Was ik maar dood
E. (Betsy) Westeneng | 2 reacties | 15-07-2014| 15:45
Vraag
In mijn leven komen en gaan de problemen al als ik terug kijk vanaf het begin van de basisschool. Dat op gebieden van pesten/afwijzing (dat laatste ook thuis) en nog heel wat meer. Waarschijnlijk ook als gevolg hier van durf ik dan ook weer niet naar iemand toe te gaan. Ik vertrouw ze niet zomaar. Ik weet dat er een goede toekomst daar boven op me wacht en toch denk ik wel eens: "Was ik maar dood". Terwijl ik alleen maar graag hulp wil en het niet durf te vragen. Ook zal ik mensen die ook maar wat door denken te hebben en stappen zouden willen ondernemen, voor de gek houden of/en afwijzen. Ik doe dan ook alsof alles goed zit of dat ik er niet zo’n probleem van maak. Maar dat komt denk ik ook omdat ik thuis toch niet veel hoef te verwachte aan hulp of iets.
Antwoord
Je poogt al jarenlang een weg te vinden uit de problemen. Op je weg ontmoet je dusdanige obstakels, dat je steeds weer afhaakt. Je hebt de ander erbij nodig, maar tegelijkertijd kun je die niet zomaar vertrouwen.
Een sterke kant in je is, dat je je ervan bewust bent hoe het van binnen bij je werkt: inzicht in de problemen is een belangrijke voorwaarde richting aanpak ervan.
Je dilemma is enerzijds, dat zo blijven doorgaan een enorm zware last voor je is, die bijna niet te dragen is, terwijl anderzijds je de stap richting hulpvragen niet durft zetten en bovendien -als je de benodigde hulp zou vragen- je moet opboksen tegen de gedachte/overtuiging, dat hulp niets zal opleveren. Dat is heel naar voor je en meteen ook: de kern van je problemen.
Ik zou je allerlei adviezen kunnen gaan geven, maar vermoedelijk zouden die jou niet zo veel nieuws opleveren: het neemt het dilemma niet weg. Ik hoop, dat je eens -hoewel wetend welke gevoelens je ongetwijfeld zullen overvallen- toch het besluit durft te gaan nemen om met hulp je problemen aan te gaan pakken. Alleen jijzelf kunt die stap zetten.
Betsy Westeneng,
psychotherapeut
Dit artikel is beantwoord door
E. (Betsy) Westeneng
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Zeist
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Psychotherapeute/relatietherapeute/seksuologe (eigen praktijk)
Mw. Westeneng is op 1 juni 2023 overleden.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat een pijn, eenzaamheid, strijd, verdriet, teleurstelling.... lees ik in jouw bericht. De mensen van wie je hulp zou willen hebben (thuis) die geven het niet... Van anderen durf je het niet te aanvaarden... Doe het toch! Zeg maar: ja ik heb hulp nodig! Zoek hulp! Je komt alleen niet uit deze put. Je hebt hulp nodig van andere mensen. Echt er zijn fijne hulpverleners die willen en kunnen helpen. De mensen om jou heen die je voor de gek houdt of afwijst, laat ze toe in jouw leefwereld.... Het is heel pijnlijk dat zij jou willen geven wat je thuis zou willen ontvangen. Dat kan voelen als ondragelijk en krom! Dat begrijp ik heel goed. Toch doe het alsjeblieft! Ik zal voor jou bidden!
Ik wens je heel veel sterkte! Groetjes van Heleen (ahhk76@gmail.com)
Ik las je vraag en het raakte me, omdat ik het zo herken!!
Wat ontzettend zwaar en moeilijk voor je!
Wil je graag bemoedigen..ik weet wat het is niet meer te willen leven..
Herken wat je schrijft over de afwijzing door mensen, problemen die je overspoelen,
Ik heb ook lange tijd in mn leven met zelfmoordgedachten rondgelopen..
Wil je laten weten dat je niet alleen bent!!
Het is heel moeilijk weer mensen te durven vertrouwen die je willen helpen
(heb daar nog steeds moeite mee..) maar er zijn echt mensen die je willen helpen
en die er voor je wilen zijn!
Ik zal voor je bidden!! God kan en wil je helpen en je uit deze diepte van pijn,
angst en eenzaamheid halen!!
Heel veel kracht en sterkte!
Hartelijke groeten, Marisca!
