Verloren rechtvaardige

Ds. W. Pieters | 1 reactie | 15-09-2014| 13:30

Kan een rechtvaardige verloren gaan? 1. In Ezechiël 18 vers 17 en 20 staat dat de zoon niet zal erven de ongerechtigheid van zijn vader, terwijl in Exodus 20 staat, dat de HEERE de misdaad van de vaderen bezoekt aan de kinderen. Is dat niet tegenstrijdig? 2. Wanneer de rechtvaardige zich afkeert van zijn gerechtigheid en zondigt, zal hij omkomen, vers 24. Hoe kan een rechtvaardige (een kind van God) in zijn zonde sterven en verloren gaan?

Ten aanzien van vraag 1, de verbinding tussen de ouders en de kinderen: De HEERE zal de ongerechtigheid van de vaders bezoeken, of straffen, aan de kinderen. Maar dit niet zonder de schuld van de kinderen. Wanneer de zoon niet wandelt in het goddeloze spoor van zijn vader, maar zich tot de HEERE wendt in oprecht berouw, dan zal hij niet worden gestraft voor de zonde van zijn voorgeslacht. Wanneer hij echter in hetzelfde spoor van ongerechtigheid voortgaat als zijn vader of grootvader, dan zal hij zeker gestraft worden en dan zal blijken, dat er een verbinding is tussen voorgeslacht en nageslacht. Dan straft God de misdaad der vaderen aan de kinderen, omdat die kinderen zich niet lieten afschrikken door deze ernstige dreiging, maar gewoon verder leefden in hun ongerechtigheid.

Het is dan ook niet voor niets dat de HEERE bij het eerste en tweede gebod van Zijn wet deze dreiging voegt. Het gaat daar niet over zonden als stelen, liegen, moorden, hoereren. Maar het gaat daar over het dienen van de ene ware God óf van de afgoden. Het gaat ook over het op de juiste manier dienen van die ene ware God. Twee dingen, waarin ontsporing bij ouders zo heel gemakkelijk doorwerkt bij de kinderen. Het wordt overgenomen door de kinderen en zelfs wordt het versterkt in het leven van kinderen en kleinkinderen.

We zien van dit alles een duidelijk voorbeeld in de roomse kerk, die van geslacht tot geslacht verder is afgedwaald van de waarheid en steeds dieper is weggezonken in de leugen, het bedrog en de valse godsdienst. De nakomelingen zetten het voetspoor van het voorgeslacht voort, breidden het uit en deden van alles om op dat pad verder te gaan. Denk aan de Maria-verering en de aflaathandel, denk aan de leer dat de traditie naast de Bijbel gezaghebbend is en dat de paus onfeilbaar is. Zo straft God de afwijking in het zuiver dienen van de ene ware God, in de lijn van de generaties van de vaderen aan de kinderen.

Wat betreft vraag 2: Hoe kan een rechtvaardige (een kind van God) in zijn zonde sterven en verloren gaan? Wanneer de Bijbel het woord ‘rechtvaardige’ gebruikt, is het nog maar de vraag wat voor soort rechtvaardige er wordt bedoeld. Wordt bedoeld iemand die zich voor een rechtvaardige uitgeeft en die het ook schijnt te zijn? Of is iemand bedoeld die in Christus is door het zaligmakend geloof en die deelt in Zijn gerechtigheid? Een rechtvaardige in de laatste zin zal zeker niet in zijn zonde kunnen omkomen. Maar een rechtvaardige in de eerste betekenis wel.

In Ezechiël 18 wordt met de aanduiding ‘rechtvaardige’ iemand bedoeld die lijkt rechtvaardig te zijn en die misschien ook wel meent rechtvaardig te zijn, maar die het ondertussen niet werkelijk is! Of, iemand die in een zekere zin wel rechtvaardig is, maar niet in zaligmakende zin.

Belangrijk is de vraag: hoe staat iemand tegenover slechte voorbeelden van zijn (voor)ouders? Gaat hij onverbeterlijk in hetzelfde spoor? Dan moet hij er zeker op rekenen, dat de straf van God zal komen.

Het tweede waar het voor ons op aan komt, is dat we ons onderzoeken of we een schijnrechtvaardige zijn of een in-Christus-rechtvaardige. De schijnrechtvaardige denkt te weten dat hij rechtvaardig is en geeft zich er voor uit, terwijl hij ondertussen zonden aan de hand kan houden. Maar een echt rechtvaardige, die het is in Christus, die weet dat hij van zichzelf helemaal onrechtvaardig is. Daar heeft hij last van en smart over. Ondertussen leeft hij met de zonde op voet van oorlog. En hij sluit ook met de minste lust of begeerte tegen Gods Wet geen vrede.

Calvijn schrijft: "Dit woord moet ons opwekken om voortdurend de genade van de volharding van God te begeren. Want wij, met onze neiging ten kwade, zullen direct wegvloeien, als God ons niet bevestigt. Laten we dan vrezen en toch verzekerd zijn van de vastheid van ons geloof. Maar laat ons vertrouwen gebouwd zijn op de hulp van de Geest en niet op onszelf."

Ds. W. Pieters

Dit artikel is beantwoord door

Ds. W. Pieters

• Geboortedatum:
  27-06-1957
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Elspeet
• Status:
  Actief

264 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven