Zelfbeeld en ik-versterking
Ds. P. Koeman | 1 reactie | 14-01-2014| 10:18
Vraag
Kan iemand (dominee) mij helpen wat ik moet met zelfbeeld en ik-versterking? Ik heb het gevoel dat het helemaal niet past bij de Bijbel en belijdenisgeschriften. Dat het allemaal om jezelf gaat. Hoe moet ik daarmee omgaan en kun je ermee bezig zijn naast je geloof? Of sluit het elkaar uit? Jongen van 20.
Antwoord
Beste vriend,
Dank voor je vraag die eerlijk aangeeft waar je mee zit en waar je zo verantwoord mogelijk mee wilt omgaan. Wat je zelfbeeld betreft is het goed om helder in kaart te krijgen hoe dat gevormd is en uitdrukking krijgt in je doen en laten. Daar heb je de hulp van anderen bij nodig om het te ontdekken. Op zich is daar niets verkeerds mee. Opvoeding en scholing leveren er als het goed is een bijdrage aan, je eigen ontwikkeling evenzo. En met name wordt vanuit de Bijbel de nodige handreiking geboden. Wie en hoe ben je tegenover God en naasten? Ben je verantwoord bezig met je leven en de gaven die God je heeft gegeven? Je karakter wordt gaandeweg geslepen en het is goed om in de spiegel te kijken, of en hoe je functioneert. Een laag, of verwrongen zelfbeeld is namelijk schadelijk voor jezelf en voor je omgeving en doet tekort aan de bedoelingen van je Schepper. Een goed zelfbeeld geeft gelegenheid opgaven en uitdagingen onder ogen te zien en er mee aan de slag te gaan. Een goed beeld van jezelf hebben of krijgen staat dus niet haaks op bijbelse noties.
Natuurlijk moet je oppassen om niet zozeer met jezelf en eigen ik in de weer te zijn, dat je het belangrijkste vergeet, namelijk het zoeken van God in afhankelijkheid en het vragen om de leiding en hulp van Zijn Geest. Die bewaart voor egoïsme en eigengereidheid en hoogmoed, want Hij leert je om bij Christus te schuilen en bij Hem in de leer te gaan. Het feit dat je Gods schepsel bent en dus door Hem gewild bent, betekent dat je biddend en erkentelijk voor Gods zorg ook aan je eigen ontwikkeling mag werken.Die mag dienstbaar zijn met het oog op Zijn Koninkrijk en voor naasten, alsook voor je taken. Het bevrijdt je van krampachtigheid en geeft moed om er te zijn en voor te gaan. Genade biedt namelijk ruimte en perspectief.
Gods zegen hervormt ons zelfbeeld en dat blijkt en blijft levenslang nodig!
Met hartelijke groet,
Ds. P. Koeman
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. Koeman
- Geboortedatum:16-04-1941
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Barneveld
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat ik echter wel dubieus vind, is het feit van gemakzuchtig gebruik maken van de hulpverlening en/of het 'blijven hangen' in de hulpverlening. Mensen die telkens weer bij een therapeut zitten en er nog trots op lijken te zijn ook. Soms zijn dat mensen waar moeilijk mee te communiceren valt, omdat ze in therapie (kennelijk) gewend zijn dat ze vooral zelf aan het woord zijn en vooral vanuit zichzelf praten en het liefst ook vooral over zichzelf praten. Zelfs het geloof wordt vanuit zichzelf beredeneerd: zij hebben dit mee gemaakt en zij hebben dat ondervonden. Dan gaat het dus allemaal om jezelf, zoals je zegt, en dat lijkt me inderdaad niet goed.
