Opa overleden

Ds. H. Peet | Geen reacties | 11-12-2014| 13:02

Mijn opa is laatst overleden en ik kan er lastig mee omgaan dat hij nu weg is. Ik denk steeds aan hem. Hij was er altijd, maar nu is hij opeens weg. Hij is zonder pijn overleden, maar ik had liever gewild dat hij bleef. Hij was een bijzondere man en was ook erg actief in de kerk. Mijn vraag is nu als volgt: hoe kan ik de pijn weghalen?

Beste vraagsteller,
 
De gevoelens die je hebt na het overlijden van je grootvader zijn heel normaal en begrijpelijk. Wat je aangeeft, is iets wat nu eenmaal thuis hoort bij het verwerkingsproces na het verlies van iemand waarvan je veel hebt gehouden. Het is iets waar je doorheen moet. Het heeft tijd nodig en die tijd moet je jezelf gunnen. Je moet leren aanvaarden dat er gebeurd is wat er gebeurd is. Daarbij mag het besef dat de Heere ons leven leidt ons helpen. De Heere weet wat Hij doet en vergist Zich niet, ook al begrijpen we er soms helemaal niks van. Met een verwijzing naar Psalm 77, zou ik willen zeggen: Zijn weg is in het heiligdom: je kunt niet achter het gordijn kijken vanwaar God over ons leven regeert; het mag ons genoeg zijn dat het de heilige Gód is die regeert. Tegelijk zegt dezelfde Psalm dat Gods weg is in de zee. Hij is bij Zijn volk, ook als het trekt door een ‘zee’ van rouw.

Iemand vergeleek een rouwproces met het gaan door een doolhof zoals je die soms in een speeltuin tegen komt. Denk je eens in dat je door zo’n doolhof loopt te dwalen. Van tijd tot tijd stuit je op een schot en dan moet je weer terug om het via een andere route te proberen. Zo gebeurt het heel wat keren dat je in zo’n doodlopend stuk vastloopt. Maar toch helpen al die vervelende ervaringen je wel om verder te komen en dichter bij de uitgang te komen. Juist het feit dat er een uitgang is, doet je steeds verder zoeken.

Hiermee is een rouwproces misschien wel enigszins te vergelijken. Elke keer weer stuit je op zo’n schot: steeds weer zijn er van die momenten dat het gemis je aanvliegt. Je voelt de pijn in alle hevigheid. Ja dan moet je weer terug en denk je weer wat verder te komen. Totdat je opnieuw voor zo’n schot staat: het verlies staat weer levensgroot voor je en weer moet je een alternatief zoeken. Maar zo al tastend en zoekend kom je wel steeds dichter bij de uitgang; dan heeft het een plaats in je leven gekregen. Die moeilijke ervaringen helpen je wel om verder te komen.

Al naar gelang degene die je missen moet een grotere plaats in je leven innam, zal de weg naar de ‘uitgang’ langer zijn, maar het mag je moed geven dat die uitgang er is. De pijn is dus niet weg te nemen: het is iets waar je doorheen moet. Juist als je erom heen gaat, verwerk je het niet, wel als je erdoor heengaat.

Ik wens je van harte sterkte bij de verwerking van het verlies en vergeet niet dat er geen betere plek is om rouw en verdriet te verwerken dan aan de voeten van de Heere Jezus Christus. Hij kan meevoelen met onze zwakheden (Joh. 11: 35) en weet waar jij doorheen gaat. Zijn ogen zijn ook op je als je dwaalt door het doolhof van de rouw. Hij weet je alles te geven wat je nodig hebt om ook in de situatie waarin jij verkeert, verder te kunnen. In Hem mag je kracht, sterkte en troost vinden. Van harte bid ik je toe dat je dit ook ervaren mag. Met een hartelijke groet,
 
Ds. H. Peet

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Peet

• Geboortedatum:
  15-01-1964
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Sliedrecht (Eben-Haëzer)
• Status:
  Actief

108 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven