Geen aanstoot geven met kleding
Ds. P. Molenaar | 19 reacties | 08-08-2014| 08:47
Vraag
Door Gods genade mag ik weten dat ook mijn zonden gewassen zijn door het bloed van Jezus Christus. Wat een wonder! Nooit gedacht dat ik erbij zou horen, wel vaak om gebeden en het vertrouwen gehad dat God het van Zijn kant kon en wilde doen. Dat God een God is van mogelijkheden waar wij geen mogelijkheden meer zien, wat groot om dat te mogen ervaren!
Nu merk ik dat ik het moeilijk vind om met het volgende om te gaan. Ik ben mijn hele leven opgegroeid in de Ger. Gem. waar ik nu ook lid ben. Ik houdt van fleurige kleding, de kleuren rood en roze staan me bijvoorbeeld goed en ook draag ik oorbellen. Als ik heel eerlijk ben, heb ik daar persoonlijk (naar God toe) geen last van en voel ik niet de behoefte om het anders te doen en vind ik ook dat de Bijbel niet op die manier uitgelegd wordt dat ik het zou moeten laten. Maar ik heb ook mensen om me heen van wie ik weet dat die er waarde aan hechten dat Gods kinderen donkere kleding dragen om te uiten dat ze zwart zijn van zonden en dat ze de oorbellen af zouden leggen. Als ik zo iemand tegenkom, merk ik dat ik schrik als ik gekleed ben in fleurige kleding en dat ik dan denk: diegene zal wel denken.
Persoonlijk geloof ik echt dat die zondedoorleving iets is in je ziel wat overdacht wordt tussen mij en tussen God. Dat is voor mij niet iets waar ik mee te koop loop en erover praat of dat aan anderen wil laten zien. Ik heb er al veel over nagedacht en het doet me pijn. Pijn omdat ik merk dat ik me van het oordeel van mensen nog zoveel aantrek en daardoor dan misschien minder gericht ben op God. Ik heb er ook veel over nagedacht in de trant van: als ik het nu zo zou doen als die mensen het zouden willen zien, dan nog ziet God mijn hart toch aan en ziet Hij toch dat ik het niet met een oprecht hart doe voor Hem? Maar ook: in de Bijbel krijgen we ook de opdracht een ander niet tot ergernis te zijn. Geef ik die aanleiding? Misschien is het zelfs nog wel een list van de duivel om mij druk te laten zijn met zulk soort gedachten.
Natuurlijk heb ik het ook bij God in het gebed gebracht. Om verlost te worden van het gevoel van de druk wat andere mensen zouden vinden. Het ligt ook wel in mijn aard om in te vullen wat een ander van me denkt, want daar ben ik mijn hele leven al druk mee. Dus misschien vul ik dingen te snel in. Anderzijds ben ik zelf natuurlijk opgegroeid in de Ger. Gem. en hebben we kennissen uit allerlei kerkverbanden en weet ik daardoor ook maar al te goed, dat dit soort uiterlijkheden een rol spelen in gedachten van mensen.
Misschien kunt u, vanuit Gods Woord, wat meer uitleg geven die aansluiten bij mijn worsteling.
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Vrienden,
Het is een bijzondere genade als we weten mogen van de verzoening door het bloed van Christus. Dat mag ruimte geven en ook een aanhankelijk leven aan de troon der genade. Het is een bijzondere genade als we mogen weten zo getrokken te zijn met koorden van liefde. Dat geeft ook een stille dankbaarheid voor het feit dat de Heere naar ons persoonlijk wilde omzien en Hij ons kent en er zo een verborgen omgang met de Heere mag zijn. Goed is het om inderdaad niet te koop te lopen met ons geloof, maar laat er maar een milde mededeelzaamheid zijn voor wat de Heere gaf, daar genade toch mededeelzaam maakt!
Nu heb je vragen over de wandel van een christen en dat vooral vertaald in kleding. In de eerste plaats denk ik dat een christen tijd en wijze kent. De kleding is natuurlijk gegeven om onze zonden. Immers, na de zondeval trok de Heere de mens rokken van dierenvellen aan. Er moest geofferd worden om ons te bedekken. Zo is de cultuur ook ontsproten aan het kruis van Christus, Die naakt aan het kruis gehangen heeft om onze zonden. Daarom mag er altijd wel een zeker bescheidenheid zijn met het oog op het dragen van kleding.
Brutaal omgaan met mode past een christen niet. We mogen ons met het oog op de zondag op een nette wijze kleden, omdat we in de kerk komen, waar de Koning der Kerk ons wil ontmoeten. Wel denk ik dat we ook elkaar in de kleding willen stichten. De draagkracht en de gang van de gewoonte is in elke gemeente wel wat verschillend en dat wereldwijd. Daarmee zou ik wel wat rekenen, al zijn er wel enkele hoofdlijnen aan te geven.
Tegelijk zeg ik dat we moeten waken voor uitersten. In kleding kunnen we met onze degelijkheid zelfs een farizeïsche uitstraling hebben. We kunnen daarmee nog wel eens wat verbergen op een schijnheilige wijze, evenals de Farizeeën in Jezus’ dagen. Soms kunnen we met de duurste en degelijkste kleding ons vrome ‘ik’ etaleren. Dan heeft onze kleding een uiterlijke vrome uitstraling om van anderen gezien te worden.
Het is ook niet waar dat zwarte kleding altijd een nederige gestalte uitstraalt. We kunnen daarmee ook nog wel eens een hoogmoedige godsdienst uitstralen. Een christen moet een zekere matigheid in de dingen kennen.
Nu wordt in de vraag gesproken over kleurige kleding met mooie kleuren, waarvoor je dan een bepaalde voorkeur hebt. Over smaak valt natuurlijk niet te twisten. Wel zeg ik dat we de kleuren van kleding wel enigszins kunnen afstemmen aan de hand van de natuur: in Gods heerlijke schepping is ook na de zondeval geen bloem en geen blaadje hetzelfde en toch vertonen ze een schoon beeld van Gods heerlijke scheppingswerken. Zo is er een verschil in de jaargetijden. Zouden we daarvan niet wat kunnen leren ook in onze dracht? Zo zien we op de wereld ook het ontstaan van verschillende culturen in landen en volken, zelfs ook in de ontwikkeling van verschillende klederdrachten. Daarin zie je ook een ontwikkeling in de cultuurgeschiedenis. Plaats daarboven nu maar het kruis van Christus. Dan leert de christen ook een zekere matigheid en bescheidenheid.
Zo zijn er heel veel verschillende kleuren in kleding die we mogen gebruiken. Ze kunnen een schone uitstraling hebben. Hoe schoon is de kleding niet van verschillende Aziatische culturen, zoals je merkt in contacten met kerken overzee. Wonderlijk is het dat de Heere elk mens talenten geeft om een cultuur te ontwikkelen ook in kleding. Maar laat daarbij vooral ook gelden de eer van God en het nut van de naaste. Laten we onze broeder en zusters niet ergeren in excentrieke modieuze kleding, maar tegelijk moeten we ook niet de vrome mens willen strelen met zijn eigen wetjes en regels, die soms ook op excentrieke wijze buiten de werkelijkheid een stijl kan aanmeten , die niets met de Schrift te maken heeft.
We moeten God behagen in heilige wandel. Daarbij heeft de christen wel een bepaalde stijl. Stijlloosheid in de kerk bevordert een oppervlakkig christendom, dat weinig van de heiligheid van God meer verstaat. De priesters droegen in het Oude Testament kleding die op de tempel was afgestemd. Petrus nam het beste kleed om bij Jezus te komen aan de Zee van Tiberias ( Johannes 21). Lees daarbij ook eens 1 Korinthe 8 en 1 Petrus 3! Laten we oppassen om geen knecht van mensen te worden in het geestelijke leven. Daarvoor waarschuwt Paulus ook in Galaten 2, toen Petrus de Joden wilde behagen in de reinheidswetten tijdens de maaltijden. Petrus wordt daarover door Paulus geducht onder handen genomen. Zo moeten we oppassen voor gunst van mensen en ook niet bang zijn voor mensen, maar eerder hiervoor dat we de HEERE niet zouden vrezen Veel belangrijker is het dus dat ons geweten vrij is voor God.
Een christen kent tijd en wijze: hij hoeft niet met de laatste mode mee te lopen en de meest wufte kleding te dragen, waarmee hij of zij anderen eerder afstoot dan naar zich toe trekt in de sierlijke wandel. En het is ook niet nodig dat hij zich een stijl aanmeet, waarbij hij in zijn vroomheid voor mensen wil opvallen en zich een mode aanmeet die meer lijkt op het jaar nul. Dan wordt het allemaal buitenissig. Daarom laat het ons maar gaan om de eer van God en het heil van onze naaste ook in onze dracht en in ons gedrag.
We spraken vroeger over gelaat, gepraat, gewaad en daad van een christen. Wel ik denk dat dit eenvoudig en eigentijds ingevuld mag worden en dan geënt op het Woord, maar vooral niet wettisch. Maar wees voorzichtig met anderen de maat te nemen. Laten we maar streng zijn voor onszelf en mild voor de ander.
Ds. P. Molenaar, Lunteren
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. Molenaar
- Geboortedatum:22-05-1945
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Lunteren
- Status:Actief
Bijzonderheden:
EmeritusDit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Zwart is niet de kleur van de zonden, dat is rood: 'Komt toch en laat ons tezamen richten, zegt de HERE; al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw; al waren zij rood als karmozijn, zij zullen worden als witte wol.'
Als iemand aan zijn zonden herinnerd wil worden, zou die persoon in het rood gekleed moeten gaan. Maar waarom zou je dat doen, als je zonden door God zijn vergeven???
In Ex 28 staat de priesterkleding beschreven, prachtig kleurrijk! Het dragen van zwarte kleding is in een bepaalde groep een cultuur, maar is niet gebaseerd op een richtlijn in de Bijbel.
Wat betreft die oorbellen: 'Ook deed Ik een ring door uw neus, oorbellen aan uw oren en zette een sierlijke kroon op uw hoofd.' (Ez 16:12) Onze Vader Zelf heeft geen problemen met oor-en neusringen, waarom wij dan wel?
Toen mijn vrouw in onze vorige gemeente voor het eerst aan het avondmaal ging (jaar of 15 geleden) was het daar ook de gewoonte dat iedere avondmaalsganger heel donker of zwart gekleed was.
Die kleuren droeg mijn vrouw daarvoor nooit en heeft ze daarna ook nooit bewust gedragen omdat anderen dat wellicht als norm stellen/stelden. Enerzijds wil je geen aanstoot geven, maar anderzijds kun je allerhande ongeschreven lokale normpjes en wetjes het beeste even aan je laars lappen. Precies hetzelfde hanteert ze ook voor het dragen van een broek overigens, maar dat terzijde.
Een paar jaar geleden hoorden we van iemand anders uit diezelfde gemeente dat juist de lichtere kleding die mijn vrouw destijds droeg voor die persoon de drempel had weggehaald om ook aan het avondmaal te gaan!
Zucht... Het gaat niet om wat andere mensen ervan denken, maar om wat God zegt. Volgens mij is dat de kern van dit verhaal en van zoveel andere soortgelijke zaken!
Welke kleur rok droeg Jozef??
Doe niet, wat je niet graag zou doen, als Jezus kwam,
Zeg niet, wat je niet graag zou zeggen, als Jezus kwam,
Kom niet, waar je niet graag zou zijn, als Jezus kwam.
Ik denk dat je dit ook op kleding kunt toepassen:
Draag niet, wat je niet graag zou willen dragen, wat Jezus zou zien als Hij kwam!
Ik zou zeggen: zoek deze zaak uit met de Heere. Maak er een gebedsitem van, vraag Hem om duidelijkheid. Zo heb ik zelf een worsteling met de broek gehad. Velen vinden dat dit echt niet kan, terwijl het grootste gros van de christenen er in loopt. Wie stoort hier nou wie? Je kunt ook flink aanstoot geven als je hiervan een geloofskenmerk maakt, zo valt namelijk 95% van de kinderen van God wel uit de genade.
Mijn ervaring was dat God mij op geen wijze een schuldgevoel over de broek gaf, in die tijd werd mij juist duidelijk dat het in die broek helemaal niet zit. Maar meer in de vraag: waarom draag je dit of dat? Draag je een bepaald kledingstuk om zo minder op te vallen in de wereld? Dan is dit toch een punt. Draag je juist die kleding van 'College Style' om bij de club te horen, dan mist het ook zijn doel.
Het gaat dus meer om de vraag: waarom draag ik wat ik draag? En natuurlijk is het goed om rekening te houden met elkaar, maar dan moet dat wel van twee kanten komen.
En even te reageren op de reactie van Wilma: prachtig hoor, maar als ik wist dat ik Jezus ging ontmoeten dan lag ik 's avonds niet in mijn pyjama op de bank en draag ik geen lingerie op bepaalde momenten... het gaat dus niet op voor alle uren van de dag. Maarvoor de rest kan ik me er in vinden.
Zijn we niet teveel met dit soort bijzaken bezig? Wij hebben er de tijd en de aandacht voor, maar hoeveel christenen wordt op dit moment niet de keel doorgesneden door de radicale moslim? Die maken zich echt niet druk meer om wat ze dragen. Hoeveel tijd en aandacht besteden we aan hen in ons gebed? Onze focus ligt verkeerd. Druk met de zaken van alle dag en na te denken over wat de ander van ons vindt, maar wat vindt de Heere van ons?
Als mensen zich eens wat meer bezig hielden met hun eigen zondige hart en alles in zichzelf met God bespraken, ook hun irritaties over de kleding van een ander, dan zouden ze zich verbazen over het antwoord wat God in hun hart gaf.
Ze hebben ook niet door dat hun irritatie over de kleding van een ander voortkomt uit hun eigen hoogmoed.
Hoogmoed, die hun blijkbaar het recht geeft om een afkeurend en minachtend gevoel te voelen, t.o.v. een mede-gelovige.
Hoogmoed, die hun het recht geeft om aan de hand van kleding te bepalen of iemand in de hemel komt en daarmee op de rechterstoel van Christus gaan zitten.
Hoogmoed, die hen zelf het gevoel geeft dat ze beter zijn dan die ander.
Hoogmoed, waaruit ze menen mensen hun eigen kledingregels op te mogen leggen, regels die niet eens in de Bijbel staan.
Ze vergeten 1 ding: Mensen die zelf wel gekleurde kleding aan doen of een lange broek, kijken niet neer op de zwarte kleding van hen die in het zwart menen te moeten gaan. Maar respecteren die keuze gewoon.
Misschien een voorbeeld aan nemen?
Paulus geeft in Romeinen 14 hierover onderwijs. Hij bestrafte beiden, de zwakken en de sterken in het geloof, dat zij elkander verachtten en veroordeelden. Hij wijst twistige samensprekingen af, en leert dat het beter is in alle vriendelijkheid de zwakheid van je broeder te verdragen. Belangrijk is daarbij voor ogen te houden dat zowel de zwakken als de sterken hetzelfde doel en oogmerk voor zich hebben. En zou het tiende vers van Romeinen 14 ons dan ook niet doen beven: 'Maar gij, wat oordeelt gij uw broeder? Of ook gij, wat veracht gij uw broeder? Want wij zullen allen voor den rechterstoel van Christus gesteld worden...'
Hoe je nu te kleden? In vers 15 staat: Maar indien uw broeder om der spijze wil bedroefd wordt, zo wandelt gij niet meer naar liefde. Concreet betekent dit: als jij voelt dat het ergernis oproept bij je broeder in het geloof, die meent in donkere, stemmige kleding naar de kerk en aan het HA te moeten gaan, waarom zou jij dan in het roze of rood gaan? Je hoeft dan ook weer niet direct in het zwart gekleed te gaan, maar zoek een middenweg, door een wat soberder, stemmiger kleur te kiezen en geen (lange) oorbellen te dragen. Ook al vind jij dat dit bij jou niet past of dat dit gewoon wel kan, als je dit doet en laat om je broeders en zusters geen aanstoot te geven, ergernis te vermijden, dan handel je vanuit de LIEFDE. De liefde bestaat immers hieruit: dat je niemand bedroefd of ergert, maar je best doet de zwakken tegemoet te gaan, toe te geven en in het geloof te sterken.
En dan niet denken: die ander kan zijn zwarte kleedje voor mij dan wel afleggen. Want dan begin je bij de ander. Begin bij jezelf. Misschien komt dat zwarte pak voort vanuit een zwak geloof.... Probeer het zo te zien en geef geen ergernis. Zeker niet aan het HA, want dat zou zo erg zijn!
Weet je wat ik nu doe? als ik ga winkelen ga ik eerst thuis op mijn knieeen. Ik vraag of God me wil helpen kleding te vinden die niet aanstootgevend is maar wel bij mij past. Voordat God in mijn leven kwam was ik namelijk altijd uitbundig en erg modern gekleed. Nu heb ik een stijl die nog steeds bij me past, maar niet aanstootgevend is. En natuurlijk zijn er dan nog mensen voor wie het niet goed is, maar dat zal je altijd houden.
Ook ik heb aan God voorgelegd wat ik moest doen mbt tot mijn kleding. Of ik fout was of niet, en als dat zo was,of de Heere het me dan wilde laten zien. En toen...wees de Heere mij op iets héél anders. Op een zaak waar ik het hart op zette! Ik kon er niet meer onderuit, ik kwam helemaal in de klem. Wat een les was dat voor mij. De Heere ziet het hart aan!
@vragenstelster: altijdwat geeft het beste advies om je kleding te kopen in afhankelijkheid van Hem.
Natuurlijk heb ik het ook voor God neergelegd omdat ik het zo moeilijk vond en vind.
Voor mijn gevoel kreeg ik onverwacht antwoord van God vanuit 2Korinthe 4: 18
Want de dingen die men ziet zijn tijdelijk, maar de dingen die men niet ziet zijn voor eeuwig....
Dat troostte mij wel en geeft me ook het gevoel dat ik mezelf mag zijn en me niet zo druk hoeft te maken over wat anderen er van zouden vinden.
Dat is dan nog wel makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk.
Maar ook hierin....het oog omhoog, het hart naar boven...
en wat het dragen van broeken betreft. Het dragen van een broek is in veel gevallen een stuk fatsoenlijker dan de rokjes die velen dragen, ook in reformatorische kring. Dat snap ik echt niet, zo'n commentaar op het dragen van een broek, maar wel rondlopen in een uiterst kort rokje. Ik denk dat mensen eens meer na moeten gaan denken wat Gods wil is en niet wat de mensen zeggen!
Ik koop niet vaak kleding, heb een moeilijke maat en ik houd er ook niet van om te winkelen en ook niet om telkens weer met iets nieuws te lopen. Maar soms is het nodig, natuurlijk. Als ik in noodsituaties, biddend en onzeker naar een winkel ga, niet wetend wat ik moet kopen, dan gebeurt het nog wel eens dat er precies nog één setje hangt, wat daar voor mij leek te hangen.. Dat geeft zo'n verwondering en vreugde en dan is het ook goed, zulke kleding draag ik met blijdschap en dankbaarheid en wat andere mensen ervan vinden is niet belangrijk meer, want ik mag dan in mijn gemoed verzekerd zijn dat deze kleding voor mij goed is. Ik heb echter in eerdere jaren wel menigmaal kleding gekocht die ik niet biddend heb gekocht en waar ik onzeker over bleef... omdat het me achteraf toch te opzichtig was of omdat het inderdaad te duur was of omdat ik teveel van het goede gekocht had. Vaak had ik het gekocht met het oog op de mensen... Het is soms ook moeilijk als je deel uitmaakt van een familie of gemeente die erg gericht is op (merk)kleding. Maar de onvrede die ik er bij dat slaafs volgen vervolgens voelde, ben ik gelukkig kwijt, omdat ik het niet meer doe. Ik koop de laatste jaren alleen iets als ik het echt nodig heb. En als er een schoonzus met nieuwe en peperdure kleding bij me op bezoek komt, is het voor mij geen probleem meer om dan een blousje aan te trekken wat al jaren oud en gedragen is. Dát geeft me vreugde en dát ervaar ik als een vreugdevolle vrijheid!
Mooi om te lezen dat je bidt voordat je iets nieuws gaat kopen. Ik herken dat wel. Als ik kleding voor onze kinderen of voor mezelf ging kopen ging ik ook eerst bidden of ik de goede keuzes mocht maken en verstandig met m'n geld om zou gaan. Ik denk dat het goed is om God echt overal bij te betrekken, ook in de gewone dingen van het leven.
En ik vind het ook mooi dat je vreugde en vrijheid ervaart in het tevreden zijn met hetgeen je hebt. Ik probeer ook zo te leven, om gewoon tevreden te zijn met alles wat ik heb gekregen, en dat is heel veel! En dat zit gelukkig niet in allerlei dure en materiële zaken!
