Te lieve jongen
C. M. Chr. Rots - de Weger | 9 reacties | 29-09-2014| 16:34
Vraag
Ik zit met een lastig probleem. Ik heb al een paar jaar verkering met een hele lieve jongen. Eigenlijk te lief voor mij. Ik hou ook echt van hem, maar soms beklemt het me allemaal. Hij is ook wat minder intelligent dan ik en we hebben ook geen diepgaande gesprekken. Hij is daarmee tevreden en wil er gewoon voor mij zijn. Ik durf het (nog) niet uit te maken omdat ik hem daar veel verdriet mee zal doen en ook weet ik niet of ik er toch geen spijt van zal krijgen. Ben ik te veeleisend of hoort dit gewoon bij een verkering die al een paar jaar duurt?
Antwoord
Beste jongedame,
Uitmaken. En wel direct. Wat je nu doet met deze jongen verdient hij niet! Té lief? Ja, te goed ook! Denk je, dat verdriet minder zal zijn als je hem nog langer aan je intelligente lijntje houdt?
Ben je veeléísend óf gedraag je je egoïstisch? Geef zelf het antwoord maar! Misschien krijg je ooit spijt, maar een leven lang met iemand die ‘dommer’ is (mijn woorden, maar eigenlijk denk ik dat jij het zo bedoelt te zeggen!) vraagt toch ook wel heel veel investering, nietwaar. Met wie moet je dán je diepgaande gesprekken voeren al die levenstijd? In je hart heb je al een keuze gemaakt: wees daar eerlijk in!
Vraag je ook af of je deze jongen soms ‘gebruikt’ om jezelf status of iets dergelijks te geven... daar is een liefdesrelatie niet voor bedoeld!!
Sorry, als ik erg direct ben. Als er sprake is van líéfde hoeft het verschil in intelligentieniveau geen breekpunt te zijn. Helaas proef ik dat in jouw brief niet, ondanks de reeds jarenlang durende verkeringsperiode.
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Natuurlijk erg goed bedoeld,maar het klinkt wel heel erg rigoureus .
Jongedame,heb je wel eens diep door gevraagd aan je vriend? Misschien is hij wel te lief dat hij niet tegen je in durft te gaan( je eigen woorden " te lief". )Misschien heeft hij wel een verborgen intelligentie .
Misschien is het een idee om met hem te bespreken dat hij een assertiviteit-training gaat doen?
Misschien heb ik het wel helemaal mis hoor, maar als jullie al zo lang verkering hebben is het inderdaad wel erg rigoureus
Ben je zelf niet een beetje te hoogmoedig wat je vriend betreft,stel je wat nederiger op, dan durft hij misschien wel tot een gesprek te komen.
Ik wens je heel veel wijsheid toe en ga naar Hem die je Raad en Wijsheid kan geven.
Psalm 32
Een vriendelijke groet.
Vind je het lastig dat jij intelligenter bent? Vind je het jammer dat jij nooit tegengas van hem krijgt? Mis je de diepgaande gesprekken? Ben je bang dat je overschiet als je het uitmaakt? Beantwoord deze vragen eerlijk.
Als het antwoord op al deze vragen ja is, dan moet je het inderdaad uitmaken.
Het kan ook zijn dat je het alleen moeilijk vind, dat hij jou onvoorwaardelijk liefheeft... Terwijl jij wel graag dingen aan hem zou willen veranderen? Vrouwen zijn vaak meer zo dat ze dingen aan hun man willen veranderen, terwijl dat andersom vaak minder zo is. Als dat het is, dan moet je bedenken dat mannen meestal niet precies zo veranderen als hun vrouw wil. Bedenk of je het kunt en wilt accepteren, als hij zo blijft. Wil je deze man ook als vader voor jullie kinderen, als je die mocht krijgen? Dat is ook een belangrijke vraag.
Je kunt het beter nu uitmaken, dan dat jouw man levenslang jouw 'mindere' zal zijn. Dat moet je voor hem en voor jezelf niet willen! Kun je hem voldoende waarderen en respecteren?
Ik hoop dat je eruit komt, bid maar om wijsheid!
Dat vraagt om loslaten. Ik kan me indenken dat dat eng is, dat je bang bent om te verliezen wat je hebt. Tegelijkertijd denk ik ook dat als je die signalen nu al zo duidelijk krijgt, je er wat mee moet doen. Want wat zou het alternatief zijn? Daarmee richt je niet alleen je eigen toekomst te gronde, maar ook die van hem!
Sterkte en wijsheid gewenst,
Pompelmoen
Als je deze gevoelens en gedachten nu al hebt, is de kans groot dat je als een ontevreden vrouw naast je man zult leven, als jullie met elkaar trouwen. Daarmee maak je niet alleen jezelf ongelukkig, maar óók je lieve man. Het is dus niet eerlijk om deze goede en lieve jongen aan het lijntje te houden, door te blijven hinken op twee gedachten, je moet zo spoedig mogelijk een keuze maken. Daar heeft je lieve vriend ook recht op!
Kan het zijn dat hij het gewoon niet kan omdat hij ipv minder intelligent, een stoornis heeft?
Dan zal het gewoon altijd zo blijven gaan tussen jullie; hij geeft alles wat hij heeft maar het is voor jou niet datgene wat je tevreden maakt.
Je bent niet veeleisend; de diepgaande gesprekken heb je nodig en als hij je daarin geen vervulling geeft, zou ik het uitmaken.
Sterkte met je beslissing!
Niet minder intelligent, maar een stoornis... en als jou die stoornis van je geliefde stoort, dan moet je het maar uitmaken...? In dat geval is deze vriend zeker beter af, als het uitgemaakt wordt. Hij verdient dan beter!
maar de ervaring leert wat anders. het is geven en nemen en als je alleen maar inleverd.
is het geven toch een keer op.....en wat dan?
een stoornis zegt niets over intelligent of niet, maar dat er niet meer gegeven kan worden dan deze lieve jongen nu doet. het vervult de vraagstelster niet, en het huwelijk is wel bedoeld om allebei vervult te worden....
moeilijk? ja!
Het lijkt me erg moeilijk voor je, Hanna, als je alleen maar moet geven. En ik kan me goed voorstellen dat het dan een keer op is. Dat moet heel zwaar voor je zijn. Wees je er echter wel van bewust, dat je in deze omstandigheden wel het gevaar loopt door een bepaalde bril naar anderen te gaan kijken en zo al gauw ook stoornissen te zien of te zoeken bij anderen. Dat is niet goed, daarmee kun je anderen tekort doen en zelfs onrecht aandoen.
