Opvliegend karakter

Het kan natuurlijk óók zijn dat er gewoon een hele begrijpelijke reden is voor dat 'korte lontje''.... Dat deze persoon geen opvliegend KARAKTER heeft, maar een reden heeft voor dit GEDRAG.

Ik heb er eerlijk gezegd nogal wat moeite mee, als vraagstellers over KARAKTER(fouten) van anderen spreken. Zoiets komt op mij al gauw over als: we hebben een probleem, we plakken zelf even het stickertje 'opvliegend karakter' of 'autisme' of 'narcisme' e.d. op onze naaste en IK ben van alle verantwoordelijkheid voor mijn eerder gemaakte eigen fouten af.... Het ligt toch wel aan de ANDER dat er geen communicatie mogelijk is, want ja, die heeft een opvliegend karakter...

Een stempeltje op iemands karakter plakken is wel de makkelijkste weg die er te bewandelen is. Dat gebeurde al in het Paradijs, toen Adam op zijn zonden aangesproken werd, en hij naar Eva wees: 'die vrouw die U mij gegeven heeft...'. Dat zit in ons: onze naaste én God de schuld geven, van zaken waar we toch echt zelf (ook) verantwoordelijk voor zijn.

Vraag blijft altijd of zulke stempeltjes kloppen. Daarom vraagsteller: heeft die ander écht een opvliegend karákter, is dat deskundig bewezen, is hij zo altijd (geweest) en naar iedereen, of is deze persoon alleen in speciale gevallen opvliegend, bijvoorbeeld alleen als jij tegen hem spreekt... of als jullie over een bepaald onderwerp spreken..., en duw jij hem/haar nu (voor het eigen gemak..., maar ten onrechte!) in dat hokje, zodat je niet verder behoeft te kijken dan je neus lang is?

Stel, je wordt lange tijd gepest door je klasgenoten. Je bent meegaand en lief en ze maken lange tijd misbruik van je. Wat een pijn en een verdriet maak je hierdoor mee. Na een enkel jaar van lijden keert het tij, je 'mag' nu deel uit maken van de groep. Natuurlijk ben je onzeker, want voor hoelang gaat het goed? Bovendien voel je het verdriet nog dagelijks en ook de boosheid die in die jaren in je gegroeid is. Vanuit die gevoeligheid kun je feller reageren, dan je normaal zou doen. En..., zie daar, je krijgt het stempel 'opvliegend karakter' en pesters vragen zich 'onschuldig af': hoe moeten we met die persoon met zo'n opvliegend karekter toch omgaan? Die vragen slaan in dit geval nergens op, want men begint (heel oneerlijk) in het heden, terwijl er een heel pijnlijk verleden aan ten grondslag ligt, waar zij zélf verantwoordelijk voor zijn. Stel dat die vroegere pesters nu heel schijnheilig deze vraag van vraagsteller bij de leerkracht voorleggen (die niet van het pestverleden weet). De indruk die zij wekken is: wij doen zo ons best..., maar ja, moeilijk om te gaan hoor met zo'n karakter! Hoe oneerlijk zou dat zijn! Eerlijk zou zijn als ze erkenden dat ZIJ verantwoordelijk zijn voor de gevoelige reacties bij de ander! En dat zij daarvoor richting pestslachtoffer begrip toonden! En zich zouden afvragen: wat kunnen wij doen om ONZE gemaakte fouten goed te maken ipv met hun vingers naar dat slachtoffer te wijzen en zelfs zijn karakter gaan stigmatiseren. Dat is niet anders dan een voortzetten van het pestgedrag!

Vraagsteller, ik hoop niet dat dit jouw situatie is. Het kan goed zijn dat je vraagt hoe nu hiermee om te gaan. Maar weet je dan wel zeker dat je geen stap te ver bent? Ben je begonnen bij het begin, namelijk met de (zelfonderzoekende) vraag: waaróm vliegt die persoon op? Is daar een reden voor? Geef IK daar reden toe? Zo niet, dan zou ik je dat onderzoek allereerst aan willen raden.

Veel eerlijkheid, liefde, geduld, tijd, en openheid in dit (zelf)onderzoek toegewenst!

Ik heb momenteel ook iemand in mijn omgeving die normaliter behoorlijk kalm en beheerst reageert. Maar tegenwoordig bij het minste of geringste in de fik vliegt. Ik reageerde daar eerst (geschrokken eigenlijk) ook boos en verontwaardigd op terug. Maar dat is niet de juiste manier heb ik gemerkt.
Ik heb gevraagd of er een reden voor dit opvliegend gedrag was/is, nee, die was er niet. Maar die bleek er later toch wel degelijk te zijn.
Ik vind het best moeilijk om altijd geduldig en rustig te blijven, wanneer iemand zo driftig reageert. Het is echter niet altijd bedoeld voor jou, heb ik gemerkt. Het is soms een bepaalde onmacht om een situatie te hendelen.
Wanneer je dus rustig blijft, zal de drift bij die ander in de regel snel zakken.