Paniek en angst
J.W.N. van Dooijeweert | 7 reacties | 14-05-2014| 15:30
Vraag
Ik loop de laatste maanden sterk met het gevoel dat ik God moet zoeken voordat het te laat is. Ik lees in de Bijbel en bid tot God. Op sommige momenten word ik heel sterk geconfronteerd met de zonden die ik gedaan heb. Ik voel dan grote paniek van binnen en wordt heel bang. Maar ik heb tegelijkertijd het gevoel dat ik naar de mensen toe moet gaan die ik iets misdaan heb en het met hen goed moet maken, maar als ik dat dan gedaan heb lijkt het of de angst gewoon weer verdwijnt. Het lijkt wel of het besef dat ik mensen iets aangedaan heb zwaarder weegt dan het feit dat ik de zonden in de eerste plaats tegen God heb gedaan. Ik zit hier heel erg over in, want ik weet niet hoe ik dit moet veranderen, en OF ik dat wel kan. Ik hoop dat u mij een antwoord kunt geven.
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Dat is een grote zegen! Als ik denk aan Openbaring 20:11-15. Daar worden de boeken geopend als Jezus op Zijn heerlijke troon in de wolken is gezeten. Lees eerst dat stukje maar eens even.
Veronderstel dat dan pas voor het eerst je boeken opengaan. Dan krijg je daar pas echt je zonden te zien. Wat vreselijk, want dan is er geen vergeving meer mogelijk. Wat bij jou gebeurt is het volgende: Je boeken gaan open. Je zonden worden je voor ogen gesteld. De HEERE God deed dat ook bij Zijn volk Israël wel eens heel nadrukkelijk. Ik denk bijvoorbeeld aan Jesaja 1, het boek Maleachi en verschillende andere plaatsen in Gods Woord.
Stukjes uit Jesaja 1: Hoort des HEEREN woord... 11. Waartoe zal Mij zijn de veelheid uwer slachtoffers?, zegt de HEERE; Ik ben zat van de brandoffers van de rammen, en het smeer van de vette beesten, en heb geen lust aan het bloed van de varren, noch van de lammeren, noch van de bokken... 15. En als gijlieden uw handen uitbreidt, verberg Ik Mijn ogen voor u; ook wanneer gij het gebed vermenigvuldigt, hoor Ik niet; want uw handen zijn vol bloed... 16. Wast u, reinigt u, doet de boosheid uwer handelingen van voor Mijn ogen weg, laat af van kwaad te doen... 17. Leert goed te doen, zoekt het recht, helpt den verdrukte, doet den wees recht, handelt de twistzaak der weduwe. 18. Komt dan, en laat ons samen rechten, zegt de HEERE; al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw, al waren zij rood als karmozijn, zij zullen worden als witte wol. 19. Indien gijlieden willig zijt en hoort, zo zult gij het goede van dit land eten; 20. Maar indien gij weigert, en wederspannig zijt, zo zult gij van het zwaard gegeten worden; want de mond van de HEEREN heeft het gesproken.
Dat “bang worden” is niet zo erg hoor, als je er tenminste de goede kant mee op gaat: Naar de Heiland! Hij roept het je met klem toe: “Komt herwaarts, tot Mij allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven.” De Bijbel spreekt niet over angstgeloof maar over reddingsgeloof. Paniek is niet nodig! Overgave aan Hem die zondaren redt van het verderf, dat is nodig!
Inderdaad moet je je troost niet zoeken in het belijden van je zonden aan mensen. Je moet naar God toe. Tegen Hem heb je gezondigd. Het is mogelijk dat je door bepaalde zonden schuld hebt tegenover medemensen, daar kun je dan je zonden tegen belijden. Ik hoorde van een monteur die had veel gereedschap van een garagebedrijf gestolen (meegenomen naar huis). Toen de Heere zijn boek opende en hij zijn zonden zag, moest hij terug naar zijn baas. Met alle spullen die hij in de loop der jaren gepakt had. Hier was geen andere weg. Maar in de meeste gevallen is het een kwestie van belijden tegenover de Heere. Zonde is in de eerste plaats: zonde tegen de Heere.
Je kunt het niet veranderen, maar de Heere wel. Hij kon een Manasse veranderen, een Paulus, een Mattheus... En jou niet? Geef je gewonnen aan de Heere, bij Hem zijn milde handen en vriendelijke ogen. Hij is Ontfermer. Hij is genadig. En vergeeft graag de zonden die we Hem belijden.
Je KUNT jezelf niet veranderen en het hoeft ook niet. Jezus heeft alles volbracht en in dat werk van Hem ligt jouw zaligheid, jouw verlossing, jouw vergeving, jouw behoudenis voor eeuwig. Ga naar Hem voor het te laat is. Het is nu de dag der zaligheid, de “welaangename” tijd. De juiste tijd. Laat die niet ongebruikt voorbijgaan.
Hartelijke groeten en Gods zegen,
Evangelist J. W. N. van Dooijeweert
Dit artikel is beantwoord door
J.W.N. van Dooijeweert
- Geboortedatum:23-01-1938
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als je hier over wilt praten o.i.d kun je gerust mijn emailadres opvragen bij RefoWeb.
Gods zegen.
Toen ik erachter kwam dat ik zonder God in de wereld leefde was ik vooral verdrietig. Waarom? Ik miste God! Een God die ik niet kende. Zou God ook mensen angstig maken zodat ze tot Hem vluchten? Ik twijfel gewoon een beetje... want het zou ook kunnen dat angst en paniek een andere oorzaak hebben dan het besef zonder God in de wereld. Maar goed, vraagsteller, laat je angst, paniek of wat dan ook je niet weerhouden om tot Hem te gaan. Hij kent je en maakt zondaren zalig, dwars door al hun emoties, zonden en onvolkomenheden heen.
Heb je meer angst en paniekklachten, dan zou het goed zijn om daarmee naar een hulpverlener toe te gaan...!
De Heere trekt op Zijn manier een zondaar. Er staan zoveel verschillende voorbeelden in de Bijbel. God heeft niet één model wat Hij altijd gebruikt.
Ook ik heb geen paniek en angst gekend, maar zoveel verdriet omdat ik zoveel jaren de Heere heb laten roepen, en nu wist ik niet hoe ik Hem kon vinden, zonder God in de wereld, heimwee in het hart naar God. De Heere trok mij met veel liefde. Daarna kwamen de twijfels over of er wel genoeg zonde besef was. Radeloos ben ik er van geweest, en soms vliegt het me nog steeds aan. Maar met dat alles wil de Heere dat je bij Hem komt, en je door Hem laat onderwijzen. Hij wijst je fouten wel aan!
@vragensteller,
Vlucht met alles direct naar de Heere. Heel graag wil je gelijk antwoord (tenminste ik wel..). Maar Hij leert het je op Zijn tijd , en op Zijn manier. Leg alles maar voor Hem open wat je in je hart voelt en ontdekt, Hij weet het immers toch? Maar Hij wil wel dat wij onze zonden aan Hem belijden, dan wil Hij ze vergeven. Het is niet fijn om er achter komen wat er mis is, maar in die weg wil Hij ons leren dat wij de toevlucht tot Hem nemen. Als je dat doet, zal je niet beschaamd uitkomen.
God vraagt van ons onze zonden te belijden. "Wie zijn zonden bedekt, zal geen voorspoed kennen maar wie ze belijdt en ze nalaat, zal barmhartigheid ondervinden" (Spreuken 28:13). God vraagt van ons ook om de zonden aan mensen, die het betreft, te belijden, daardoor kan je weer oprecht/zuiver met hen omgaan. Zonden geven verdriet en berouw. Mogelijk komen die gevoelens van angst en paniek van een beeld van God die God geen recht doet? Het kan zijn dat de preken die je hoort niet helemaal in evenwicht zijn met het evangelie, met het beeld van wie God nu echt is. God is rechtvaardig maar ook barmhartig. Ik moet denken aan de verloren zoon. Wat heeft hij niet uitgespookt, toch staat de Vader dagelijks op de uitkijk en ontvangt hem weer in alle liefde als zijn zoon.
