Dorsvloer vol confetti

C.A. Hoekman | 8 reacties | 01-10-2014| 08:00

Sinds kort is er een nieuwe film “Dorsvloer vol confetti.” Er is ook een boek van. De film vertelt het verhaal van de jonge Katelijne (Hendrikje Nieuwerf) die opgroeit in een boerengezin in Zeeland. Uitverkoren zijn, dat is het belangrijkste levensdoel in het streng-gelovige milieu van Katelijne. “Dorsvloer vol confetti” is gebaseerd op de gelijknamige bestseller van Franca Treur, u ongetwijfeld bekend. Ik vraag me af of je als christen deze film mag bekijken. In mijn omgeving hoor ik verschillende reacties op deze film, omdat het wel over ‘ons’ (zeg maar) gaat, maar aan de andere kant ook een karikatuur schetst. Groet, een 19-jarige jongere.

Vraag 2: Ik zit met een vraag. Er is een nieuwe film op de markt: “Dorsvloer vol confetti”, naar het boek van Franka Treur. Mijn vriendinnen hebben het er steeds over. Zij zijn zelf niet reformatorisch. Ze gaan erheen en telkens word ik geconfronteerd met die karikatuur die van de refowereld wordt geschetst. Met verbazing las ik op CIP.nl dat een dominee er zelfs een recensie over schrijft. Behoorlijk positief, om er zelfs lering uit te trekken (overigens niet van onze gemeenten). Ik vind het niet prettig dat er zo'n film is waar de refowereld een beetje neergezet wordt als een “hel-en-verdoemenis-gebeuren”, waar zwaarmoedigheid, vrees en bangigheid vooral de boventoon voeren. Mijn collega's zijn ook verre van reformatorisch en ik heb telkens heel wat uitteleggen. Wat is uw mening over de film van Franka Treur? Kunnen wij er lering uit trekken? Is het een goede film om naar te kijken? Komt het overeen met de praktijk van alle dag? Ben ik gewoon kortzichtig en is het nu eenmaal ‘zwaar’ bij ons?

Beste jongere,

Mag je als christen deze film bekijken? Ik zou er een andere vraag aan toe willen voegen. Als je deze film bekijkt, voegt dat dan iets toe aan het boek, hetzij positief of negatief? Ik heb het boek gelezen. Franca Treur heeft een boek geschreven, wat je in één keer uit wilt lezen. Ze neemt je mee in haar verhaal en geeft prachtige doorkijkjes van het boerenleven, waarin ze opgroeide. Ik herken het. Franca legt echter ook de vinger op een aantal zaken, die we als gereformeerde gezindte ons aan moeten trekken. Is de scheiding tussen de zondag en de maandag niet te groot (geworden)? Tussen leer en leven? Is de bast rond de pit van het Evangelie (zondag 1 van de H.C.) niet te dik geworden? En zijn de lagen rondom de pit niet zo veel en dik geworden dat de pit bijna onbereikbaar is?

Al lezend heb ik echter ook een bepaalde weerzin ervaren. Is de schrijfster nu echt objectief en de maatstaf voor de zogenoemd “streng-gelovigen”? Ik denk het niet.

Eén voorbeeld slechts. Katelijne moet de punten en de tekst van de preek opzeggen en dat lukt niet zo goed (bladz. 13). Ging en gaat dat echt zo? En dat dan ook nog als maatstaf nemen? En dat Katelijne dan ook nog net drie ‘doempunten’ op moet zeggen: vervloekt, verdoemd, gedood? Is de kleur dan niet erg eenzijdig negatief? Zie ik hier de schrijfster achter? Met een innerlijke afkeer? Wat betreft de geestelijke inhoud van het boek, ben ik niet positief. Ik zie het niet anders.

En nu de film? Ik heb de film niet gezien, wel enkele filmrecensies gelezen. Het Algemeen Dagblad schrijft dat de verfilming van het boek op weerstand stuit in de gereformeerde gemeenschap. Franca Treur begrijpt dat wel. Ze zegt: “Er zijn kerkdiensten nagespeeld en er is een scène waarin het Heilig Avondmaal voorkomt. Daar schrok ìk zelfs van, daar rust zo’n taboe op.” Via de EO-website las ik een recensie van Suzanne Smallenbroek over hemel en hel in de film. Ze schrijft dan: “Opvallend aan de film is dat er veel nadruk ligt op de hemel en de hel. Het woord ’Jezus’ of ’genade’ wordt dan ook niet één keer genoemd. Bij de begrafenis van opa ligt -ondanks zijn heldendaad- alleen de focus op het ‘hellevuur’, dat je vervolgens op de achtergrond hoort knisperen.”
 
Mag je als christen die film bekijken? En wat voegt het toe aan het boek? Mijn conclusie is: de film gaat, in negatieve zin, verder dan het boek. Niet bekijken is mijn advies.

Toch denk ik dat het goed is dat je het boek eens leest. En bevraag jezelf dan. Herken ik dat nu wel of niet? Ben ik altijd bezig met de bast en laat de pit mij eigenlijk onberoerd? Is mijn geloof niet meer dan een optelsom van ge- en verboden, dan regels die ik al dan niet hanteer, zo het mij uitkomt?

De fundamentele vraag echter die Gods Woord aan jou en mij stelt is: Wat dunk je van de Christus? Dat is de kern van het Evangelie. Heb je met al je zonden en zorgen bij de Heere Jezus leren schuilen. Het zondeprobleem kent maar één oplossing: de vergevende kracht van Jezus’ bloed.

De les die Franca ons leert is: erger je niet zoals zij aan de bast, maar rust niet voor dat je het hart, de pit van het Evangelie mag kennen. Gods onverdiende genade in Zijn Zoon, de Heere Jezus Christus. Het eigendom van de Heere Jezus zijn, dat is leven tot in eeuwigheid. Dat is vrede en vreugde. Ik gun het jou en Franca.

C. A. Hoekman, Kapelle

Dit artikel is beantwoord door

C.A. Hoekman

• Geboortedatum:
  23-09-1943
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

113 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven