Roeping tot het predikantschap

Beste broeder,

Enige maanden geleden sprak ik een jongeman van de Gereformeerde Gemeente die na een bevestigingsdienst ook steeds meer de ''drang'' had om het woord te verkondigen. Alleen hij vroeg zich één ding af, hoe een zondaar nu in de lieve vrede dominee kon of kan worden.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik zijn opmerking niet helemaal kon vatten, laat staan dat er in bepaalde kringen zo ''moeilijk'' wordt gedaan om predikant te worden.

Jezus zocht Zijn discipelen uit, al heb ik t stuk vaak genoeg gelezen, maar waarom Hij nu juist deze 12 had uitgekozen weet ik niet. Het waren allemaal gewone mensen zoals jij en ik. Vissers, een tollenaar, niet meer niet minder. Ook ten tijden van het discipel schap waren het in mijn ogen gewone mensen. Neem Petrus nou, altijd met een grote mond de woordvoerder , maar op sommige man die kwetsbare man. Bang in een storm, twijfel bij lopen op het water en het ergste nog, Jezus 3 keer verloochenen. Wat dacht je van Paulus. Die deed eerst aan Christenvervolging en is vervolgens dé verkondiger geworden.

Je vraagt je af of je de overige onderdelen wel bezit om een goede predikant te worden. Huisbezoek is natuurlijk heel belangrijk. Je moet bij elke gelegenheid (trouw / geboorte / rouw) wel je bezoeken kunnen doen en mee om kunnen gaan, maar ook hier zal je ten eerste vast wel wat mee krijgen in je studie. De zaken als catechisatie, tsja. Laten we eerlijk zijn. Jezus stond er niet alleen voor en ik mag aannemen, al weet ik dat niet zeker, dat predikanten daar in ondersteund worden door medebroeders en of zusters.

Gezegende tijd met beslissen, mijn en vooral Zijn zegen heb je!

Beste broeder,

Wat mooi dat je zo bezig bent met de roeping tot het predikantschap. Mooi inderdaad, want daarmee begeer je een voortreffelijk werk, zoals Paulus dat schrijft in de eerste Timotheüsbrief. Ik hoop van harte dat God de weg van het predikantschap met jou wil gaan, in de dienst van Hem en Zijn Koninkrijk. Heel terecht plaats je echter ook de kantekening, dat dat wat op het eerste instantie als een roeping ervaren wordt, toch geen roeping zou kunnen blijken te zijn. Toch denk ik niet dat dat iets is waar je je nu zorgen over zou moeten maken. Als de begeerte, die in je hart is gegroeid, inderdaad door de heilige Geest daarin geplant is dan zal Hij deze ook doen groeien, bevestigen, en schragen. Geestelijk, maar ook heel middelijk. Hijzelf zal je dan toerusten tot het heilig dienstbetoon (Ef. 4:11-12). Hij zal je vervullen met wijsheid, inzicht en kennis (Ex. 35:31, 1 Kon. 4:29). Ga je weg in afhankelijkheid van Hem, en vraag Hem: Heere, wat wilt Ú dat ik doen zal? En vertrouw dan ook maar op Zijn beloftewoord: ..u [zal] gezegd worden wat u moet doen.(Hand. 9:6).

Hartelijke groet en veel zegen, wijsheid en nabijheid toegewenst.