Uit-de-band-springen
ir. Raymond H. Warnaar | 3 reacties | 19-11-2014| 08:01
Vraag
Als echtgenote en moeder doe ik erg mijn best om ons huis een warm thuis te laten zijn en onze kinderen op te voeden tot de eer van God. Ik ben ingetrouwd in de reformatorische traditie en kom uit een seculiere omgeving . Ik heb me aangepast aan de regels die er gelden en dit gaat mij goed af, voel me opgenomen en maak deel uit van de gemeente hier en de in mijn ogen soms strenge en sobere levensstijl. Mijn man zit in de kerkenraad en als gezin liggen wij goed op school en in de kerk. Echter, ik mis mijn oude leven soms zo. In plaats van de zangavond voor vrouwen regel ik oppas om uit de band springen en dus ga ik de stad in. Ongeveer vier keer per jaar trek een spijkerbroek aan, doe make up op en drink in een bar te dure wijn, eet oesters en duik de bioscoop in voor een romantische film of ga naar een popconcert. Als ik thuis kom ben ik weer helemaal opgeladen en kan ik er weer een maand of drie tegenaan en functioneer hierdoor thuis en in mijn omgeving beter. Ik voel me daar ook echt op mijn plek. Mijn man en omgeving weten dit niet en ik wil het hem graag vertellen, maar ook mijn uit-de-band-springen niet opgeven.
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Beste vragensteller,
Mooi om te lezen dat je probeert om je huis een warme omgeving te laten zijn waar jullie kinderen tot eer van God opgevoed worden. Dat is trouwens ook het allerbelangrijkste waar we voor leven: God de eer geven en ons in Hem verheugen. De traditie waarin we ons bevinden mag en kan daar geen belemmering voor zijn.
Het lijkt erop dat het verheugen (of genieten van God, zoals ds. John Piper het omschrijft) een moeilijk punt is in je huidige leven? In plaats daarvan zoek je je oude leven weer op, om daar uit-de-band te springen. Je hebt het ook over je gemeente als een plek met een strenge en sobere levensstijl. Alsof daar geen plaats is voor vreugde. Alsof zij de schuld ervan zijn dat je leven af en toe saai en leeg is en daarom met regelmaat terug verlangt naar je vorige levensstijl. Is dat echt zo? Ligt het aan de reformatorische levensstijl van jullie plaatselijke gemeente of heeft het met je eigen omgang met het Woord en met de Heere te maken? Laat jij je leven dagelijks (ver)vullen met de genade en kennis van de Heere Jezus Christus, waardoor je een bron van vreugde mag zijn voor je omgeving? Jezus zegt: “Wie in Mij gelooft, zoals de Schrift zegt: stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien” (Joh. 7:38).
Het kan wel zo zijn dat de omgeving of traditie als beklemmend ervaren wordt voor het vrijmoedig functioneren als christen. Ook in jouw situatie kan ik me dat voorstellen, als je vanuit een seculiere omgeving in de refo-wereld belandt. Maar als het goed is mag deze traditie en levensstijl niet maatgevend zijn voor je leven als christen. Juist als christen mogen we echte vrijheid kennen en zouden we ons ver moeten houden van lokale geboden en verboden van mensen (raak niet, smaak niet en roer niet aan, Kol. 2:21). Bespreek dit open met je man. Hij zal, omdat hij jouw afkomst goed kent, daar toch zeker begrip voor moeten hebben, vermoed ik.
Tenslotte: Ga vooral gezellig samen met je man op stap, zonder geheimen! Geniet van elkaar, maak tijd voor elkaar beschikbaar en dank God voor de huwelijksband, voor Zijn zegeningen en voor de bijzondere momenten die Hij jullie als gezin wil geven.
Hartelijke groet,
Raymond Warnaar
Dit artikel is beantwoord door
ir. Raymond H. Warnaar
- Geboortedatum:17-08-1968
- Kerkelijke gezindte:ICF (zendingsgemeente CGK)
- Woon/standplaats:Apeldoorn
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Directeur NET Foundation (wereldwijd voorgangers toerusten), toeruster/spreker, voormalig evangelist in Latijns-Amerika en ouderling ICF Apeldoorn.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Dit soort geheimen voor elkaar hebben in je huwelijk kan echter nooit goed zijn voor je relatie, dus hoe moeilijk dat ook is, bespreek het met elkaar.
Als je iets mist, is dat niet per se een teken dat alles vroeger leuker was, maar eerder een teken dat je het niet helemaal naar je zin hebt waar je nu zit. Als je zegt "dan kan ik er weer een paar maanden tegenaan" betekent dat ook, dat je je ontspanning vindt in je "oude" leven en dat je "nieuwe" leven naast vreugde toch ook veel verantwoordelijkheid en "werk" met zich meebrengt.
Toen ik naar de basisschool ging, verlangde ik niet terug naar de kleuterschool. En nu ik een nieuwe baan heb, verlang ik niet terug naar de oude. Als je daarentegen een baan hebt die je niet helemaal bevalt, is het logisch, dat je vaak terugdenkt aan de vorige.
Het vervelende is, dat je op dit moment in je huwelijk het "werk" hebt, terwijl je de ontspanning buiten vindt. Op den duur zul je dan niet meer fris verliefd zijn en de meeste mensen denken dat het zo hoort. Maar eigenlijk komt het ook vooral, omdat je de leuke dingen die je vroeger samen deed niet meer doet, terwijl de verantwoordelijkheden gegroeid zijn.
Stel je voor dat je samen met je man zou kunnen ontsnappen voor een paar uur/ paar dagen en samen "uit de band" kon springen? Dan integreer je de ontspanning in je huwelijk en je hebt dan tenminste een leuke man met wie je kunt flirten als je uit bent. Sterker nog, je kunt hem zelfs mee naar huis nemen...
Op die manier hoef je geen geheim leven te hebben, omdat je "echte" leven veel leuker wordt. Je zult dan merken, dat het snakken naar vroeger dan verdwijnt.
Luister naar ir. Warnaar en maak tijd voor je huwelijk vrij. Kerkenraad, keuken, kinderen en kerkkoor zijn belangrijk, maar vergeet het plezier in je huwelijk niet!
Persoonlijk zou ik niet willen leven met het stiekem uit de band springen. Je zult toch bang zijn dat je familie, bekenden tegenkomt en je man het zo te weten komt? Je kunt beter zelf open en eerlijk zijn. Ik zie geen kwaad in make up en spijkerbroek en af en toe gezellig uitgaan. Is het niet mogelijk dat je jezelf kunt zijn? Volgens mij dwing je je nu in een keurslijf en op de duur zit dat niet lekker. Probeer wat ontspannen om te gaan met de regeltjes en wetjes waar je in beland ben.
Als jat lukt hoef je misschien ook niet meer uit de band te springen. Het leven van een christen mag vrolijk en blij zijn. Je mag genieten van alle mooie dingen die God geeft. Maar doe dat niet stiekem, ik hoop dat je er met je man over kunt praten. Openheid is zo belangrijk in het huwelijk.
God zegen je !!
