Geen verlangen naar Hem
Ds. J.A. Mol | 1 reactie | 23-10-2014| 16:33
Vraag
Momenteel heb ik nogal moeite met het geloof. Ik twijfel er niet aan dat God bestaat en zal oordelen en ik geloof ook het evangelie van Jezus Christus. De geloofsbelijdenis roept geen weerstand op. Maar ik heb zo weinig verlangen om Hem te zoeken. Ja, ik ga naar de kerk, één keertje op de zondag (voor de tweede keer vind ik al meestal een excuus). Ik ga af en toe naar de bijbelkring, ik heb christelijke vrienden. Maar persoonlijk Hem in mijn binnenkamer zoeken? Geen enkel verlangen daar toe. Heel soms pers ik mezelf ertoe om die Bijbel eens te pakken of bijvoorbeeld een preek te luisteren. Maar van harte gaat het niet en vaak blijft het bij één of twee keer. God zal vinden wie Hem ernstig zoeken, maar ik zou mezelf voorliegen als ik zou zeggen dat ik Hem op dit moment ernstig zoek. Terwijl dat ooit wel echt anders is geweest... Het is ook niet dat ik er absoluut nul komma nul tijd voor zou hebben, het is echt een gebrek aan verlangen. Ik probeer me aan de ene kant dus vast te houden, bijvoorbeeld aan een christelijke omgeving, het houden van wat regels (bijvoorbeeld niks kopen op zondag). Maar aan de andere kant trekt ook de wereld. Ik wil niet afglijden, maar de manier waarop ik me op dit moment 'vasthoud' (voornamelijk regeltjes) lijkt me ook niet leiden tot zaligheid. Bovendien glijd ik ook steeds verder weg van waar ik me aan vasthoud. Wat is de juiste weg om niet af te glijden van Hem? Verstandelijk wil ik zo graag bekeerd worden, maar ik kan het niet!
Antwoord
Beste vriend(in),
Dankjewel voor je eerlijke vraag. Je bent in groot gevaar. Waarom? Je glijdt steeds verder weg. Dat doet me denken aan Hebreeën 2:1. God heeft tot ons gesproken door de Zoon, daarom moeten wij ons temeer houden aan hetgeen van ons gehoord is. Waarom? Opdat wij niet te eniger tijd doorvloeien. Dat laatste betekent: dat we niet zullen afdrijven. Afglijden. Wegglijden. Dat is wat jij ervaart!
Je zoekt God niet ernstig. Je hebt geen verlangen naar de binnenkamer. De wereld trekt. En eigenlijk lees ik in je vraag: hoe kom ik nu weer aan dat verlangen? Dat ernstig zoeken, het lukt me niet meer. Terwijl dat ooit wel echt anders is geweest… Hoe moet het verder?
Verlangen naar God. Waar komt dat vandaan? Niet bij jezelf. Vanuit jezelf verlang je niet naar God, maar haat je Hem! Vreselijk. Verlangen naar God komt bij God zelf vandaan. De Heilige Geest maakt je gevoelig, maakt je onrustig, maakt je ontvankelijk voor Zijn Woord. Wat moet jij dan doen?
Proberen God ernstig te zoeken? Proberen om verlangen naar God te kweken? Het lukt je niet! Weet je wat jij moet doen? Eén ding: erkennen voor God zelf dat je geen verlangen naar Hem hebt. Dat je Hem helemaal niet wilt dienen. Belijdt Hem dat je zo aards bent. Dat je zoveel waarde ziet in het hier en nu.
Bekering is nodig. Zeker waar. Maar hoe kom ik eraan? Nee, regeltjes leiden niet tot de zaligheid. Maar wat dan wel? Door helemaal niets van jezelf te verwachten, maar alles en alleen van Jezus Christus.
En dan toch: die Bijbel openen. Biddend lezen. Je schrijft dat je jezelf ertoe moet persen. Nou, doe dat dan maar. Wees hierin streng voor jezelf. Regelmaat is nodig. Reserveer elke dag in je agenda een half uur om je Bijbel te lezen en te bidden. En als het niet van harte gaat? Volhouden. Dan zul je voor verrassingen komen te staan! Blijf bidden: Heere, ontferm U over mij. Ik heb het niet verdiend. Ik heb het er niet naar gemaakt. Ik verlang niet eens naar U. En toch…
Juist in het regelmatig zoeken van de Heere, zal Hij zegen geven. Dan kan het zo zijn dat we onszelf ertoe moeten zetten. Het is echt niet elke dag: Wat blijdschap smaakt mijn ziel, wanneer ik voor U kniel. Maar die dagelijkse regelmaat is nodig. Dat is ook zo voor de zondagse kerkgang. Als God roept dan kun je je plaats toch niet leeglaten? Juist in de kerk wil Hij in het bijzonder tot ons spreken. Gods zegen!
Hartelijke groet,
Kand. J.A. Mol
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.A. Mol
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Zo was het ook met die jonge zendelinge in India in de jaren 1960 van de vorige eeuw. Zij hielp mee met allerlei kerkelijke rituelen en gebruiken op de Bijbelschool en deed alles op de technische piloot.
Zij had geen verlangen naar God, Zij wilde Hem helemaal niet dienen; integendeel zij wilde leven, dansen en genieten en feesten. Dat was het diepe verborgen verlangen in haar hart. Dat duurde tot een zondag de strijd bijna ondraaglijk werd. Zij schrijft er zelf zo over.
"Eén zondag ging ik naar de kerk.
Ik was in een hopeloze, bijna opstandige houding.
De strijd in mijn hart was bijna ondraaglijk.
Ik was zo ongelukkig.
Er moest iets gebeuren om mij niet af te laten haken.
Dr. Stanley Jones was de prediker.
Hij las deze tekst:
"Want wie zijn leven zal willen behouden, die zal het verliezen; maar wie zijn leven zal verliezen om Mij, die zal het vinden".
Mijn hart schreeuwde het uit:
"O nee, dat niet!"
"Ik wil mijn leven niet verliezen!".
"Ik wil leven!"
"Ik wil blijdschap en mooie dingen en vrienden!"
"Ik wil vrolijkheid en populariteit en een fijne tijd!"
"Ik wil leven!"
Lees ook hoe het afliep met deze jonge zendelinge toen de strijd in haar hart ten top steeg. God trok maar ook het verlangen naar het leven in de wereld: http://levendenstromendwater.blogspot.nl/2014/10/een-levende-jezus-voor-dode-godsdienst.html.
