Kist voorin de kerk

Kist niet voorin de kerk??? Ik heb hier eerlijk gezegd nog nooit van gehoord ook. Je houdt toch een dienst omdat je van iemand afscheid neemt. Beetje raar dat diegene, ook al is hij overleden, er niet bij is.
Rare vraag misschien, maar waar is de kist dan wel? Die laat je toch zeker ook niet in de auto achter.

Terecht noemt ds. Paul dit 'een zaak van gevoel'.
En dus ben je als lid van een gemeente overgeleverd aan het gevoel van de kerkenraad. Helaas heb ik recent bij de begrafenis van een familielid ervaren dat die kerkenraad een complete waslijst van do's en vooral don'ts had opgesteld. Dat ging nog veel verder dan geen kist in de kerk: zelfs het dankwoord mocht door een familielid niet in de kerk worden uitgesproken. Dat moest op de begraafplaats. Kennelijk was de desbetreffende kerkenraad overgevoelig, bij het allergische af..

Voor mijn vader die 12 jaar geleden overleed was het de hoofdreden om voor zijn begrafenis af te zien van een rouwdienst in de kerk, maar in plaats daarvan vanuit een rouwcentrum. 'Ik wil niet in een zijkamertje staan', was zijn motivatie, die we hebben gerespecteerd. Voor een overgevoelige kerkenraad moet je helaas af en toe een omweg verzinnen..

Bij mijn opa stond de kist wel voorin de kerk (wel ger.gem. in Rijssen) en werd Gods wonder verteld tijdens de afscheidsdienst, maar mijn oma is begraven vanuit Barneveld (ger.gem.) en stond de kist niet voorin de kerk, maar het enigste wat gezegd kon worden was de naam van mijn oma, terwijl zij ook mocht getuigen.

Al met al vond ik het in Barneveld een gemiste kans van de predikant dat ten eerste niet de kist voorin de kerk was en ten tweede dat er niks over de persoonlijke relatie en gesprekken met haar gezegd werd, terwijl het toch om hetzelfde kerkverband gaat.

Ik ben zelf Chr.Ger., maar het eerbiedvolle van mijn opa en hoe die dienst geleid werd ten opzicht van mijn oma heft mij enorm veel verdriet gedaan.

Wat mij een beetje verbaast is de vraag waar de kist dan wel staat. Veel van de kerken die ik ken hebben daar een speciale ruimte voor, waar de kist ook staat als er een avond is om de familie te condoleren en iedereen langs de kist kan lopen.

@Hansje

Ik val bijna van mijn stoel van verbazing.. de lijst van do's en don'ts waar ik het over had komt uit de GG van Rijssen-Zuid!

Ik weet nog uit mijn Ger.Gem. tijd dat de kist in de auto buiten bleef...

.

De gestorvene of overledene voor in de kerkt is al een preek op zich.
Heden ik, morgen gij.

Een lijkkist in een protestante kerk? Dit is zeker de protestante absoute? De lijkkist wordt natuurlijk niet besprengd met wijwater, maar met de tranen van de nabestaanden. En de wierook, zijn dat soms de stille gebeden? Nee toch? Wat doet een dode in de vergadering van de levenden? Kan die dode nog Gods lof zingen en Hem prijzen? In de tabernakel en de tempel mocht geen dode komen. Zou dat nu wel mogen onder de Woordverkondiging?

@wk156 Sorry hoor, maar ik heb echt nog nooit meegemaakt dat de kist niet in de kerk mocht. Zo gek is mijn vraag toch niet waar de kist dan wel staat. Ik lees nu ook dat de kist soms buiten in de auto blijft. Lijkt me verre van respectvol naar de overledene
@CrA Gelukkig is de kerk geen tabernakel. Anders mogen bijv. vrouwen die ongesteld zijn ook niet in de kerk komen. Dus jouw vergelijking gaat mank. En ik ga ervan uit dat als er een dienst in de kerk is, de overledene voor eeuwig Gods lof in de hemel mag zingen. Geen mooier getuigenis dan dat toch. En volgens mij is het idee dat het een rooms gebruik is, al van heeeeel lang geleden.

@Dita. Kerk geen tabernakel? Nee, niet wat betreft materie, maar wel de geestelijke strekking: God prijzen. En daarom mag een vrouw die ongesteld is wel in de vergadering komen; zij kan God loven.
Geen mooier getuigenis van de overledene? Sorry, maar ik hoor die dode niet meer getuigen.
Rooms gebruik van heel lang geleden? Je zou ze maar de kost moeten geven, die nog een stil gebedje voor de overledene doen.

Wel of geen kist voorin de kerk, daar wordt binnen de ger. gem. kennelijk verschillend over gedacht. De ene gemeente (dominee) doet het wel, de andere niet, zo is ook mijn ervaring. Het verbaast mij eerlijk gezegd ook wel, dat hierover kennelijk geen eensluidend besluit genomen kan worden. Zulke verschillen binnen één kerkgenootschap schept verwarring.

Waar ik meer moeite mee heb, dan wel of geen kist voorin de kerk, is het feit dat de overledene tijdens de preek soms zo zeer geprezen wordt, dat het inderdaad bijna Rooms overkomt. Het mag dan een kind van God zijn die begraven wordt, maar wordt God hiermee geloofd en geprezen, als er alleen maar positieve zaken over de overledene gezegd wordt, zoals het was zó'n goede moeder, ze deed dit niet en ze deed dat niet. Dat komt voor mijn gevoel heel dicht bij het Farizeistische gebed: ik dank u Heere, dat mijn vrouw/moeder niet was, zoals die moeder die net iets eerder begraven werd en waar dit allemaal niet van gezegd werd of kon worden...

Natuurlijk is het verdriet groot en herinner je je het liefst de goede eigenschappen van een geliefde overledene en praat je daar graag over. En dat mag. Maar moet dat tijdens een dienst? Moet óók tijdens een rouwdienst het Woord van God en Zijn eer niet centraal staan...?! Bovendien geloof ik het niet, ik geloof niet dat een moeder alleen maar geprezen kan worden, élke moeder is een zondares, élke moeder maakt fouten. Die hoeven niet uitgemeten te worden tijdens een rouwdienst, maar andersom hoeft dan toch ook niet.

Ik bedoel maar: ook dat overmatig prijzen van de overledene kan afleiden van het gesproken Woord bij de meditatie.

En niet alleen bij een begrafenis. Wat worden er een mensen (subtiel) de hoogte ingestoken in het gebed en in kerkelijke bladen. Lees alleen de berichten maar in de Saambinder over het uitdelen van lintjes... Of de dankberichtjes in de kerkbode, waarin mensen melden dat zij zóóóóveeeeellll meeleven hebben gehad. Tjonge, dan moet jij toch wel een gewaardeerd en gerespecteerd mens in de gemeente zijn als zóóóvelen aan jou denken, terwijl een ander in diezelfde gemeente maar één kaart krijgt tijdens een vergelijkbaar heugelijk feit of moeitevol lijden, zoals mij eens in vertrouwen is gezegd. Nee, die persoon durfde het niet in de kerkbode te zetten: dank jullie wel dat er geen hond is geweest die met mij meeleefde... Dat doe je niet. Het is echter wel praktijk.

Een begrafenis is een familieaangelegenheid. Wanneer de familie een predikant/kerk benadert voor het leiden van de rouwdienst, is het vanzelfsprekend dat deze bepaalde voorwaarden mag stellen. Deze zijn meestal wel bekend bij de gemeenteleden, zo niet dan kan men er naar vragen zodat men niet voor verrassingen komt te staan en men tijdig een andere predikant/kerk kan benaderen als men zich niet in de voorwaarden kan vinden. Ik ben het met Hermon eens dat het wenselijk is, dat hierover een eensluidend besluit genomen wordt binnen het kerkverband van de Ger. Gem. De gemeente Gods hoort een pilaar en vastigheid der waarheid te zijn 1 Tim3:15 en daar hoort geen verwarring bij.

Ik begrijp niet dat een kerkenraad dat besluit kan nemen.
word er ook geen rekening gehouden met de verwerking dan?
broertjes, zusjes die vragen waar is papa, mama of hun broer of zus nu?
het is vaak al zo moeilijk in zo,n tijd!

@cra heb je mij horen zeggen dat je een dode hoort getuigen? Nee dus. Maar ik hoop dat de overledene toe hij of zij nog leefde wel getuigd heeft. En dat daar in de afscheidsdienst over gesproken wordt. En ook over het feit dat diegene nu een beter leven heeft. Maar goed, ik denk dat wij een heel ander idee hebben bij een afscheidsdienst. Voor mij is het een persoonlijke dienst waarin je God dankt voor het leven van de overledene en troost vraagt voor het verdriet wat er is gekomen. Voor een willekeurige preek ga ik wel op zondag naar de kerk. Als je snapt wat ik bedoel.

@ Dita, het is me nu duidelijk. De voorganger geeft dus een mooi getuigenis van de overledene tijdens de rouwdienst. Volgens mij is een voorganger/predikant geroepen om een mooi getuigenis van Jezus Christus te geven. Maar goed, ik denk dat wij daar inderdaad van menig over verschillen.

@CrA Je snapt het niet of je wilt het niet snappen. Wie heeft gezegd dat Jezus niet ter sprake komt? Dat is jouw interpretatie. Maar ik ga geloof ik maar geen verdere pogingen doen om het uit te leggen.

@ Dita, uiteraard zal Jezus ter sprake komen. Ik verwacht niet anders van een protestante rouwdienst. Maar hoe komt Hij ter sprake? Terloops? Wie staat er in het middelpunt? Jezus of de overledene? Een predikant is tijdens zijn ambtelijk functioneren geroepen om alleen Jezus te verkondigen en niet een overledene. Gij zult Mijn getuigen zijn.

@CrA, tuurlijk hoort Christus centraal te staan, maar het is ook niet zo dat je niet stil mag staan bij de overledene. Het is ook zo dat bij een trouwdienst het bruidpaar samen met het Woord Centraal staat en dat is ook met een belijdenisdienst. Ik zie dan ook geen verschil in dit soort diensten, dus ook vind ik dat de kist in het midden dient ter staan en dat wij stilstaan bij het overlijden van een dierbare.

Zoals bij mijn oma werd alleen haar naam afgelezen en dat was het en dat kan mijns inziens niet de bedoeling zijn.

Ik zie het probleem niet zo van een kist voor in de kerk. Het is toch duidelijk waarvoor je daar zit? Om afscheid te nemen van iemand die je na stond. Moet het bruidspaar soms ook buiten blijven staan? Het is een "thema" dienst, dus afwijkend van een gewone dienst, met afwijkende liturgie etc. Een goede dominee/priester zal in zijn/haar overdenking een evenwichtige boodschap meegeven. Ja, herdenken en afscheid nemen van de overledene, en een boodschap van Hemelse Troost meegeven. En dan kan er gewoon over de goede en minder goede eigenschappen van de overledene kunnen worden gesproken. Bij de uitvaart van mijn opa hield de predikant ook een evenwichtig verhaal. Niet alleen de pluspunten van opa, maar ook zijn twijfels en geloofsstrijd. Het was net een mens zullen we maar zeggen. Overigens bleef daar de kist buiten, maar dat had meer te maken met de fysieke locatie. (nauw gangetje met een bocht waar de kist niet langs kon).
Vergeet niet dat een afscheidsdienst ook een stuk rouwverwerking is voor de achterblijvers. Als zij er prijs op stellen om de kist in de kerk te hebben, moeten wij als buitenstaander daar heisa om lopen maken? Wees een ander niet tot aanstoot!