Minderwaardigheidsgevoelens

Ik ben een vrouw van midden dertig jaar. Ben best gelukkig, maar tob altijd met minderwaardigheidsgevoelens. Iemand is altijd beter. Ik meet me altijd aan een ander. Toch kom ik heel vrolijk en gelukkig over. Gelukkig voel ik me ook niet depressief. Diep in mijn hart heb ik altijd leerkracht willen worden. Helaas heb ik daar het niveau niet voor. Ik ben nu onderwijsassistente. Ik voel me altijd minder dan mijn collega's, omdat zij een hbo-opleiding hebben. Wie herkent zich hierin? Mijn vraag is of er meerdere mensen zijn van mijn leeftijd die onderwijs-assistente zijn en dit gevoel herkennen en zich toch gelukkig kunnen voelen met hun baan. Misschien kan ik van jullie leren om vergenoegd te zijn met hetgeen je hebt! Ik ben altijd op zoek naar meer uitdaging omdat het werk me niet altijd de meeste vervulling geeft. Toch ligt mijn hart echt in het onderwijs. Wat zou ik graag kleuterjuf willen zijn! Moet ik dit accepteren?

Beste onderwijsassistente,

Ik ben geen collega onderwijsassistent die je over deze vraag te woord kan staan betreffende mijn ervaringen. Toch valt er wel iets te zeggen over de inhoud van je vraag. Als jouw verlangen groot is om meer te kunnen dienen binnen het onderwijs, wat een prachtig beroep is, wat let je dan om alsnog hbo te gaan doen? Je leeftijd hoeft geen belemmering te zijn, zeker nu de pensioenleeftijd de komende jaren fors wordt verhoogd. Ik ken natuurlijk je omstandigheden niet of het financieel haalbaar is. Je zou dan ook aan een opleiding  in deeltijd kunnen denken, waarbij je deels blijft werken.

Anderzijds viel het mij op dat je aangeeft altijd minderwaardigheidsgevoelens te ervaren in contacten anderen. Jij bent dan al snel de mindere, een positie die je jezelf doorgaans toebedeelt. Wat maakt dat je op deze manier in relaties met anderen om gaat? Je mag er toch vanuit gaan dat een ieder gaven heeft gekregen van de Schepper die men mag benutten, zonder dat deze gemeten hoeven te worden. Kennelijk ontleen je je eigenwaarde niet aan wie je bent, maar aan wat je presteert  en dat afgemeten aan anderen.

Dus de vraag is of het volgen van een hbo-opleiding zal bewerkstelligen dat minderwaardigheidsgevoelens zullen verdwijnen. Grote kans dat je toch de mindere blijft voelen van een gelijkwaardige collega als deze het in jouw ogen iets beter doet binnen het lesgeven. Projecteer je minderwaardigheidsgevoelens niet binnen je beroepsuitoefening. Het zit in jezelf, gemeten in contact met anderen. Natuurlijk is het niet verkeerd om kleuterjuf te willen worden als daar je hart ligt. Toch lijkt het ook goed aan de slag te gaan met je minderwaardigheidsgevoelens om deze te kunnen herwaarderen. Dat je leert en mag toe-eigenen dat ook jij, los van je prestaties, er mag zijn, net als die ander.

Je kent de gelijkenis van de talenten vast wel. Het gaat er niet om hoeveel talenten je hebt. Dat kan veel zijn of weinig. De Schepper waardeert niet de hoogte van het rendement, maar of je de talenten die je hebt naar kunnen ten nutte maakt. En dan zijn we allen gelijkwaardig.

Groet van een gelijkwaardig mens,
Kees den Hamer,
Psychotherapeut/Seksuoloog NVVS,
Cruciaal GGZ