Moeder wil huwelijk niet
C. M. Chr. Rots - de Weger | 10 reacties | 19-11-2014| 10:05
Vraag
Mijn vriend en ik hebben al zeven jaar een relatie. We zijn 25 en 26 jaar en wonen al een aantal jaren op onszelf. Graag zouden we willen trouwen, maar dat is erg lastig. Mijn moeder mag mijn vriend niet. Ze heeft ook duidelijk gezegd dat als wij zouden trouwen ze niet op onze bruiloft wil komen. Als dit niet het geval was waren we al lang getrouwd. Ik vind het heel erg moeilijk, want dan zal iedereen aan me vragen waarom mijn moeder niet op de bruiloft is. Dan zou ik elke keer moeten huilen op mijn bruiloft en dan is het geen feest meer. Mijn moeder en ik hadden altijd een hele sterke band en nog steeds wel zolang ik negeer dat ik een vriend heb. Als iemand haar vraagt hoe het met mijn vriend is, dan zegt ze dat ik geen vriend heb terwijl dat wel zo is. Als ze niet op de bruiloft komt zou ik heel erg verdrietig zijn. Ik heb er ook over nagedacht om in het 'geheim' te trouwen, maar ik zou zo graag een groot feest hebben. Wat moet ik nou doen? Mijn vader mag mijn vriend wel graag. Hij vindt het ook een hele moeilijke situatie. Ik bid al zeven jaren of het goed mag komen tussen mijn moeder en mijn vriend, maar hij is niet welkom bij haar. Ik ben er zeer verdrietig over ik denk er elke dag wel aan.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Leeftijden van 25 en 26 jaar... jullie zijn toch volwassen mensen, die eigen beslissingen nemen, neem ik aan! Ja, iedere keuze heeft zijn eigen consequenties. Dat is waar. Maar zal moeder, in haar afwijzing, veranderen naarmate de tijd verstrijkt? Of zal vriendlief wel eindeloos blijven wachten?
De trouwdag is niet het éínde dat feestelijk met alle genodigden gevierd dient te worden. Het is het begín van een leven van de partners die elkaar liefde willen geven en een heel leven met elkaar willen delen. Wat in het Bijbelboek Genesis staat over een man, die zijn vader en moeder verlaat om een vrouw lief te gaan hebben, geldt ook voor een vrouw, toch?
Het is jammer en zeer verdrietig, dat uw moeder niets van uw vriend wil weten. Zeker. Maar mag dat úw leven en dat van u beiden zó (blijvend) beïnvloeden? Bespreek een en ander met uw vriend en ga daarna aan uw ouders méédélen wat uw plannen zijn! Als moeder blijft bij haar weigering om op uw bruiloft te komen is dat háár probleem... dat natuurlijk de hele dag zal overschaduwen. Maar hoever u die schaduw laat komen is aan u, uw vader en uw bruidegom. Zo is ook de inrichting van de trouwdag iets van beide partners: dat kán groots, dat kán in het geheim, dat kan ook aangepast aan de situatie. En wie weet, bedenkt moeder zich als de plannen vastere vorm krijgen en u duidelijk hebt gemaakt voor wie ú kiest!
Sterkte toegewenst,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als het goed is wordt HET de dag van je leven en dat is heel verdrietig.
Er blijft altijd een stempel gedrukt op deze dag.
Een troost is het te weten dat je vader je vriend wel mag,dan ligt het vast niet aan jou of je vriend.
Wat Mevr Rots ook zegt: je bent volwassen? En de tijd van verkering is ook lang dus .....wat let je,maak het bespreekbaar.
Ik wil je van harte sterkte toewensen in deze moeilijke periode die zo mooi zou moeten zijn!!
Jij voedt het gedrag van je moeder zelf.
Door je huwelijk iedere keer uit te stellen, geef je haar de macht.
Daarmee geef je haar de boodschap dat haar gedrag wel degelijk zin heeft en blijft ze dat gedrag ook volhouden.
Zodra jij laat merken dat je toch echt gaat trouwen en haar gemanipuleer dus geen zin meer heeft, dan pas zal haar gedrag veranderen.
Vraag haar wat ze er van zal vinden, als je bij haar afwezigheid op de bruiloft tegen iedereen vertelt dat zij niet wilde komen, omdat ze je vriend niet mag?
Misschien kun je jezelf ook wel eens afvragen, of de band met je moeder wel echt zo goed is.
Of is die alleen gestoeld op het feit, dat jij in alle andere dingen wel haar zin deed?
Ik zou zeggen: "Ga je bruiloft plannen en als ze niet mee wil voor een trouwjurk e.d. dan neem je gewoon iemand mee, die ook veel voor je betekent. Dan wordt ze vanzelf jaloers en draait ze vanzelf wel bij. Want volgens mij is ze iemand, die graag overal een vinger in de pap wil"
Inderdaad; trek je eigen plan, geniet zoveel als je kan van alles, blijf zelf 'netjes, respectvol, rustig en trouw' aan je moeder (voor zover dat in je vermogen ligt). Maar geef haar geen macht over jou leven!!
Ps. en je vriend is toch belangrijker dan je moeder? Laat dat dan ook merken tegenover je vriend! Trouwen is vader en moeder verlaten en een nieuw gezinsleven beginnen.
Een moeder en dochter die beiden volharden: De één in het afwijzen, en de ander in het honoreren van deze afwijzing. En een vader en een vriend die zich daar beide in lijken te schikken.
Als iedereen nu zijn verantwoordelijkheid neemt, lijkt mij dit dilemma snel opgelost!
Mijn moeder en ik hadden altijd een hele sterke band en nog steeds wel zolang ik negeer dat ik een vriend heb.
Hier schrik ik wel van. Hoe kun je negeren dat je een vriend hebt? Ik vraag me af of je wel echt van hem houdt. Hoe kun je zo lang willen wachten en ook je vriend zo lang laten wachten?
Ik vind het gedrag van je moeder niet goed. Het lijkt op manipulatie. Ze mag je vriend niet en dreigt daarom niet op je trouwdag te komen. Heeft ze reden om je vriend niet te mogen?
Moet er iets uitgepraat worden? Het lijkt mij dat je met je vriend en je ouders eens om de tafel gaat zitten voor een goed gesprek. Ik hoop dat je je eigen leven gaat leiden en beseft dat er een tijd is om je ouders (moeder) te verlaten, en je man aan te hangen, zoals het ook in de Bijbel staat.
Het is fijn dat je zo,n goed contact hebt met je moeder, maar het mag niet jouw leven te zeer beïnvloeden. Heel veel sterkte ermee hoor!!
Ik vraag me af of je moeder soms narcistische trekken heeft. Want het is ook opvallend dat je vader haar gedrag kennelijk tolereert.
En verder lijkt mij dat jouw houding richting je moeder moet zijn: buigen of barsten. En zoals @John61 al aangeeft: laat haar zelf anders maar aangeven waarom ze niet komt. Het gaat om JOUW toekomst! Want als je vast en zeker weet dat je verder wilt met je vriend: je kunt en mag hem niet veel langer in onzekerheid laten.
Sterkte!
Om hierover wat willen zeggen vind ik moet je wel eerst weten wie is de dochter hoe staat ze in het leven, en over de vriend wie is hij hoe staat hij in het leven.
En waarom heeft de moeder bezwaren, er word hierover niets gezegd.
De moeder kan het best mis hebben, ook kan ze gegronde redenen hebben.
Ik wens een ieder een leven in Christus, als dat hierin ook geld en zo is waar wringt het dan.
Ga in gesprek.
Succes.
Misschien zegt je moeder 'ze heeft geen vriend' omdat jij 'negeert dat je een vriend hebt'?!
Stop met dat negeren en praat geregeld over je vriend. Dan weet ze weer heel duidelijk dat jij een vriend hebt.
Vraag haar eens waaróm ze problemen heeft met jouw vriend en jullie huwelijk. Misschien heeft ze een goede reden, die zul je nooit weten als je niet naar de reden vraagt of durft te vragen.
Alleen maar verdrietig zijn, hoe begrijpelijk ook, daar kom je evenwel geen stap verder mee. Onderneem actie.
