Steeds lauwer en ongevoeliger

Ds. G. Kater | 3 reacties | 20-06-2014| 16:15

Ik loop al een tijdje met vragen rondom het geloof. Het is een jaar geleden begonnen, doordat ik best wat problemen had. Het was zo bijzonder, af en toe ging echt het Woord voor me open, een aantal keer. Ik zit in de GGiN en worstelde nogal met ontdekking. Eérst ontdekking en dan pas Christus, dacht ik. Daarom kon ik het niet verklaren waarom de Bijbel zo tot me sprak, ik kende immers niks van mezelf. Op die momenten zag ik wel dat alles 100 procent genade was en voor even was het dan zo goed; Hij was zo goed. Maar toch kwam al snel het probleem van de ‘ontdekking’ weer op. Dit duurde zo een tijdje voort. En op een gegeven moment kwam ik door lezen tot de ontdekking dat zondekennis nooit een belemmering mag zijn om tot Jezus te gaan. Daar was ik heel blij om. Maar het probleem is nu dat ik sinds die tijd steeds lauwer, steeds kouder, steeds ongevoeliger word. Ik bid veel of God met de Heilige Geest de preken en de Bijbel wil zegenen. Maar het blijft koud. Het Woord landt als het ware niet in het hart. Ik ben, denk ik, te makkelijk geworden ofzo. Denken dat ik er al was. Maar nu kan ik nog zo lang Bijbellezen, maar het blijft nog steeds leeg. Het is alsof ik de Heilige Geest weggejaagd heb met mijn ellende-kennis-voorwaarde. Tegelijk geloof ik ook echt wel dat dat nodig is, maar het is zo onvatbaar. Ik ben bang dat God het als het ware met mij opgegeven heeft en nu nooit meer terug komt. Ik voel soms zo'n boosheid, nijd, en helemaal niet meer het verlangen naar God. Besef nauwelijks hoe nodig het is zalig te worden. En zo leeg als de Bijbel niet meer spreekt. Ik ga als het ware weer mijn oude gangetje en ik heb zo'n koud, ongevoelig, onbekeerlijk hart. Een tijdje had ik nog wel veel steun aan Ezechiel 36 en 37, maar ook dat is nu koud voor me. Weet u misschien hoe nu verder?

Beste vragensteller,
 
Je loopt al een tijdje rond met vragen rondom het geloof, en je geeft in je reactie ook iets weer van de vragen die je hebt. Het moeilijke van een reactie daarop is dat deze reactie alleen gebaseerd is op hetgeen je schrijft. Terwijl ik eerlijk gezegd liever eerst nog wat verhelderingsvragen zou willen stellen, alvorens een reactie van mijn kant te geven. Bijv.: je schrijft dat je een jaar geleden best wat problemen had. Ik vraag me dan af: wat waren dat precies voor problemen? Waren dat problemen met betrekking tot ons leven op aarde? Of, waren dat ook geestelijke vragen en problemen rondom het kennen van de HEERE? De antwoorden daarop kunnen best belangrijk zijn om jou goed te begrijpen, én een passende inhoudelijke reactie te geven op je vragen. In ieder geval maak ik uit je vragen op dat je in die tijd van problemen ervaren hebt dat Gods Woord voor je open ging, en dat God daardoor tot je spreekt.

Tegelijkertijd merk je dat het nu weer zo totaal anders is; dat het Woord je niet (meer) raakt; en dat het lijkt alsof je steeds kouder wordt. En je vraagt je af: wat is dat nu precies geweest, toen het Woord voor mij open ging? En vooral: hoe moet ik nu verder?

Persoonlijk denk ik dat je de ervaring dat het Woord kracht deed in je leven mag zien als een bemoediging, om de HEERE te (blijven) zoeken. Hij heeft jou laten zien dat Hij werkelijk tot zondaren (ook tot jou!) wil spreken door Zijn Woord. En Hij spreekt nog steeds tot je. Want Hij roept in Zijn Woord zondaren zonder onderscheid op tot geloof en bekering, en Hij nodigt ze allen om te komen tot Christus. Tegelijkertijd is het ook belangrijk om de bemoediging die je vanuit Gods Woord ontvangen hebt niet te overwaarderen, als een rustgrond voor de eeuwigheid.

Want daarvoor is immers nodig dat wij als zondaren door het werk van de Heilige Geest de Heere Jezus Christus leren kennen als Zaligmaker voor onze zonden. Christus leert ons in Joh. 3 dat wedergeboorte én geloof in de Heere Jezus Christus daarbij onmisbaar nodig zijn voor elk mens. Een waar geloof, waarbij Gods Geest ons leert om in de doorleving van onze zondeschuld voor God te vluchten tot de Zaligmaker, op grond van Zijn nodiging. Zodat we Hem door het geloof leren kennen als onze Borg en Middelaar, en de rust voor ons hart alléén zullen zoeken én vinden in Zijn volbracht Borgwerk. Zo zorgt de Heilige Geest ervoor dat we Gods spreken in Zijn Woord van wet en evangelie met ons hart leren verstaan als Zijn persoonlijk spreken tot mij.

Ellendekennis is Bijbels gezien enerzijds nooit een voorwaarde om tot Christus te mogen komen, want Zijn nodiging in het evangelie komt welmenend tot een ieder. De duivel wil alle harten die Christus zoeken graag bij Hem vandaan houden en hij zegt: je moet éérst nog dit kennen, en éérst dat, voordat je tot Hem mag komen. Maar Christus zegt in het evangelie: Wie dorst heeft kome, en die wil, die neme en drinke van het water des levens om niet. En Hij beloofd: Die tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen. Ellendekennis is Bijbels gezien anderzijds wel de weg waarlangs de Heilige Geest zondaren leidt tot de geloofskennis van Christus als Zaligmaker van zonden. Want zonder enige kennis van onze zondeschuld (zonder daarbij een bepaalde tijdsduur of diepte voor te schrijven) zullen wij immers nooit tot Christus willen komen. Omdat we van nature vijanden van God, en vijanden van zalig worden uit genade door het bloed van Christus zijn. Daarom wordt het ware geloof in Christus Jezus levenslang beoefend vanuit de diepte van een verbroken, schuldverslagen hart; waarbij zalig worden altijd ervaren wordt als een onuitsprekelijk wonder van Gods genade.  

Van harte wil ik je aansporen om de HEERE te (blijven) zoeken; en de genademiddelen die Hij ons geeft te gebruiken: het lezen van het Woord, het gebed, de prediking, enz. Christus heeft beloofd dat de Vader de Heilige Geest wil geven aan allen die Hem daarom bidden. Wat ligt daarin een bemoediging om tot Hem te (blijven) roepen! Christus Zelf spoort je daartoe ook aan in Gods Woord: Bidt, en u zal gegeven worden...Want een ieder die bidt, die ontvangt. Vraag de HEERE daarbij om ware geloofskennis van God, van je eigen hart, én van de Heere Jezus Christus als Zaligmaker. En bid Hem dagelijks of je Zijn stem, die tot jou komt vanuit Zijn Woord, door de kracht van de Heilige Geest persoonlijk verstaan zult met je hart. Rust nooit, voordat je persoonlijk de Zaligmaker kent met je hart als jouw Borg en Zaligmaker, om alleen in Hem te rusten.

Weet en vergeet ook  nooit dat Hij je nog stééds roept tot geloof en bekering, omdat het nog stééds genadetijd is, ook voor jou! Ook al voel je daar nu misschien helemaal niets van, de HEERE zegt ons nochtans in Zijn Woord dat het wél zo is. Zelfs al heb je Zijn bemoediging door het Woord verkeerd opgevat, zelfs al heb je tot nu toe telkens Zijn Geest weerstaan.... Zelfs al fluistert de duivel jou misschien in: stop maar met zoeken, het heeft toch geen zin meer, kijk maar, je wordt steeds kouder.... Ondanks wie jij bent én blijft met al je boosheid, nijd, koudheid, enz. blijft Hij nog steeds ook jou roepen: Wendt u naar Mij toe, wordt behouden! De HEERE zweert dat Hij geen lust heeft in de dood van de goddeloze, maar daarin dat de goddeloze zich bekere van zijn weg, en leve. Daarom: zoekt de HEERE, en leef!
 
Met hartelijke groet,
Ds. G. Kater

Dit artikel is beantwoord door

Ds. G. Kater

• Geboortedatum:
  10-07-1978
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Arnemuiden
• Status:
  Actief

50 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven