Kerkplanting

J.W.N. van Dooijeweert | 1 reactie | 24-11-2014| 15:57

Voor evangelist Van Dooijeweert. Mijn ouders hebben vroeger bij u ‘strooidagen’ meegemaakt. Er wordt deze week heel veel geschreven over evangelisatie, inloophuizen, kerkplanting, enzovoort. Ik voel me aangetrokken door het evangelisatiewerk. Ik praat ook graag met mensen over het evangelie. Ik wil van u graag weten: vindt u het kerkplanterswerk goed of staat u achter de opvatting dat de mensen naar de bestaande kerken moeten komen? Vindt u dat dit de juiste manier is? Of vindt u het planten van kerken beter? Ik denk persoonlijk dat we de mensen op moeten zoeken. Niet uitnodigen alleen, maar naar hen toe gaan. Zelfs proberen in hun huid te kruipen. Gemeente te stichten, juist daar waar die mensen wonen. Ik hoor graag uw mening.

Een pittige vraag in een tijd met een krant vol artikelen over evangelisatie. Je zou er stil van worden als het niet zo ingrijpend was. Wat gebeurt er toch allemaal? Waar hebben we het toch over? Wat zijn we aan het doen? Wie denkt dat hij het alleen weet?

Als we dan toch over evangelisatie willen praten en schrijven, laten we dan eerst eens even denken aan allerlei opdrachten die Koning Jezus geeft. Ik ga niet proberen ze allemaal op te noemen. Iedereen weet het.

Ik heb een voorbeeld gegeven aan de dominees op onze cursus in Peru. Ik stuurde twee mensen op pad met een boodschap. Ik deed het bewust heel onduidelijk. Het gevolg? De twee gingen aan het discussiëren over mijn opdracht. Ze haalden er nog een derde bij en toen kwamen ze er helemaal niet meer uit. Ze gingen gewoon weer op hun plaats zitten, zonder dat ze de boodschap gedaan hadden. De groep had het begrepen!

Is het zo ook niet vaak ten opzichte van de taak die de Heiland Zijn gemeente opgedragen heeft? Men discussieert, redeneert, filosofeert en profeteert en de wereld wordt volkomen onwetend gelaten. En de mensen sterven rondom ons heen, zonder van een Zaligmaker gehoord te hebben. De twee broeders in Peru kregen een onduidelijke boodschap van mij. De Heiland heeft ettelijke heel duidelijke boodschappen doorgegeven.

Ik mag dan een ‘buitenlandwerker’ zijn, maar ik sta in Nederland en België nog steeds midden in het evangelisatiewerk. En ik ben beschaamd om alles wat ik zie gebeuren en hoor zeggen en beweren. Vaak juist door mensen die zelf nog nooit eens een hand hebben uitgestoken naar een mens die verloren ligt en Jezus niet kent. Men weet precies te vertellen hoe het allemaal moet. In het gebed wordt heel rustig tegen de Heere gezegd dat het om een klein kuddeke gaat. En zo wordt de gemeente in slaap gesust. Het moet een schare worden die niemand tellen kan. Uit alle volken, talen, natiën en tongen. Die zullen met elkaar eeuwig Jezus verheerlijken.

Wat wordt er een tijd verknoeid met allerlei dingen die helemaal geen evangelieverkondiging zijn. Wat wordt er geredeneerd dat mensen dan op den duur gewonnen kunnen worden voor het evangelie. Toen de Heere Jezus Zijn werk begon riep Hij uit volle borst: “Bekeert u en gelooft het Evangelie.” Hij zei niet: “Kom gezellig bij mij eten dan ga je misschien ook nog een keer geloven.” Hij zei ook niet: “Ga maar veel bidden om bekering.” Nee, Hij stond met twee voeten op de grond, met het ‘zwaard’ in de hand. Hij wil dat Zijn gemeente zich als ‘zwaardstrijders’ inzet.

Ken je het geheim van de ‘zwaardstrijder’? Die gooit geen bommen uit een vliegtuig. Die heeft geen kanon om af te schieten. Hij gaat zelf naar de vijand toe. Wil hij de vijand overwinnen, dan zal hij hem op minder dan een meter afstand moeten benaderen. Daar ligt het evangelisatiewerk. De mens, die we zo graag vijand van God noemen, de mens die aan ons gelijk is, moet opgezocht worden met HET ‘zwaard’ in de hand, de Bijbel. De eerlijke, heerlijke boodschap van God Zelf. Dan vallen mensen voor het Woord.

We kunnen natuurlijk het kerkplanterswerk veroordelen. Je kunt alles veroordelen. Je zoekt maar een motief en je hebt je oordeel klaar. Kerkplanten goed of niet goed? Heel goed! Alleen moeten we goed oppassen hoe we bezig zijn. Het gaat om het koninkrijk en de Koning. Niet om onze gemeente, niet om mijzelf.

Naar de bestaande gemeenten? Ja, dat kan, maar dan moeten we eerst eens beginnen om de gemeenten op te voeden tot gastvrije evangelisatiegemeenten. Die zondagmiddag... een evangelisatiedienst. Er kwam een echtpaar. Ging achterin zitten. Daar kwamen twee leden van de gemeente: “U zit op mijn plaats.” Een keer nam mijn vrouw een jonge vrouw mee. Na de dienst zei ze: “Eerst had ik duizend vragen, nu heb ik er tienduizend. Was ik bij een sekte?” Al die hoeden, de preektaal die ze absoluut niet begreep. Het was benauwend op haar overgekomen. Dan zie je weer heel sterk benadrukt hoe belangrijk het is om de kerk in hun wereld te brengen.

Huwelijksbevestiging in de kerk. Keurige katholieke mensen. Waren uit belangstelling gekomen. Na de dienst waren ze helemaal verslagen. De dominee had uitdrukkelijk gezegd: “Dan voel ik me één en al zonde. Zo’n groot zondaar als ik...” De opmerking van de gasten: “Wat doet die kerel op de preekstoel? Als hij zo zondig is hoort hij in de gevangenis.” Ze waren na de kerkdienst op het eerste beste parkeerterrein gestopt en hadden tegen elkaar gezegd: waar zijn we in terecht gekomen?

Of die andere keer: Een dominee bezocht onze post in Tilburg. Er waren vier mensen aan het werken in de kerk. Mensen van onze jonge gemeente. “Dominee, zullen we even die mensen groeten?” “Nee, ik hoef die roomse mensen niet...”

Een van de eerste dingen die we als kerkmensen zullen moeten doen is hartelijk zijn. Wees vriendelijk tegenover alle mensen. Voorkomend, behulpzaam. Hart en huis open voor de ander. Stel belang in de ander in uw straat. Wees een licht in deze koude en donkere wereld.
Lopen we uit de kerk blij naar huis of kunnen de mensen het volgende van ons zeggen: “Nou, daar hoef je ook niet heen te gaan om blij te worden...”

Heel ingrijpend is de uitspraak van een joodse man: “Christenen hebben me niet geleerd Jezus lief te hebben.” Natuurlijk kunnen we in het Reformatorisch Dagblad hele verhalen schrijven, maar de praktijk, die is zo helemaal anders. De mens van vandaag, en zeker de Medelander uit een Moslimland of uit hartje Afrika, staat in zo’n volkomen andere cultuur.

We moeten maar opletten waar de Heere Zijn zegen geeft. Is dat waar op een ouderwetse manier mensen benaderd worden met het evangelie? Waar kerkplanters de mensen opzoeken in hun huizen? Waar de deuren van een inloophuis opengaan?

Het wordt tijd om te gaan nadenken over de plaats die de kerk nog heeft in onze maatschappij. En dan tegelijk ook over de vraag of we misschien niet zelf, als kerk medeschuldig zijn aan de afbraak van de kerk. Kerkplanten? Ja!!!! Maar wel overeenkomstig Gods Woord.

Hartelijke groeten, Gods zegen en geef het Woord maar door. Strooi het maar uit met gulle hand.

Evangelist J. W. N. van Dooijeweert

Dit artikel is beantwoord door

J.W.N. van Dooijeweert

• Geboortedatum:
  23-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

266 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven