Buitenbeentje in reformatorische kerk
Ds. W. Arkeraats | 2 reacties | 10-11-2014| 14:21
Vraag
Ik ben een alleenstaande vrouw van 32 jaar. Zevenenhalf jaar geleden ben ik overgestapt van een charismatische gemeente naar een bondsgemeente. De eerste jaren is dat prima verlopen, ik heb belijdenis gedaan en ik heb veel taken gedaan en had zowaar een paar vriendinnen. Door omstandigheden ben ik mijn vriendschappen in de kerk kwijt geraakt en doordat ik een bepaalde carrière move heb gemaakt, bleef er minder tijd over om vrijwilligerswerk te doen. Tot slot ben ik nog maar een keer per zondag een dienst gaan bezoeken in plaats van twee keer, wat me wel verweten is. Na ruim een jaar eenzaam geweest te zijn, heb ik besloten weg te gaan uit deze gemeente. Ik heb gelukkig nog wel wat van de scriba en de pastoraal werker gehoord, maar de rest van de gemeente heeft me niet gemist. Nu is mijn vraag, is het wel mogelijk om aansluiting te vinden bij een gemeente in de reformatorische stroming als je geen reformatorische achtergrond heb en alleenstaand bent. Het makkelijkste was natuurlijk geweest als ik een vriendje had gekregen in mijn vorige gemeente, maar dat is niet gebeurd. Ik heb echt het idee, doordat ik de familiecontext en het sociaal netwerk mis in de reformatorische stroming, dat ik altijd een buitenbeentje zal blijven als ik mij opnieuw aansluit bij een gemeente in de reformatorische stroming. Theologisch gezien sta ik wel achter de inhoud van de drie formulieren. Ik bezoek op dit moment nog steeds elke zondag een gemeente en ik was niet van plan daar mee te stoppen. Maar ik wil wel graag advies of ik het binnen of buiten de reformatorische stroming moet zoeken. Terug naar een charismatische gemeente wil ik ook niet.
Antwoord
Beste vriendin,
Je vraag heb ik aandachtig gelezen en de volgende conclusies getrokken.
De charismatische beweging (zoals je die noemt) kon je geen voldoening geven en zo ben je naar een reformatorische gemeente gegaan. Ook dat bracht niet wat je er van verwachtte. Als ik het goed begreep, liet men jou in de steek omdat je een drukke baan had en geen vrijwilligerswerk meer kon doen. Ook voelde je je eenzaam, mede omdat je geen verkering kreeg. Je ging ook maar een keer per zondag meer naar de kerk en daar werd je op aangesproken. Je verliet die gemeente en niemand miste je op een enkeling na. Nu je vraag: “Waar dan nu naar toe?” Terug naar een ‘charismatische’ gemeente wil je niet. Opnieuw naar een ‘reformatorische’ gemeente dan?
Het is niet gemakkelijk een rechtstreeks antwoord te geven op je vraag. Ik ken de gemeente uiteraard niet waartoe je hebt behoord. Ik weet dus ook niet hoe deze invulling geeft aan de pastorale zorg voor hen die de gemeente (gaan) verlaten. Ik wil toch proberen met je mee te denken. Je hebt het gevoel, dat je zonder sociale netwerken geen aansluiting kunt vinden. Mijn ervaring is dat dit een actieve betrokkenheid niet in de weg behoeft te staan. Ook ken ik voorbeelden van mensen zonder reformatorische achtergrond, die toch van harte met een kerkelijke gemeente meeleefden.
Met alle voorzichtigheid probeer ik je ook een andere kant te laten zien. Helaas komt het nogal eens voor dat je bij een bepaalde gemeente geen aansluiting vindt. Dat is heel verdrietig. Over en weer is er dan een gevoel van teleurstelling. De ene ervaring stapelt zich dan op de andere en dat geeft een algeheel gevoel van onbehagen. Wederzijds leidt dat tot een gevoel van machteloosheid.
Ik wil je dan ook van harte vragen: probeer je niet alleen te concentreren op je eigen teleurstellingen -al kunnen die ook diep gaan, hoor!- maar probeer je ook te verplaatsen in de gemeenteleden. Misschien willen ze je wel benaderen als je terzijde komt te staan, maar lukt het hun om bepaalde redenen niet. Dan is er heel gauw een blokkade. Natuurlijk begrijp ik ook dat sommige mensen ook wel eens ‘ontactisch’ kunnen reageren. We zijn allen immers allemaal onvolmaakte mensen.
Als je dit ook probeert te overwegen, word je hopelijk bewaard voor het gevaar dat je de dingen die je meemaakt allemaal negatief ervaart. Het is niet altijd gemakkelijk hoor om ook naar je zelf te kijken. Maar dat kan je ervoor bewaren terecht te komen in een spiraal van negatieve gevoelens. Soms kan dat versterkt worden doordat bepaalde diepe verlangens niet vervuld worden; op dat laatste doel je ongetwijfeld, als je de hoop uitsprak dat je kerkelijke betrokkenheid tot een relatie met een jongen zou leiden, een terecht en begrijpelijk verlangen overigens.
Wat ik hierboven aan je schreef, heeft eigenlijk niet te maken met de vraag naar een concrete kerkelijke gemeente. Teleurstellingen, als door jou beschreven, komen voor in reformatorische gemeenten maar evenzeer in charismatische gemeenten, ja eigenlijk in alle verbanden waarin mensen met elkaar omgaan, ook buiten de kerk.
Uiteraard adviseer ik je niet terug te gaan naar een ‘charismatische’ gemeente; dat begrijp je wel. Waarheen dan wel? Daar kan ik geen concreet antwoord op geven. Ik weet immers niet of je in een grote plaats woont (met verschillende kerkverbanden) of in een streek, waarin dorpen liggen met dezelfde ‘kerk’. Eigenlijk vind ik dat ik helemaal niet mag adviseren om een willekeurige gemeente op te zoeken. Dat maakt het allemaal zo vrijblijvend. Ik ben bang dat dat de oplossing niet is en je weer dezelfde problemen gaat ervaren.
Maar anderzijds: zoek -hoe dan ook- een gemeente, waarmee je kunt gaan meeleven. Ik hoop dat je dan een predikant of ouderling treft, aan wie je je probleem kunt voorleggen. Of misschien toch aan de predikant die je al kent? Het is hoe dan ook goed bij iemand hulp te zoeken om een weg te vinden.
En laat ik dit mogen zeggen: het is een vreugde, de Heere te zoeken en te dienen. Probeer dat allereerst te bedenken. Probeer ook te beseffen dat de gemeenten uit onvolmaakte mensen bestaat. Helaas leidt dat tot verdrietige situaties. We leven in een onvolmaakt bestaan. Leg het ook maar in het gebed aan de Heere voor.
Van harte Zijn zegen toegewenst!
Ds. W. Arkeraats
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W. Arkeraats
- Geboortedatum:09-08-1946
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Hardinxveld Giessendam
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat de vraagstelster betreft... goed advies van de ds om ook naar jezelf te kijken. Nodig zelf mensen uit stap op hen af etc. Maar weet ook dat je het van God mag verwachten. Hij plaatst eenzamen echt in een huisgezin.. dat heb ik zelf ook mogen ervaren. Daar bedoel ik niet in de eerste plaats mee dat ik nu ook een gezin heb maar meer dat er toch altijd ook goede vriendschappen ontstonden met zowel andere alleenstaanden als gezinnnen.
Sterkte... en oh ja weggaan lost niet altijd iets op, je neemt jezelf namelijk mee.
Probeer rustig een nieuwe gemeente te zoeken. Neem er biddend de tijd voor en vraag of God je daar in wil leiden. Het is zo belangrijk om je echt thuis te weten in je gemeente, maar helaas worden we zo vaak teleurgesteld. Ik hoop dat je toch een plekje kan vinden waar je met vreugde en dankbaarheid je plaats in kan nemen!