je doet, als hij vloekt.
Probeer aan jouw man te vertellen dat jij je onveilig en/of een vreemde voelt in jouw eigen huis, als zijn vriend er is.
Ik denk dat je misschien duidelijker moet zijn. Voorzichtige woorden en omschrijvingen, dringen niet door! Dus zeg maar duidelijk waar het op staat...
Vertel het liefst vanuit je zelf: ik vind... ik voel.... ik denk... Want op verwijten volgen vaak verdedigingen! Maar als je vertelt wat het met jou doet, wordt er soms beter geluisterd. Jij bent niet raar en jouw gevoelens bij deze situatie ook niet! Twijfel niet aan jezelf! Dit is gewoon onacceptabel gedrag, ik zou er ook niet mee kunnen leven.
Sterkte en wijsheid toegewenst!