Mobiel-strijd
drs. E.J. (Els) van Dijk | 17 reacties | 07-11-2014| 09:13
Vraag
Ik zou graag een vraag aan Els van Dijk willen stellen. We hebben een zoon van 12 jaar die dit jaar naar het voortgezet onderwijs is gegaan, En je snapt, dan komt die mobiel-strijd. We hebben er zelf grote moeite mee. Niet met die sms’jes, die af en toe handig zijn, maar dat eindeloze kijken en spelen met zo'n ding. Dus we besloten nog geen mobiel te geven, om dat we ook weten dat hij daarvoor heel gevoelig is (ja hij mocht wel een gewone simpele Nokia, maar die is niet meer interessant). Tot onze verbazing ontdekten we dat hij hierin alleen staat in z'n klas. Dat begrijpen we niet. We zoeken toch allemaal als christenen het goede voor onze kinderen? Het gevolg is dat hij hier flink van baalt en het regelmatig met tranen gepaard gaat. Hoe gaan we daar mee om?
Antwoord
Geachte heer/mevrouw,
Veel begrip voor het dilemma waarin u verkeert! De eigen opvoedingsdoelstellingen kunnen gefrustreerd worden door de wereld waarin wij leven. Want inderdaad, hoe kun je eigen keuzes handhaven als ‘iedereen’ het anders doet?
Misschien is het een goed advies dat u uw zoon wel de beschikking geeft over een mobiel, maar dan wel met ‘een gebruiksaanwijzing’ hoe u graag wil dat hij er gebruik van maakt. Bijvoorbeeld x-minuten per dag voor spelletjes/internet, ’s avonds bij het slapen gaan achterlaten/inleveren (i.v.m. nachtelijke Whatsapp-toestanden), enzovoort.
De iPhone/Smartphone is op zichzelf niet verkeerd, maar vaak wel het gebruik dat ervan gemaakt wordt. Grijp de kans om uw zoon te leren dat hij niet hoeft te doen wat iedereen doet, maar dat zijn mobiel voornamelijk een heel functioneel apparaatje kan zijn voorlopig.
Het is mijn hoop en verlangen dat er een nieuwe generatie opgroeit die niet afhankelijk is van de media waarover zij beschikt, maar die geleerd heeft daar goede en eigen keuzes in te maken. Daarvoor zijn zelfbewuste ouders zoals u nodig! Niet alleen verbieden, maar ’begeleide confrontatie’ zoals dat zo mooi heet. Ik wens u heel veel tact en wijsheid op die weg!
Drs. Els J. van Dijk
Dit artikel is beantwoord door
drs. E.J. (Els) van Dijk
- Geboortedatum:28-01-1956
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Voormalig directeur Evangelische Hogeschool. Nu begeleiding en advies.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
U loopt hopeloos achter én u laat uw kind het risico lopen om in ieder geval deels in een sociaal isolement te plaatsen.
Inmiddels hebben wij twee kinderen op het voortgezet onderwijs en zeker is het stellen van regels nodig. Maar: SMS is echt helemaal antiek, whatsapp is wat momenteel de klok slaat.
Mijn advies: koop vandaag nog een smartphone (er zijn prima varianten te koop voor minder dan 100 euro) en geef uw kind de kans het zélf te ontdekken. Zoals mw. Van Dijk zegt: begeleide confrontatie.
En misschien is het een mooie gelegenheid om samen met uw kind de regels vast te stellen, in plaats van ze al op voorhand op te leggen. Anders leert hij/zij toch nooit eigen verantwoordelijkheid te nemen?
'U loopt hopeloos achter en u laat uw kind het risico lopen om in ieder geval deels in een sociaal isolement te plaatsen.'
Oh? Dat tweede is sowieso helemaal niet waar! Ik zit nu in de 4e, heb een, jawel samsung. Zo'n ding wat ze tegenwoordig een koelkast noemen. Geen touchscreen dus. Héél ouderwets... (volgens u dan). Maar ik kan absoluut niet zeggen dat ik in een sociaal isolement zit. Ik heb vriendinnen, die ook geen mobiel of geen whatsapp hebben... (dat gebeurt dus echt nog wel) en op de jeugdvereniging is er een whatsappgroep en als daar belangrijke dingen worden gezegd, wordt dat gewoon aan ons (degenen zonder whatsapp) doorgegeven.
Verder vind ik dat u wel heel erg in de persoonlijke aanval gaat: u loopt hopeloos achter. Ja, naar uw mening mischien, omdat u ook per se met de tijd mee wil doen en alles maar doet wat anderen doen. Maar er zijn ook mensen die sterker in hun schoenen staan en gewoon sms'en (een echt helemaal antieke bezigheid volgens u en dat terwijl er nog zoveel mensen zijn die dat doen).
Mijn reactie is misschien wat aanvallend, maar ik voelde grote verontwaardiging bij het lezen van uw reactie, die eigenlijk net zo aanvallend is op degenen die geen 'nieuwerwetse' mobiel hebben.
De vraag is of de gemiddelde puber de zelfbeheersing heeft om een smartphone alleen voor verantwoorde zaken te gebruiken. De praktijk leert dat facebook een prima middel is om klasgenootjes te pesten en whatsapp ideaal om genante filmpjes van klasgenootjes razendsnel te verspreiden. Pubers kunnen in de regel vrij slecht verantwoord omgaan met deze middelen.
Als je je kind al een smartphone geeft, monitor het gebruik. Beter lijkt me om het apparaat niet te geven (alsof het normaal is een 13-jarige een cadeau van 100 euro te geven!), maar te lenen onder voorwaarden. Inclusie een goede app waarmee je het gebruik kunt monitoren.
Ik kan je reactie helemaal waarderen ;-) en ja natuurlijk had ik het een beetje boud geformuleerd. Maar dat heb ik toch wel bewust gedaan. En uiteraard staat het iedereen vrij om het met me eens te zijn of niet.
Afgelopen zomer toen mijn dochter overging van basisschool naar de middelbare school, zeurde ze me ook aan het hoofd wanneer we nu die telefoon gingen kopen. Ik was aanvankelijk van plan dat pas in de laatste week van de vakantie te regelen maar ben uiteindelijk vanwege een leuke aanbieding eerder overstag gegaan.
Achteraf heb ik daar 2 dingen van geleerd: 1) de vakantie was een ideale gelegenheid om te 'wennen' aan het mobielgebruik en 2) er bleek al een hele actieve whatsappgroep te zijn waar allerlei dingen gedeeld werden ('ga je morgen mee zwemmen?'). Doordat deze zwempartijtjes alleen via whatsapp geregeld werden waren alleen de leden van de whatappgroep op de hoogte, en anderen dus niet.
Dat bedoel ik met (de wellicht wat zware woorden) sociaal isolement. Kan dat niet anders geregeld worden? Tuurlijk wel, alleen het gebeurt niet en whatsapp is de standaard anno nu. Daar mag je gerust tegen ageren, je kunt ook ervoor kiezen om te participeren en te LEREN wat de nieuwe spelregels zijn.
@arendine: Ik werk zelf al 20 jaar in de ICT en natuurlijk weet ik dat dit gebeurt. We leven in 2014 waar dit soort zaken nu eenmaal heel eenvoudig beschikbaar zijn. Dat op zich heeft niets met de smartphone te maken maar wel met het beheerst gebruik ervan. En in mijn stellige overtuiging begint het aanleren van beheerst gebruik met het vertrouwen geven aan je kind. Dus: geef ze zo'n telefoon en stel de regels én sancties vast.
Of 100 euro veel is? Neem van mij aan dat het weinig is, een aanzienlijk deel van de klas van mijn dochter heeft een iphone en die kost aanzienlijk meer..
Verder is het gebruik van techniek om eindeloos met leeftijdsgenoten te communiceren niets nieuws. Het apparaatje verandert misschien, maar het gedrag niet. Hoelang hebben de ouders vroeger met elkaar aan de telefoon gehangen terwijl de ouders klaagden?
Natuurlijk moet je je ogen niet sluiten voor de minder leuke kanten, maar juist daarom moet je ermee leren omgaan. Dat doe je het beste samen, en het beste in een situatie waar je elkaar vertrouwt. Een 12-jarige kun je misschien zijn telefoon nog laten inleveren, maar 2 of 3 jaar later wordt dat echt wel wat lastiger.
wat een vreselijk antwoord van u de 1e dan!
Vreselijke tijd waarin wij leven.
Dat je in de klas de enigste ben zonder mobiel.
De druk die en kind opgelegd krijgt!
kinderen kunnen dat op die leeftijd moelijk bepalen.
geef mij onze kinder tijd maar zonder mobiel heerlijk rustig!
de zoon baalt en dat gaat regelmatig gepaard met tranen
ehm, de jongen is 12
Hij probeert zijn ouders onder druk te zetten met tranen in de hoop dat ze zullen toegeven. Nou, dat kennen we nog van het jengelrek bij de kassa. Zolang hij zijn wensen niet op een meer volwassen manier kan uiten (onderhandelen) zou toegeven aan deze vorm van chantage een heel fout signaal zijn.
Als hij een mobiel wil, dan laat hem maar een baantje nemen. En dan alleen nog maar als de ouders het willen. Sorry, maar een kind heeft geen mobiel NODIG. Nodig is eten, drinken, iets om je warm te houden en een schuilplaats tegen de elementen en een bijbel zo je wilt. Ik zou trouwens maar eens zelf bij de ouders van die kinderen navragen of die werkelijk allemaal een telefoon hebben.
Bij ons mag ook altijd "iedereen" naar dat feestje, "iedereen" heeft meer zakgeld, "iedereen" heeft een smartphone. Zelfs het gebruik van internet heeft bij onze kinderen op school tot uitwassen geleid, juist in de leeftijd tussen 12 en 16. En met uitwassen bedoel ik alles wat je je daar aan ergs bij kunt voorstellen. En dat is een school met ouders die allemaal echt op hun kinderen letten. Ze hebben op die leeftijd vaak (iedereen is anders) nog geen idee wat ze allemaal kunnen aanrichten.
Ouders: als jullie zoon nu al moeite heeft met groepsdruk op school, wat denk je dan als die gebalde groepsdruk elke dag in zijn kleine hersentjes gedrild word via facebook enz. Laat hij eerst maar eens leren alleen te staan en zelf meningen te hebben, voordat u hem leert dat je alles zo moet doen als de rest en dat je vooral aan alles mee moet doen anders tel je niet mee (met de groeten van Sydneylover). Alleen staan is namelijk iets dat maar weinig mensen kunnen of ooit geleerd hebben.
Mee met de massa, schaapjes.
Beheheh!
De kinderen hebben geen abonnement en dat bevalt ons prima! Ook geen wachtwoorden erop die wij niet weten dus regelmatig kijken we als ouders wat er zoal gespeeld,besproken wordt. En wij en de kinderen zijn tevreden met deze regels. Ze weten dat er grenzen zijn maar dat geeft rust!
Ook weten ze dat we niet willen dat ze op Facebook gaan niet om dat we hopeloos ouderwets zijn maar gewoon als zelfbescherming voor onze kinderen die soms de draagwijdte van internet niet kennen en ook de gevolgen van het etaleren van privézaken niet.
En op zaterdag mogen ze er wat meer achter maar wel met dezelfde condities...En zondags dan is de mobiel uit en proberen wij als alternatief na de kerkdiensten gezelligheid te bieden en talen ze er niet naar.
Dat klinkt als een goed alternatief.
Als je jezelf kent, weet je van jezelf hoe je was in de pubertijd. Pubers die al volledig verantwoordelijke keuzes kunnen maken? Dat is uitzonderlijk.
En ja je kunt het ze leren door verantwoording te geven, maar dan niet door ze bloot te stellen aan allerlei gevaar waar je je kinderen als het goed is, uit liefde, voor wil beschermen.
Het is veel logischer dat ouders het verbieden, omdat ze het beste met ze voor hebben..dan dat je ze maar wat laat aanmodderen omdat ze dan zelf dingen ontdekken.
Pubers ontdekken al veel te veel op allerlei gebieden.... de bron daarvan? Internet.... ;)
Ik begrijp de reactie heel goed van deze vraagsteller/vraagstelster....en het lijkt me best lastig om zo'n keus te moeten maken.
uw kind zal het op deze manier verschrikkelijk hebben in zijn klas!
we weten wat het is,tot in de treure getreiterd te worden,als je niet meedoet met de rest!!
een idee,om uw kind voor zijn gewenste mobieltje te laten sparen?
elke week een beetje?
tegen die tijd,dat hij het geld ervoor heeft,is er weer wat nieuws op de markt....
hij kan altijd zeggen,we hebben het geld er niet voor,maar we sparen ervoor.
soms helpt dit,en nemen de andere in de klas,hier genoegen mee.
ik heb alle respekt voor uw opvoeding,vragensteller
het huilen kan ook machteloosheid zijn van uw kind.om altijd alleen te staan valt nooit mee,en nu nog 12jaar en dan al zo,n begin......van die vreselijke strijd,niet te hebben wat de rest heeft,en dan lig je eruit!!!nu een mobiel,daar blijft het niet bij....
heel heel veel sterkte
u, die nog zorgzaam is,waar vind je dit nog?extra sterkte!
gaat u er toch niet meer vanuit,dat christenen het goede voor elkaar zoeken
al hoort dit wel!
als u hier vanuit blijft gaan,valt alles zo tegen,is de teleurstelling zo groot!!!
doe zelf wel aan uw naaste,zoals u verwacht van mede christenen....
als u maar meedoet zijn de meeste mensen aardig....ook in de klas...
maar...de liefde is dan niet echt!!
uw kind heeft u hard nodig!!in deze tijd van verharding
Tjah, u geeft een beetje vreemde reacties. Het lijkt haast wel of u de puber bent ipv uw kinderen. Net als de puber kunt u namelijk ook niet in de portefeuille van de betrokken ouders kijken. Net als een puber geeft u argumenten als "een aanzienlijk(wat is eigenlijk aanzienlijk volgens u?) deel van de klas heeft een iPhone.
Even los van de discussie, ik denk dat drj dit al uitstekend verwoord heeft. Dan maar even ingaan op uw argument dat 100 euro weinig is. Ik denk dat een bedrag van rond de 100 euro prima is om mee te beginnen. Als u op verschillende vergelijkingsites gaat kijken, even de specificaties aanklikt die in deze tijd nog uitstekend mee kunnen(1Ghz+ 4GB+, lange accuduur) dan zijn er zeker wel een aantal toestellen voor dit bedrag te koop zonder dat je in een sociaal isolement komt. Om nou een kind een iPhone te geven omdat een aanzienlijk deel van de klas deze telefoon heeft lijkt me niet helemaal het juiste signaal. Hiermee ga je juist helemaal mee in het argument van je kind en is er geen sprake van een goed uitgedachte beslissing, genomen door de ouders en het kind samen. Op die manier blijf je bezig ieder jaar een telefoon van 500 euro te kopen voor je kind, want tjah, ieder jaar komt er ook weer een nieuwe versie uit. Als ik even via kieskeurig bijvoorbeeld vergelijk is een telefoon als de Nokia Lumia van rond de 100 euro volgens de beoordelingen(een 8 uit 20 beoordelingen) een prima telefoon voor slechts slechts 115 euro. Met dit toestel is WhatsApp, Facebook en kleine spelletjes prima te doen. Mocht een kind daarna persé een mooier exemplaar willen dan kan hij vanaf zijn 13e mooi een bijbaantje nemen en er voor gaan sparen.