Onbegrepen en afgewezen door de kerk
N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke | 3 reacties | 19-06-2014| 15:03
Vraag
Ik ben opgegroeid in de rechterflank van kerkelijk Nederland. Ik heb gedurende mijn jeugd/puberteit deze kerk bezocht en catechisaties gevolgd. Ik ben al bijna drie jaar getrouwd en samen met mijn man overgegaan naar de Gereformeerde Gemeente. Al bijna een jaar ga ik niet meer naar de kerk. Niet dat ik niet meer geloof - integendeel. Ik loop tegen veel situaties aan in de Ger. Gem. en voel me niet welkom en zeker niet begrepen. Als buitenstaander heb ik goed gemerkt waar geloof eindigt en kerkelijke cultuur het overneemt. Mijn man blijft ook veel thuis en is bezig met een onderzoek naar wat waarheid is. We zijn een jong stel, erg zoekende, maar zitten steeds vaker thuis. Gelukkig wordt er ons huwelijk nog wel gebeden, gesproken, Bijbel gelezen en gegrepen naar de oudvaders: Calvijn en vooral kerkvader Augustinus die ruimte gaf aan vragen van mensen. Ik voel me verloren en huil letterlijk om kerkelijk Nederland. Mijn ouders weten niet dat ik niet meer ga. Geloofskwesties zijn moeilijk bespreekbaar. Mijn schoonvader weet het wel, maar gaat nooit het gesprek aan. Ik raak God kwijt, voel me ellendiger dan ooit, maar durf de stap naar de kerk niet te zetten. Met reacties als “ja maar, je moet gaan”, kan ik niet veel. Dat weet ik zelf ook. Ik voel me onbegrepen en afgewezen... door de kerk.
Antwoord
Beste zoekster,
Voor ik begon om je brief te beantwoorden heb ik eerst om wijsheid en inzicht gebeden, om je te kunnen antwoorden. Want wat zal ik je antwoorden op deze verdrietige dingen in jouw leven. De grond is onder je voeten weggegleden en je bent in drijfzand terecht gekomen. Het treft me diep wat je schrijft. Je vragen en opmerkingen spreken van een diep ingrijpend probleem.
Weet dat ik je vragen en problemen begrijp! Kerkelijk opgegroeid... getrouwd en samen Ger. Gem. geworden.?Maar nu ga je niet meer naar de kerk en je man af en toe. Je hebt gelijk als je zegt: als buitenstaander merk je goed (haarfijn) waar geloof eindigt en kerkelijke cultuur en structuur het overneemt. Het doet me pijn dat je je niet welkom voelt en onbegrepen... ook dat begrijp ik. Het is heel pijnlijk, maar helaas waar. Je huilt letterlijk om kerkelijk Nederland. Denk je er aan dat er ook goede dingen te vinden zijn in kerkelijk Nederland?!
Maar daar schiet(en) jij (jullie) nu niets mee op. Met vele anderen samen, delen wij ook deze zorgen. En toch; God gaat door, dwars door al die verdeeldheid heen, dwars door dogmatische problemen en kerkelijke hoogmoed en alles wat ons zorgen geeft en diepe pijn.
Gelukkig geloof je wel en jij en je man zijn wel intens aan het zoeken en lezen. Natuurlijk is het zo dat de Heere inzicht geeft door het bestuderen van Zijn Woord en het gebed. Hij verbindt er ook Zijn zegen aan. Maar vergeet niet het belang van de gemeenschap met het “lichaam van Christus”.?Die twee horen samen. Maar het “lichaam van Christus” mag je niet verwarren met die of die kerk. De gemeente van Jezus Christus is verdeeld over verschillende kerkgenootschappen. Kerkmuren zijn een creatie van ons als mensen. De Heere heeft geen kerkmuren gemaakt, dat hebben wij als mensen gedaan. Hij gaf Zijn Zoon en wie in de Zoon gelooft, heeft het eeuwige leven! Zo simpel is het. En dan is heel de wereld anders.
Je schrijft dat je wel naar de kerk wilt, maar niet durft gaan. Overwin je schroom en ga! Niet voor de mensen, maar om de preek te horen. Misschien ben je te snel van kerk veranderd zonder je te realiseren dat er in alle kerken mensen zitten. Zondige mensen. Het maakt ook een groot verschil waar je in de kerk zit. Ik ga geen namen noemen maar ook binnen Ger. Gem. is er helaas verschil in ‘ligging’.
Ik vind het jammer dat er nog nooit iemand van de kerk jullie opgezocht heeft en naar jullie nood geluisterd heeft. Durf je zelf geen contact op te nemen? Misschien wat moeilijk. Heb je ook niet iemand met wie je kunt praten en bidden over jullie zorg? Ik bedoel niet om eindeloos jullie problemen te bespreken. Daar kom je niet mee verder. Maar het kan zo versterkend zijn en opluchting geven als je met iemand samen kunt spreken en samen je nood bij de Heere neer kunt leggen.
Begrijpelijk dat je niets kunt met dooddoenertjes, niets met kerkelijke cultuur of wat dan ook. Het gaat om je eeuwig heil. Om je eeuwige toekomst. Maar... het is niet uitzichtsloos. De Heiland nodigt liefdevol en staat voor je (!!!) met wijd uitgebreide armen. Lieve zoekster, alleen bij Hem is rust, vrede, eeuwig leven. En dat is geen misschientje. Het bloed van Jezus reinigt van de zonde. Heel Gods Woord staat er vol mee; er is behoud,voor mensen die het niet meer weten, voor weglopers, voor alle soorten zondaren. Iemand zei eens tegen me: “Kruip maar veel weg in de plooien van Jezus mantel, dan zul je Zijn harteklop horen. Zijn oneindige liefde voor zondaren.” Voor hen kwam Hij juist. De Heere Jezus kwam niet voor mensen die het allemaal zo goed weten, die een bepaalde kerkcultuur aan hangen. Nee! Maar Hij kwam omdat Johannes 3:16 er is: “Alzo lief heeft God, (de Vader) deze wereld gehad, (vol zondaren en weglopers) dat Hij (aan die totaal verloren wereld) Zijn Eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die in Hem gelooft, niet verderve, maar eeuwig leven heeft.” Kun jij het begrijpen, kun je het klein krijgen? Ik sta vol verwondering, iedere keer als ik daar aan denk. Hoe is het mogelijk, wat een oneindige liefde. Er is behoud, eeuwig leven... nu al en voor eeuwig. Bij de Heere Jezus zul je NOOIT afgewezen worden!! Ga zo, ellendig en afgewezen als je je voelt. Overdenk deze tekst: Maar zo velen Hem (Jezus) aangenomen hebben, die heeft Hij macht gegeven kinderen van God te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven. Daar en daar alleen gaat het om, behouden zijn in Jezus. En Jezus alleen is de Waarheid en het Leven!
De zegen van de Heere!
Hartelijke groet,
Nellie van Dooijeweert
Dit artikel is beantwoord door
N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke
- Geboortedatum:25-04-1942
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Functie: Pastoraal medewerkster
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Beste vragenstellers, een hele praktische tip die ik jullie kan geven is dit: Ga op zoek naar een kleinere gemeente. Zoek allereerst een Ger.Gem. in de buurt op, maar stap DESNOODS over naar een ander kerkverband. Als jullie na een jaar niet naar de kerk gaan nog geen bezoek hebben gehad, is er iets heel erg fout, en dat komt waarschijnlijk deels door de grootte van de gemeente. Ik vind het diep bedroevend. Als de gemeente juist klein is, stap dan ook gerust naar de kerkenraad toe of naar een lid uit de gemeente die u misschien wel begrijpt.
Boven alles geldt: Blijf bidden!
Van harte Gods zegen en nabijheid toegewenst in alles!
Van harte sterkte en wijsheid toegewenst!
Ik vermoed ook dat dit verhaal niet op zichzelf staat.
Jaarlijks verlaten op deze manier velen met stille trom de kerk (ongeacht welke kerk)
Mevrouw schrijft dat ze zich niet welkom en begrepen voelt.
Graag zou ik van haar willen weten, waarom zij en haar man zich niet welkom en begrepen voelen, want daar ligt ten diepste de oorzaak!
Zou zij dit concreet kunnen aangeven? Daarmee zou veel gewonnen zijn.
Bovendien zou dit ook op vruchtbare wijze bespreekbaar gemaakt kunnen worden, hetzij met uw kerkenraad, hetzij met vertrouwelingen.
Ik zou u willen adviseren: blijf hier niet mee doorlopen.
Het is duidelijk dat u en uw man pastorale zorg behoeven.
Het feit dat u deze vraag stelt, is al op zich een teken dat de dienst aan de Heere u dierbaar is.
Het raakt u. U bent niet onverschillig.
De Heere houdt Zijn kinderen altijd vast. Daarvan ben ik overtuigd.
Kerkdiensten, waarin de Heere Zijn Woord laat verkondigen zijn erediensten.
Wij komen daar niet in de eerste plaats voor onszelf, maar om de Heere de eer te geven, die Hem toekomt. Door het zingen van de Psalmen, waarin Zijn Naam verhoogt wordt, door het lezen en onderzoeken van Zijn Woord. Maar daarnaast willen we ook gevoed worden door Zijn Woord en het tot eeuwige zegen in ons leven zou mogen zijn! Bovendien hebben wij de gemeente nodig! Ik moet ineens denken aan een smid, die in zijn smederij aan het werk was. Hij haalde een kooltje uit het vuur. Legde dat op de rand van de vuurplaat. Eerst bleef het kooltje nog gloeien, maar allengs werd het steeds minder en doofde het uit.
Het is niet zo dat de Heere Zijn kinderen niet vasthoudt. Daarvoor hoeft u niet bang te zijn! Geenszins. Maar door thuis te blijven, kan er wel lauwheid ontstaan in het geestelijke leven en daarmee doen wij de Heere en onszelf tekort!
Mocht u met mij een gesprek willen, dan mag dat altijd!
Ontvangt u van mij een hartelijke groet en 's Heeren zegen,
Albert N.J. Scheer, Huizen NH
johannicolaas@hotmail.com
