Relatie met ongelovige

Ik ben een jonge vrouw van 22 jaar en heb anderhalf jaar een relatie met een jongen van dezelfde leeftijd. We hebben elkaar op een bijzondere manier leren kennen doordat we bij elkaar in huis gingen wonen en daaruit is onze liefde opgebloeid. Ik heb sinds een tijdje (paar maanden) twijfels over onze relatie. Niet omdat hij niet goed voor mij is of dat we niet van elkaar houden of dat we veel ruzie hebben, maar om het feit dat hij niet gelovig is. Ik heb daar nu nog niet zoveel problemen mee, maar voorzie dat wel in de toekomst, bij bijvoorbeeld het samen opvoeden van kinderen. Ik ben zelf niet heel strak en streng met het geloof, maar wil het later wel meegeven aan mijn kinderen. Mijn vriend vind dat soms wel oke en op een ander moment niet. We hebben afgesproken het er goed over te hebben met elkaar en er misschien duidelijke afspraken over te maken. Is twijfel normaal in een relatie of zou je altijd zeker van je zaak moeten/kunnen zijn? Daarbij is mijn tweede vraag voor jullie om niet gelijk te willen oordelen over relatie met een ongelovige, maar om het wel mee te nemen in jullie antwoord.

Beste vraagstelster,

Volgens mij voel je het probleem heel goed aan. Zolang je nog samen bent -in verkeringstijd- valt er om heel wat praktische spanningen heen te gaan. Min of meer leef je ieder zijn en haar eigen leven. Dat wordt heel anders als je gaat trouwen en dag en nacht het leven deelt. Christelijk willen leven is niet een zelfde lichaam maar een ander jasje. Het is vooral een verschil in levensrichting en levensdoel. Heel concreet wordt het als er kinderen komen, die worden opgevoed. Daar sta samen van harte en biddend voor.  Zodra één van beiden zegt: Ik laat het wel aan jou over, want van mij hoeft het niet zo, krijg je ogenblikkelijk een spanning in verband met de keuze. Neutraal bestaat niet. Je gaat links of rechts; je gaat wel of niet; je zet je helemaal in of niet. En is er meer te noemen.

Ik snap best, dat je niet graag iets negatiefs over een iemand wilt horen die geen deel heeft aan het geloof in Christus. Het gaat ook niet om iets negatiefs. Het gaat om een levensrichting. Als je daarin niet spoort -niet parallel gaat zoals de rails van de trein- dan loop je vast. En dan kunnen de wielen etc. allemaal prima zijn, maar het loopt wel vast.

Jij moet voor jezelf de beslissing nemen of je dit risico wilt nemen t.a.v. je partner, jezelf, maar zeker ook voor je toekomstige kinderen. Het huwelijk van een echtpaar dat geestelijk gelijkgezind is, is al heel moeilijk. Bedenk, dat je vooral gezamenlijk gebed nodig hebt. Ik wens je heel veel wijsheid en inzicht van harte toe.

Het lijkt mij wijs om het bij dit meedenkende stukje te laten. Jij draagt zelf de verantwoordelijk en moet zelf beslissen.

Hartelijke groet,
Ds. B. J. van de Kamp