Geopenbaarde en verborgen wil

Ds. W. Arkeraats | 3 reacties | 03-01-2014| 14:56

Ik heb een vraag over Gods geopenbaarde wil en Gods verborgen wil m.b.t. de remonstrantse denkwijze. Is de Gods geopenbaarde wil niet hetzelfde als het remonstrantse denken? Ik snap dat verschil niet zo, behalve dat de remonstranten niet geloven in Gods verborgen wil. Het verwijt wat ik hoorde vanuit het remonstrantse denken is dat je heimelijk God de schuld geeft als je zegt dat God je wil moet ombuigen. Want God heeft alles “klaar liggen”, het ligt niet aan God, maar aan onze onwil. Van de andere kant zeggen de contra-remonstranten dat “het zelf willen” van de mens God de eer niet geeft, omdat de zaligheid dan nog afhankelijk is van de mens. En dat wij niet kunnen ‘willen’. Eigenlijk snap ik beide tegenwerpingen wel. Komt het er niet op neer dat de mens van alles verzint om maar niet z’n leven in Jezus handen neer te leggen? En is het tegenover heidenen niet beter om de remonstrantse denkwijze te benadrukken? Ik bedoel, als je gaat spreken over de uitverkiezing bij iemand die nog nooit heeft gehoord over God en de Bijbel werpt dat al gelijk een hindernis op. En ook al gaan wij zelf ‘willen’ dan komen we er ook weer zelf achter dat we niet willen. Dit kan God toch werken? En aan andere kant als je zelf  ‘wilt’ (oprecht), dan is dit ook al een vrucht van Gods Werk? Een laatste vraag: Als een remonstrant alleen God de eer geeft (oprecht), nadat hij zelf ‘gewild’ heeft, dan is toch het Doel bereikt? Dat is toch waar het om gaat? Wat ik bedoel te zeggen, zouden mensen niet teveel verstrikt zitten in eigen denkwijzen en visies terwijl het werk van God daar dwars doorheen gaat?

Beste vraagsteller,

De opmerking die je in de laatste zin vragenderwijs stelt, wil ik als het juiste antwoord op je vraag beschouwen. Dit vooraf.

Het is niet zo gemakkelijk om je vraag te beantwoorden. Je noemt een aantal uitdrukkingen die niet meteen duidelijk zijn. Ik zal proberen er wat helderheid in te krijgen.

Eigenlijk moet ik met een vraag beginnen: Wat bedoel je met “de remonstrantse denkwijze?” En over welke Remonstranten spreek je? Over de volgelingen van Arminius in de 17e eeuw of over de Remonstranten van deze tijd? Ik vermoed dat je de eersten bedoelt.

Laten we ons concentreren op Gods geopenbaarde wil en Zijn verborgen wil. Dat onderscheid maakt de Heere zelf als Hij tegen Mozes zegt: “De geopenbaarde dingen zijn voor u en uw kinderen en de verborgen dingen voor de Heere, uw God.” Er is heel veel wat Hij ons bekend maakt: de ernst van de zonde, de noodzaak van de bekering, de persoon en het werk van de Heere Jezus. Maar er is ook veel verborgen: de vraag, waarom de Heere bepaalde dingen op een voor ons soms raadselachtige manier leidt en natuurlijk ook Zijn verkiezend handelen. Soms is dat alles de oorzaak van bange vragen, maar in andere tijden mag er juist rust zijn in de belijdenis: “Immers is mijn ziel stil tot God”, zonder dat we alles kunnen overzien.

Gods geopenbaarde wil vinden we in de Bijbel. Dat heeft dus niets te maken met een remonstrantse denkwijze. Zo kun je ook niet generaliserend zeggen dat de Remonstranten niet in Gods verborgen wil geloven.

Je schrijft over “een verwijt vanuit het remonstrantse denken.” Wat bedoel je daarmee? Ontmoet je ‘echte’ Remonstranten of zijn dit woorden van mensen uit je eigen omgeving, die als remonstrants worden betiteld?

Terwijl ik probeer mijn antwoord te formuleren, raak ik er opnieuw van overtuigd dat het vruchteloze pogingen zijn om er een logisch geheel van te maken. In het tweede deel van je vraag geef je aan dat je dat eigenlijk ook vindt. Al het redeneren heeft in het verleden altijd geleid tot verstarring en eenzijdigheid. Soms werd de nadruk uitsluitend gelegd op onze verantwoordelijkheid, dan weer op de verkiezing, met onvruchtbare discussies en zelfs kerkscheuring tot gevolg. Men ging verstandelijk redeneren, maar dat leverde geen echte troost op.

Zullen we maar eenvoudig naar het Woord van de Heere luisteren? Dat is heel breed! We lezen daarin van het welbehagen van God, die zondige mensen uit genade verkiest en zalig maakt, maar die ook de oproep doet horen: “Kiest heden, wie gij dienen zult!” Hij tekent onze machteloosheid en onwil, om tot Hem te komen, maar intussen staat het er zo eenvoudig: “Kom tot Mij, die vermoeid en belast bent en Ik zal u rust geven.”
 
Als het Woord van de Heere gaat spreken dan kan geen Remonstrant en geen Gereformeerde een waarheid voor zichzelf claimen. We horen slechts de ernstige prediking dat we in zonden ontvangen en geboren zijn, onmachtig om ons te bekeren, onwillig om tot God te gaan, als pure vijanden van God en Zijn genade. En we horen nochtans de liefelijke nodiging van het evangelie, om onze zaligheid in Christus te zoeken en in een heilig leven Hem te dienen.

Zeker, dan kan ik al die dingen nooit tot een logisch geheel maken, maar dat hoeft ook niet. Het mag zelfs niet.

Als je dan de Heere persoonlijk leert kennen, blijft slechts de verwondering over dat Hij je uit de diepte van zonde en oordeel heeft gered. Niettemin is er dan toch ook het verlangen de goede keus te maken. En daarboven schrijf je: “Niets uit ons, al uit Hem!”

Ds. W. Arkeraats

Dit artikel is beantwoord door

Ds. W. Arkeraats

• Geboortedatum:
  09-08-1946
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Hardinxveld Giessendam
• Status:
  Actief

135 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven