Babytje zonder overlevingskans

Waarom er over nagedacht wordt @ Naam? Omdat niet iedereen in elkaar steekt zoals jullie. Ik kon niet nog 18 weken doorlopen met de wetenschap dat ik na die tijd ook geen kind in de wieg had liggen. Bovendien had ik nog een man en kind waar ik ook voor verder moest. Er heeft niemand iets aan als ik de zwangerschap uit had gelopen maar vervolgens rijp zou zijn voor een inrichting of erger, zonder echtgenoot omdat wij het beiden op een andere manier ervaarden en verwerkten. Daarbij had ik al een kind, waar ik er voor moest zijn.
Verder ben ik het met evantorisch eens dat het iets is tussen God en de ouders en dat de uitkomst niet voor iedereen hetzelfde zal zijn.

Ik geloof ook in wonderen en wil ook zeker geen grenzen stellen aan Gods almacht. maar kunnen we ook een zekere nuchterheid betrachten. Het gebeurt niet dat kinderen nieren krijgen als ze er niet zijn. Ja ik geloof dat God dat wel kan maar in alle eerlijkheid het gebeurt bijna nooit of beter gezegd nooit.Waarom niet? Dat weet ik niet... God is soeverein. En trouwens wonderen gebeuren wel: een gezond kind krijgen is een heel groot wonder!! Zien we eigenlijk wel die 'alledaagse wonderen' Ik vind het zeer onbijbels om te zeggen; jij moet deze zwangerschap uitdragen want God kan wonderen doen en er kunnen nieren groeien. We weten allemaal dat dit niet zo werkt. God is geen automaat die onze wensen wel even vervuld.
Verder ben ik het wel met de meeste schrijvers eens: het is een afschuwelijk moeilijk probleem. Ja je verkort het leven van een kind en ik zou het om die reden zelf niet doen. Maar een ieder moet hierin een afweging voor Gods aangezicht maken.

Wat jammer dat er een echo gemaakt is!

Immers, als er geen echo gemaakt was, waren deze ouders niet geconfronteerd geworden met dit loodzware probleem TIJDENS de zwangerschap en was hun kindje een natuurlijke dood gestorven. Niet minder verdrietig, zeker net! Maar deze ouders hadden dan niet de ellende erbij gehad die ze er nu waarschijnlijk wel bij hebben en erbij hebben gehad, namelijk deze onmenselijk moeilijke keuze en waarschijnlijk de verwerking van die keuze!

Vraagsteller, ik zou vuurbang zijn om richting je vrienden te oordelen. Zorg dat je er voor HEN bent. En zorg ervoor dat je hen NIET belast met jóuw gevoelens. Achteraf zeggen: dat klinkt als Abortus, dat is nogal wat. Er is immers geen weg terug meer? Als ze er nog voor stonden, had je dit kunnen zeggen, nu niet meer, lijkt mij.

Deze ouders stonden voor een zeer moeilijke keuze en ik denk ook dat het niet onwaarschijnlijk is dat ze zich hebben laten overrompelen door het advies van artsen. Misschien is later pas het besef gekomen dat het wel erg snel gegaan is allemaal en dat ze amper de tijd hadden om over deze keuze goed na te denken. Die 24 wekengrens zou de arts best als de bekende stok achter de deur hebben kunnen gebruikt. Vlug, vlug beslissen, nog net onder die grens. Het zou kunnen dat jullie vrienden het nu pas ten volle gaan beseffen wat er gebeurd is, het zou afschuwelijk zijn, als zou blijken dat ze zich in hun schok vooral hebben laten lijden door medisch advies...

Wij kunnen er nu vanaf afstand over redeneren, dat is zo moeilijk niet, maar je zou maar net dat vreselijke bericht gehoord hebben en meemaken dat er op aangedrongen wordt (vlug) een keuze te maken... God weet er echter vanaf HOE ze deze keuze gemaakt hebben. Dat kan een troost zijn!

Er moet me wel iets van het hart betreffende de discussie, hoewel ik het met grote schroom doe, want ik wil zeer zeker niemand kwetsen. Toch wil ik het zeggen, niet meer voor deze ouders, maar voor ouders die dit lezen en er onverhoopt nog voor staan. Het gaat hier vooral over de moeder (wat ik natuurlijk begrijp), maar mijn eerste gedachte ging toch naar het kindje zélf. Levensvatbaar of niet, ook dit kindje droeg een ziel voor de eeuwigheid! Dat weegt immers ook lood- en loodzwaar. Een paar loodzware maanden voor de moeder tegenover een eeuwigheid voor dit kindje.. Een kindje wat nog niet zelf kon bidden, maar waar wel nog dagen tot maandenlang voor gebeden kon worden.. Meeleven kan dan een middel zijn om aan een ieder te vragen voor het zieleheil van het ongeboren kindje te bidden. Persoonlijk zou ik dit een zeer ernstig punt, en zo niet het zwaarste punt van afweging vinden.

@Hermon, klopt In de bijbel staat; wie wetenschap vermeerderd, vermeerderd smart, de echo is hier een voorbeeld van.

@ Leene ook wij hadden vooraf altijd zoiets van 'dat zouden we nooit doen'. Blijkt maar weer dat je er echt wat kunt vinden als je zelf in de situatie zit.
@Hermon Ik geloof niet dat God kijkt naar hoeveel keer er voor een kind gebeden is. Gelukkig niet zou ik willen zeggen. Ik hoop niet dat je denkt dat een kind alleen maar in de hemel kan komen als de moeder de zwangerschap heeft uitgedragen.

Prachtig antwoord van dominee.
Laten wij allemaal maar stil worden als we zelf niet met deze situatie te maken hebben gehad en veel bidden voor hen die het wel moesten meemaken.
En ja, deze zwangerschap kan wel extra zwaar zijn naast de psychische druk van moeder en rest van gezin (naast eigen verwerking alle opmerkingen van onwetende mensen) ook nog eens extreem veel vruchtwater wat druk op organen moeder doet toenemen. Bij kennis werd vaak gevraagd of ze tweeling kreeg. Daarnaast zwaardere bevalling omdat baby niet meer meewerkt. Heel veel respect voor hen die de zwangerschap uit konden dragen. Heel veel begrip voor hen die dat niet konden/kunnen.

@Hermon; toch heb ik geen spijt gehad dat wij de 20 weken-echo hebben laten doen. Wij deden het (en zouden het weer doen) omdat het in het belang van het kindje kan zijn. Misschien is er sprake van een afwijking waarbij gelijk goede medische zorg nodig is? Heb wel respect voor mensen die er voor kiezen om het niet te doen.

Wij hebben geen vruchtwaterpunctie of andere onderzoeken laten doen omdat je hier niets mee kan: Ons kindje zou toch al in een academisch ziekenhuis geboren worden (vanwege de vele grote afwijkingen die op de 20 weken-echo te zien waren) en dan hebben die extra onderzoeken geen meerwaarde. Zelf leven afbreken is nooit 1 seconde in ons opgekomen. M.i. is de Bijbel daar ook duidelijk in.

Sterkte voor iedereen die een kindje moest verliezen!

De 20-weken echo is in het leven geroepen om afwijkingen op te sporen, zodat ouders nog abortus kunnen doen voor de 24e week, als ze er niet mee kunnen leven. Dat is het doel van deze echo. Alleen daarom al moeten we als christenen goed nadenken of we deze echo wel doen en als we m doen, wat we dan willen met de uitslag. Want hoe de uitslag ook zal zijn, ingrijpen is nooit goed als het leven van de moeder geen gevaar loopt.
Als we geloven dat God het leven schenkt, dan mogen we zo'n nooit doden. Ook niet als er na de geboorte geen overlevingskansen zijn. Want we denken met heel veel wetenschap te kunnen bepalen of het kans is op leven na de geboorte bij afwijkingen, maar geen arts kan 100% zeker zeggen hoe het zal zijn. En natuurlijk: als je een kindje moet dragen dat bijna met zekerheid niet levensvatbaar is, o wat zal dat een kruis zijn. Maar God bepaald wanneer dat leven eindigt. Wanneer een kindje in je baarmoeder wel levensvatbaar is, dan mogen wij er niet voor kiezen het geboren te laten worden, dat moment bepaalt God. Natuurlijk zijn er uitzonderingen: wanneer het leven van de moeder in gevaar gaat komen of wanneer een kindje zelf eerder sterft.
Maar leven is leven, ook met afwijkingen... zolang het leeft, leeft het. En ook de zwangerschap uitdragen kan heel goed zijn voor de verwerking. En je mag het kindje dan toch nog een tijdje bij je dragen, het voelen... het is toch je kind!!
Zelf heb ik twee gezonde kinderen en 3 miskramen gehad... elke miskraam was voor mij het verlies van leven, ook al was het niet goed ontwikkeld. Ook al was het misschien niet goed ingenesteld. Leven = leven... we praten hier over zielen. En als we geloven dat God het leven schenkt, het leven eindigt... wie zijn wij dan om het sterven een handje te helpen. Als we weten dat we terminale kanker hebben, dan stappen we er toch ook niet uit? Of kunnen we het daar niet over eens worden? Mijns inziens is dat echt niet anders dan het leven beëindigen (want dat doet de geboorte toch!) van een niet levensvatbaar kindje.

Dit is mijn mening.... ik oordeel niet... veroordeel niet... in nood kunnen mensen beslsissingen nemen die dan goed lijken, maar waar later toch spijt van komt.

@moedervan2: De 20-weken echo is inderdaad een onderzoek naar lichamelijke afwijkingen maar heeft nooit als eerste doel om abortus te laten plegen als er een afwijking te zien is. Wij hebben wel gekozen voor deze echo (heb er bij mijn tweede zwangerschap ruim vijf echo's in totaal gehad). En niet om abortus te overwegen als er iets niet goed zou zijn, maar juist om ons voor te bereiden als er iets mis zou zijn. Van dichtbij heb ik meegemaakt dat een ongeboren kindje een hartafwijking had die te zien was op de 20wk-echo. Zonder de echo waren de ouders hier nooit achter gekomen, want aan de buitenkant was niets te zien. Na de geboorte is het kindje opgenomen en geholpen en hij functioneert nu als een gezond kind (uiteraard wel met de nodige zorg en aandacht), maar zonder de echo en de juiste medische behandeling direct na de geboorte was dit kindje overleden. Laten we de 20wk-echo niet veroordelen, maar ook de goede kanten ervan bekijken.

@ Moedervan2 en @ Hermon: in aanvulling op wat Autumn schrijft, is een echo ook erg nuttig om afwijkingen aan de moederkoek op te sporen. Een moederkoek die te laag ligt, zorgt er vaak voor dat zowel moeder als kind tijdens een natuurlijke bevalling overlijden. Dankzij de echo kan deze afwijking opgespoord worden en kan er op tijd besloten worden tot een keizersnede, of een ziekenhuisbevalling als de moederkoek net ietsje hoger ligt.
Kortom: het is niet zo dat de echo tot doel heeft om abortussen te laten uitvoeren bij afwijkingen. En natuurlijk, met een sterk afwijkende echo-uitslag kom je in een heel moeilijk traject, maar dat is niet 'de schuld' van de echo...

Ik ben het eens dat de 20-weken echo ook nuttig kan zijn! Ik zeg ook niet dat je m niet mag doen als christen, alleen vindt ik wel dat we er goed over na moeten denken wat we met de uitslag willen. Want het mag nooit zo zijn, in mijn ogen, dat een echo die verontrustende uitkomst heeft tot een abortus mag leiden als het leven van de moeder niet in gevaar is.
De echo wordt niet voor niets met 20-weken al gedaan! Want een abortus mag nog tot 24 weken in Nederland. En waarom mag dat dan? Misschien wat kritische noten: het bespaart uiteindelijk de overheid veel geld als een gehandicapt kindje niet op deze aarde komt. Het bespaart veel tijd en energie voor de ouders, als dit kindje geen plekje krijgt op deze aardbol. De abortus wordt je aangeboden als je kindje geen levenskansen heeft! Echt waar! Er wordt gewoon gevraagd: " Denk er maar over na of je de zwangerschap wil uitdragen of dat je deze zwangerschap vroegtijdig wilt afbreken!" Je hoeft er niet zelf om te vragen, het wordt je aangeboden! Dit is verschrikkelijk! Er zijn mensen die zeggen: " Liever een moord op mijn geweten, dan mijn hele leven lang een gehandicapt kindje te moeten verzorgen!" (dit is een letterlijk citaat!)
Als deze echo voornamelijk medisch zou zijn dan is het veel beter om deze echo met 30 weken of later te doen. Want ook na 20 weken kunnen er nog afwijkingen ontstaan. Het is een feit dat deze echo juist op de termijn van 20 weken in het leven is geroepen om ouders de keuze nog te kunnen geven, het kindje te laten aborteren mocht het misse boel zijn. Er is een tijdje geleden nog een documentaire geweest die ging over de 20-weken echo. Deskundigen hebben dit letterlijk gezegd. Het eerste doel is de mensen de keuze te kunnen geven voor een abortus! Andere doelen (niet onbelangrijk) zijn gericht op medische zorg! Maar voor het laatste is er geen echo nodig bij 20 weken, deze echo kan ook later gedaan worden! Het zou mooi zijn, als iedere vrouw die echo bij 30 weken aangeboden zou krijgen.
Daarnaast mogen we ook niet onderschatten dat ze er met een echo ook flink naast zitten. Verhalen genoeg van vrouwen die een gezond kindje krijgen, terwijl de echo toch echt iets anders aangaf. Of andersom: de echo was goed en toch een hartafwijking. De echo biedt nooit zekerheid.
Wij hebben er destijds voor gekozen om geen 20 weken echo te doen. In overleg met onze verloskundige. Zij zei dat ernstige afwijkingen eigenlijk altijd al in de zwangerschap zelf opgespoord worden, bij de normale controles. De groei blijft achter, het kindje beweegt te weinig, bloedverlies. Zelf heb ik bij onze jongste ook tig echo's gehad. Allemaal ivm de ligging van de placenta en de groei. Hoe zijn we hier achter gekomen? Niet door de 20 weken echo. In de zwangerschap kreeg ik bloedverlies, waardoor ik automatisch voor extra echo's in aanmerking kwam, daarnaast bleef de groei onder gemiddeld waardoor ik ook vaker gecheckt werd.
Natuurlijk begrijp ik dat vele christenen deze echo wel willen doen, om medische redenen... ik heb er alle begrip voor. Ik keur dat ook echt niet af. Alleen in deze vraag heeft deze echo uiteindelijk tot het beëindigen van het leven van dit kindje geleid, waar ik fel op tegen ben. Daarom vind ik dat een christen de 20-weken echo alleen kan doen als hij tot doel heeft goede zorg te krijgen als het toch ernstige afwijkingen heeft maar het mag nooit tot een abortus leiden als het leven van de moeder niet in gevaar is.