Universitair diploma en moederschap
Ds. J.J. van Holten | 45 reacties | 21-12-2013| 11:53
Vraag
Onlangs is door het CBS berekend dat het behalen van een universitair masterdiploma 133.000-148.000 euro kost. Het gaat om uitgaven van de overheid, bedrijven en huishoudens aan onderwijsinstellingen, salarissen en begeleidingskosten van leerbedrijven, aldus het CBS. In de reformatorische gezindte blijven veel vrouwen (ook met een universitair masterdiploma) thuis zodra er kinderen komen. Ik heb hier gemengde gevoelens bij. Enerzijds begrijp ik de notie van er volledig voor je kinderen zijn, anderzijds zie ik ook dat de maatschappij ontzettend veel geld in je opleiding heeft geïnvesteerd, waarmee je vervolgens niets doet. Is dat wel verantwoord? Hoe zou je hier mee om moeten gaan? Vooral in geval van universitaire opleidingen is het niet mogelijk om pas na een aantal jaar (als de kinderen groot zijn) er wat mee te gaan doen omdat je kennis dan verouderd is. Alvast dank voor het antwoord!
Antwoord
Beste vragensteller,
Ik betwijfel of je bij mij aan het goede adres bent om een afdoende antwoord op je vraag te krijgen. Ik ben theoloog van professie, maar mijns inziens is hetgeen je vraagt niet zo zeer theologisch van aard maar politiek.
Ik heb op dit gebied geen deskundigheid maar dat wil niet zeggen dat ik er geen mening over heb zoals je die zelf, als ik je vraag goed begrijp, ook hebt. Ik stel dus nadrukkelijk dat het volgende mijn eigen mening over deze kwestie betreft. Ik geef enkele punten ter overweging, voor wat het waard is.
Iedereen in Nederland heeft het recht om te kunnen studeren en daarmee zijn of haar van God gegeven talenten te gebruiken. Niemand die als jongere studeert weet of hij/zij ooit komt tot een trouwdag en of er dan ook kinderen komen, tenzij je een besluit neemt om geen kinderen te ‘nemen’ en te kiezen voor een carrière.
Persoonlijk kijk ik bepaald niet neer op vrouwen (laten we het daar maar even op houden, hoewel rolpatronen in onze tijd sterk veranderen) die hoewel hoog opgeleid, kiezen voor het gezin. Het gezin is de basis voor de toekomst van de kinderen. Me dunkt: geen geringe zaak.
Wat de kosten betreft wordt het meer en meer zo dat mensen zelf hun opleiding gaan betalen (sociaal leenstelsel). De last voor het collectief neemt daarmee in de nabije toekomst behoorlijk af. Velen, hebben vandaag de dag de mogelijkheid om naast het gezin hun kennis en expertise op peil te houden. Het hoeft dus niet noodzakelijk zo te zijn dat die kennis na een aantal jaren verloren is. De moderne informatiemaatschappij biedt tal van mogelijkheden om vanuit huis te werken. Met name voor hoog opgeleiden. Veel vrouwen kunnen de zorg van het gezin en bijblijven op hun vakgebied daardoor goed combineren.
Persoonlijk zie ik veel grotere (op de lange duur óók economische) negatieve gevolgen in jongeren die niet de zorg en de opvoeding krijgen die ze nodig hebben, omdat hun moeders zo nodig aan hun carrière moesten werken. Als kinderen in dat opzicht niet goed terecht komen wat zegt die één of anderhalve ton aan studiekosten dan nog? Ik denk dat dat in geen verhouding staat tot het bedrag wat nu al en ook in de toekomst nodig is voor bijvoorbeeld jeugdzorg.
Ik hoop je hiermee een paar denkduwtjes te hebben aangereikt waarmee je je vraag en de opvatting die daaruit spreekt eens tegen het licht kunt houden.
Vriendelijke groet,
Ds. J. J. van Holten, Bergambacht
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.J. van Holten
- Geboortedatum:22-12-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:IJsselstein
- Status:Inactief
126 artikelen
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
45 reacties
irenicus
21-12-2013
/ 12:58
* reactie verwijderd door Refoweb *
<i>Reageren op een antwoord is mogelijk mits de reactie iets toevoegt en niet in strijd is met het antwoord van de deskundige. Vraagstellers zijn niet gebaat bij tegenstrijdige reacties en bovendien vinden we het ongepast ten opzichte van de deskundige die zijn/haar vrije tijd ter beschikking stelt om onze bezoekers te helpen.</i>
<i>Reageren op een antwoord is mogelijk mits de reactie iets toevoegt en niet in strijd is met het antwoord van de deskundige. Vraagstellers zijn niet gebaat bij tegenstrijdige reacties en bovendien vinden we het ongepast ten opzichte van de deskundige die zijn/haar vrije tijd ter beschikking stelt om onze bezoekers te helpen.</i>
Hermon
21-12-2013
/ 13:03
Deze reactie is me uit het hart gegrepen!! Maar ik vrees dat er weer felle tegenreacties zullen komen. Zoiets mag je niet meer zeggen in deze tijd. Het draait bij veel moeders/ouders om het eigen 'ik'. Als doekje tegen het bloeden worden er o.a. kosten-, talenten-, noodzaak-, goede oppas-'excuses' gebruikt. Maar geen enkel excuus rechtvaardigt het feit dat ouders hun kinderen verwaarlozen. Ook in onze refo gezinnen zijn er teveel jongeren die in dat opzicht niet goed terecht komen.
Hermon
21-12-2013
/ 13:09
Met 'deze reactie' bedoel ik uiteraard de reactie van ds. van Holten. Maar ik zie dat irenicus me al voor is geweest. Maar inderdaad, ik vergat nog het emancipatie-'excuus' als doekje tegen het bloeden toe te voegen.
vlokje
21-12-2013
/ 16:21
Hermon: U heeft niet zo'n hoge pet op van moeders van onze tijd hebben we inmiddels wel begrepen... Vroega was alles beter.
De reactie van de dominee is u uit het het hart gegrepen. Mag ik u vragen: spreekt u wel eens van hart tot hart met (jonge) moeders van deze tijd? Ik ben bang dat u met uw houding niet eens bereikbaar bent voor het hart van ons generatie moeders.
U lijkt veel verstand te hebben van wat kinderen nodig hebben, maar als ik het goed begrijp bent u een man, hoe komt u dan aan zoveel verstand van kinderen opvoeden, dat is toch voornamelijk een moederstaak volgens u? Wilt u dan als man dat aub aan ons overlaten anders bent u wel erg geëmancipeerd om zich zo met ons te bemoeien.
De reactie van de dominee is u uit het het hart gegrepen. Mag ik u vragen: spreekt u wel eens van hart tot hart met (jonge) moeders van deze tijd? Ik ben bang dat u met uw houding niet eens bereikbaar bent voor het hart van ons generatie moeders.
U lijkt veel verstand te hebben van wat kinderen nodig hebben, maar als ik het goed begrijp bent u een man, hoe komt u dan aan zoveel verstand van kinderen opvoeden, dat is toch voornamelijk een moederstaak volgens u? Wilt u dan als man dat aub aan ons overlaten anders bent u wel erg geëmancipeerd om zich zo met ons te bemoeien.
drj
21-12-2013
/ 20:19
Dit idee is niet nieuw. Hoge opleidingen waren altijd al duur. Daarom heeft men daar vanouds vaak de conclusie aan verbonden, dat meisjes niet (zoveel) hoeven te leren. In veel delen van de werels hoeven of mogen ze helemaal niet naar school.
De vraag is alleen of we dit probleem in Nederland ook zo willen oplossen.
In het voormalig oostblok was het anders. Vrouwen waren gelijkgesteld, of ze wilden of niet. Ze moesten aan het werk. Als je in de voornalige DDR van je tweede kind zwanger was en zeker bij de derde, kwam een partijfunctionaris op bezoek om je eraan te herinneren, dat je de maatschappij je arbeidskracht onttrok. Vanaf drie kinderen gold je daar al als asociaal, om er niet eens van te spreken, dat je thuis zou willen blijven?
Laten we blij zijn, dat er in NL keuzevrijheid bestaat. Dit zeg ik als fulltime werkende ouder van 5 kinderen. Het eerste is tamelijk uit de band gesprongen. Ik betwijfel sterk of het daarmee ooit goed komt en dat dit kind tot nu toe nog niet aan de zelfkant van de maatschappij is geland is alleen te danken aan de goed opgeleide familie in de ruimste zin van het woord. Wat er van de rest terecht komt, hangt voor een groot gedeelte van hun eigen temperament af, omdat hun hoogopgeleide ouders meer dan 40 uur per week werken en omdat naschoolse opvang nu eenmaal niet die invloed op een kind kan uitoefenen die een goede moeder kan. Het is wereldvreemd, te denken, dat je een kind in de tijd die overblijft net zo optimaal kunt opvoeden als iemand met meer tijd. Daarbij komt, dat er bijles moet zijn als de ouders geen tijd hebben met het huiswerk te helpen. En ook dat pubers opeens alle vrijheid hebben 's middags te doen waar ze zin in hebben (voor het geval iemand het geniale idee had dat kinderen bovem de 3 hun moeder/vader niet meer nodig hebben). Maar misschien kunnen ze dan later zeggen, dat hun ouders professor zijn of carriere gemaakt hebben.
Kinderen blijven niet altijd klein en in Nederland is het gelukkig ook mogelijk parttime te werken. Het valt dus te bezien of de hoge opleiding van vele moeders werkelijk weggegooid geld was.
De vraag is alleen of we dit probleem in Nederland ook zo willen oplossen.
In het voormalig oostblok was het anders. Vrouwen waren gelijkgesteld, of ze wilden of niet. Ze moesten aan het werk. Als je in de voornalige DDR van je tweede kind zwanger was en zeker bij de derde, kwam een partijfunctionaris op bezoek om je eraan te herinneren, dat je de maatschappij je arbeidskracht onttrok. Vanaf drie kinderen gold je daar al als asociaal, om er niet eens van te spreken, dat je thuis zou willen blijven?
Laten we blij zijn, dat er in NL keuzevrijheid bestaat. Dit zeg ik als fulltime werkende ouder van 5 kinderen. Het eerste is tamelijk uit de band gesprongen. Ik betwijfel sterk of het daarmee ooit goed komt en dat dit kind tot nu toe nog niet aan de zelfkant van de maatschappij is geland is alleen te danken aan de goed opgeleide familie in de ruimste zin van het woord. Wat er van de rest terecht komt, hangt voor een groot gedeelte van hun eigen temperament af, omdat hun hoogopgeleide ouders meer dan 40 uur per week werken en omdat naschoolse opvang nu eenmaal niet die invloed op een kind kan uitoefenen die een goede moeder kan. Het is wereldvreemd, te denken, dat je een kind in de tijd die overblijft net zo optimaal kunt opvoeden als iemand met meer tijd. Daarbij komt, dat er bijles moet zijn als de ouders geen tijd hebben met het huiswerk te helpen. En ook dat pubers opeens alle vrijheid hebben 's middags te doen waar ze zin in hebben (voor het geval iemand het geniale idee had dat kinderen bovem de 3 hun moeder/vader niet meer nodig hebben). Maar misschien kunnen ze dan later zeggen, dat hun ouders professor zijn of carriere gemaakt hebben.
Kinderen blijven niet altijd klein en in Nederland is het gelukkig ook mogelijk parttime te werken. Het valt dus te bezien of de hoge opleiding van vele moeders werkelijk weggegooid geld was.
arendine
21-12-2013
/ 20:42
Kanttekening bij de berekening van het CBS: meer dan een derde van dit bedrag is wat het basisonderwijs kost, het voortgezet onderwijs neemt ook ruim een derde deel voor zijn rekening en de universitaire opleiding kost rond de 40.000 euro.
De basisschool kost dus grofweg een halve ton, een VWO-diploma kost ook ongeveer een halve ton, wanneer je aan de universiteit verder studeert kost dat minimaal 37.500.
De tabel.
http://statline.cbs.nl/StatWeb/publication/?VW=T&DM=SLNL&PA=82299NED&LA=NL
Wanneer een opleiding niet direct wordt omgezet in economische winst, hoeft dat niet te betekenen dat er geen maatschappelijke winst is. Laten we, zoals drj zegt, dankbaar zijn dat er keuzevrijheid is.
De basisschool kost dus grofweg een halve ton, een VWO-diploma kost ook ongeveer een halve ton, wanneer je aan de universiteit verder studeert kost dat minimaal 37.500.
De tabel.
http://statline.cbs.nl/StatWeb/publication/?VW=T&DM=SLNL&PA=82299NED&LA=NL
Wanneer een opleiding niet direct wordt omgezet in economische winst, hoeft dat niet te betekenen dat er geen maatschappelijke winst is. Laten we, zoals drj zegt, dankbaar zijn dat er keuzevrijheid is.
juni
21-12-2013
/ 21:18
fijn antwoord van Holten.
ga als Paulus leven,hebt u alle zorgen opgelost.
ga als Paulus leven,hebt u alle zorgen opgelost.
drj
21-12-2013
/ 22:58
Dank je Arendine voor deze info. Dat roept nog meer vragen op. Als je toch niet naar de universiteit wilt, waarom dan naar het VWO? Alle moeders die voor de kinderen willen thuis blijven kunnen dan naar de huishoudschool, dat spaart weer geld. Dan kunnen we het huisvrouw worden en kinderen krijgen toch wat eerder beginnen, zo rond de 18.
Dat met het verouderen van de kennis valt overigens reuze mee. Als je regelmatig na- en bijscholingen doet of met een herintrederscursus. Het is overigens inmiddels nier meer zo, dat je een universitaire opleiding doet en dan DUS een bepaald beroep hebt.
Veel meer is het tegenwoordig zo, dat je een opleiding doet en op basis daarvan door ervaring of cursussen etc. competenties ontwikkelt, die je geschikt maken voor een baan in een bepaalde richting. Artsen worden zo wetenschapsjournalist, iemand die wiskunde heeft gestudeerd werkt misschien aan voorspellingen van de ontwikkelingen aan de beurs. En als je ervaring hebt met kinderen omdat je die hebt opgevoed, en hebt misschien in die tijd zelfs nog hier en daar vrijwilligerswerk gedaan of mantelzorg, of een cursus, maakt je dat naar mijn mening voor bepaalde functies juist uitermate geschikt. Zeker ziet niet iedereen dat zo, maar waarom zou je ergens willen werken waar ze op huisvrouwen neerkijken?
Dat met het verouderen van de kennis valt overigens reuze mee. Als je regelmatig na- en bijscholingen doet of met een herintrederscursus. Het is overigens inmiddels nier meer zo, dat je een universitaire opleiding doet en dan DUS een bepaald beroep hebt.
Veel meer is het tegenwoordig zo, dat je een opleiding doet en op basis daarvan door ervaring of cursussen etc. competenties ontwikkelt, die je geschikt maken voor een baan in een bepaalde richting. Artsen worden zo wetenschapsjournalist, iemand die wiskunde heeft gestudeerd werkt misschien aan voorspellingen van de ontwikkelingen aan de beurs. En als je ervaring hebt met kinderen omdat je die hebt opgevoed, en hebt misschien in die tijd zelfs nog hier en daar vrijwilligerswerk gedaan of mantelzorg, of een cursus, maakt je dat naar mijn mening voor bepaalde functies juist uitermate geschikt. Zeker ziet niet iedereen dat zo, maar waarom zou je ergens willen werken waar ze op huisvrouwen neerkijken?
MvR
23-12-2013
/ 09:28
De belangrijkste opmerking is al gemaakt door ds. Van Holten en anderen: moeders die hun zorg aan hun kinderen geven, voegen daarmee zeer belangrijke waarde toe. Zowel sociaal als uiteindelijk ook (al is het misschien iets minder) economisch.
Maar er is ook een vraag bij gekomen: als je als meisje toch al weet dat je straks thuis zult gaan blijven, waarom zou je dan vwo gaan doen en daarna een universitaire studie? Een paar opmerkingen:
- Op zich is het inderdaad zinvol voor een meisje dat van het vwo afkomt, te bedenken of een studie geneeskunde echt wel zo handig is. De studie duurt lang, zeker inclusief specialisatie, en daarna is het best lastig om in deeltijd te werken. Het is niet verkeerd als meisjes in de vijfde of zesde klas heel serieus overwegen, wat de betekenis is van het mogelijke moederschap.
- Anderzijds: een meisje dat in 5-vwo zit, weet vaak nog niet of ze trouwen gaat, laat staan of ze kinderen mag krijgen.
- Daarbij: het kan best goed zijn, dat ze pas een tijd ná de studie gaat trouwen en kinderen krijgt. Het is toch niet erg als ze in de tussenliggende tijd werk 'op niveau' kan doen? Al werkt ze maar twee jaar, dan heeft ze toch al een deel van haar 'economische waarde' bewezen!
- Het is voor een moeder altijd zinvol om vwo gedaan te hebben (en in mindere mate ook een universitaire studie). De kans dat zo'n moeder kinderen krijgt die veel moeten leren is vrij groot. Het is dan wel fijn, als de moeder haar kind kan helpen bij het huiswerk (in plaats van dat ze moet zeggen: ik heb geen idee, want ik ben nooit naar school geweest).
- Overigens is er nog heel wat vrijwilligerswerk te doen (of werk op latere leeftijd, als de kinderen de deur uit zijn), waarbij ze misschien wel niet precies de oude opleiding kan gebruiken, maar wel het feit dat ze geleerd heeft om te denken.
- Nog even een heel andere gedachte: wie heeft er eigenlijk betaald voor haar studie? Dat is op zijn minst ook haar eigen vader (en soms ook moeder) geweest (via o.a. zijn belastingafdracht).
Kortom: (1) economie is niet alles en (2) ook in 'economisch' opzicht is er volstrekt geen sprake van dat een hoogopgeleide moeder diefstal heeft gepleegd omdat ze niet meer een betaalde baan heeft.
Maar er is ook een vraag bij gekomen: als je als meisje toch al weet dat je straks thuis zult gaan blijven, waarom zou je dan vwo gaan doen en daarna een universitaire studie? Een paar opmerkingen:
- Op zich is het inderdaad zinvol voor een meisje dat van het vwo afkomt, te bedenken of een studie geneeskunde echt wel zo handig is. De studie duurt lang, zeker inclusief specialisatie, en daarna is het best lastig om in deeltijd te werken. Het is niet verkeerd als meisjes in de vijfde of zesde klas heel serieus overwegen, wat de betekenis is van het mogelijke moederschap.
- Anderzijds: een meisje dat in 5-vwo zit, weet vaak nog niet of ze trouwen gaat, laat staan of ze kinderen mag krijgen.
- Daarbij: het kan best goed zijn, dat ze pas een tijd ná de studie gaat trouwen en kinderen krijgt. Het is toch niet erg als ze in de tussenliggende tijd werk 'op niveau' kan doen? Al werkt ze maar twee jaar, dan heeft ze toch al een deel van haar 'economische waarde' bewezen!
- Het is voor een moeder altijd zinvol om vwo gedaan te hebben (en in mindere mate ook een universitaire studie). De kans dat zo'n moeder kinderen krijgt die veel moeten leren is vrij groot. Het is dan wel fijn, als de moeder haar kind kan helpen bij het huiswerk (in plaats van dat ze moet zeggen: ik heb geen idee, want ik ben nooit naar school geweest).
- Overigens is er nog heel wat vrijwilligerswerk te doen (of werk op latere leeftijd, als de kinderen de deur uit zijn), waarbij ze misschien wel niet precies de oude opleiding kan gebruiken, maar wel het feit dat ze geleerd heeft om te denken.
- Nog even een heel andere gedachte: wie heeft er eigenlijk betaald voor haar studie? Dat is op zijn minst ook haar eigen vader (en soms ook moeder) geweest (via o.a. zijn belastingafdracht).
Kortom: (1) economie is niet alles en (2) ook in 'economisch' opzicht is er volstrekt geen sprake van dat een hoogopgeleide moeder diefstal heeft gepleegd omdat ze niet meer een betaalde baan heeft.
Femke
23-12-2013
/ 11:04
Misschien de zorg voor kinderen ook delen met je man zodat je als vrouw parttime kan blijven werken. Als er dan nog opvang nodig is kan een vaste oppas waar kinderen aan gewend raken/zijn prima zijn, kan zelfs wat toevoegen. Ik denk dat het belangrijkste is dat kinderen rust en stabiliteit ervaren, ouders en daarnaast misschien vaste mensen (kan ook familie zijn) waar ze altijd op terug kunnen vallen.
sydneylover
23-12-2013
/ 14:05
Goede punten @MvR!
Ik denk dat het geboortejaar van ds. Van Holten een beetje aangeeft waarom hij er op deze manier instaat (als ik zo vrij mag zijn die conclusie te trekken ;-)).
Ik ben zelf een veertiger en was de jongste thuis. Mijn oudste zus (bijna zelfde leeftijd als ds. van Holten) stopte 'vanzelfsprekend' met werken toen haar eerste kind op komst was. Een ander familielid moest in die tijd nog noodgedwongen stoppen omdat een getrouwde onderwijzeres op de basisschool niet eens toegestaan was!
Andere tijden dus met andere gewoontes.
In 'mijn' generatie van veertigers begon dit beeld te kantelen en voor twintigers en dertigers is het in veel gevallen helemaal geen keus om wel of niet te werken als er kinderen zijn of komen gezien de hoge lasten. Vergeet niet dat iedereen die de afgelopen 10 jaar een huis heeft gekocht nu mogelijk zijn huis financieel onder water heeft staan. De lasten moeten toch ergens van betaald worden!
Ik geloof dat iedereen het wel eens is dat voor werkende moeders de eerste focus het gezin is. Voor werkende vaders trouwens net zo goed.
Daarnaast proef ik een beetje een 'zesjescultuur' in het antwoord. Waar blijft de opdracht om te woekeren met je talenten?
Een studie levert je nog veel meer op dan alleen een goed diploma en een baan op hoger niveau. Het leert je ook een doel nastreven, doorzetten als het moeilijk wordt, resultaten boeken enzovoorts. Allemaal dingen die (ik spreek uit ervaring!) als een automatisme ook doorgeeft aan je kinderen.
Ik heb in mijn familie heel wat afhakers gezien op het voortgezet onderwijs, toen havo of vwo wat lastig werd. Gewoon naar het VMBO en daar in de derde versnelling het diploma halen.
Wij weten van onze kinderen welk niveau zij aankunnen en ze hoeven beslist niet hoger dan ze kunnen, maar ze weten heel goed dat wij met minder geen genoegen nemen. Omdat we niet van een laid-back mentaliteit houden.
Natuurlijk is dat laatste niet perse een argument om te gaan studeren, maar wat ik bedoel is dat je, als je zelf het hele traject hebt doorlopen, zóveel beter je eigen kinderen daarmee kunt begeleiden!
Ik ben eigenlijk benieuwd of er werkende moeders met hogere opleiding op refoweb zijn die dit argument herkennen en wat hun mening is. Komt u maar met uw mening ;-)
Ik denk dat het geboortejaar van ds. Van Holten een beetje aangeeft waarom hij er op deze manier instaat (als ik zo vrij mag zijn die conclusie te trekken ;-)).
Ik ben zelf een veertiger en was de jongste thuis. Mijn oudste zus (bijna zelfde leeftijd als ds. van Holten) stopte 'vanzelfsprekend' met werken toen haar eerste kind op komst was. Een ander familielid moest in die tijd nog noodgedwongen stoppen omdat een getrouwde onderwijzeres op de basisschool niet eens toegestaan was!
Andere tijden dus met andere gewoontes.
In 'mijn' generatie van veertigers begon dit beeld te kantelen en voor twintigers en dertigers is het in veel gevallen helemaal geen keus om wel of niet te werken als er kinderen zijn of komen gezien de hoge lasten. Vergeet niet dat iedereen die de afgelopen 10 jaar een huis heeft gekocht nu mogelijk zijn huis financieel onder water heeft staan. De lasten moeten toch ergens van betaald worden!
Ik geloof dat iedereen het wel eens is dat voor werkende moeders de eerste focus het gezin is. Voor werkende vaders trouwens net zo goed.
Daarnaast proef ik een beetje een 'zesjescultuur' in het antwoord. Waar blijft de opdracht om te woekeren met je talenten?
Een studie levert je nog veel meer op dan alleen een goed diploma en een baan op hoger niveau. Het leert je ook een doel nastreven, doorzetten als het moeilijk wordt, resultaten boeken enzovoorts. Allemaal dingen die (ik spreek uit ervaring!) als een automatisme ook doorgeeft aan je kinderen.
Ik heb in mijn familie heel wat afhakers gezien op het voortgezet onderwijs, toen havo of vwo wat lastig werd. Gewoon naar het VMBO en daar in de derde versnelling het diploma halen.
Wij weten van onze kinderen welk niveau zij aankunnen en ze hoeven beslist niet hoger dan ze kunnen, maar ze weten heel goed dat wij met minder geen genoegen nemen. Omdat we niet van een laid-back mentaliteit houden.
Natuurlijk is dat laatste niet perse een argument om te gaan studeren, maar wat ik bedoel is dat je, als je zelf het hele traject hebt doorlopen, zóveel beter je eigen kinderen daarmee kunt begeleiden!
Ik ben eigenlijk benieuwd of er werkende moeders met hogere opleiding op refoweb zijn die dit argument herkennen en wat hun mening is. Komt u maar met uw mening ;-)
moedervan2
23-12-2013
/ 16:09
Ik denk dat we realitisch moeten zijn.
* Hoeveel vrouwen zijn er niet geweest die stopten met leren en gingen werken, die dachten wel te trouwen en dat die droom nooit is uitgekomen?
* Hoeveel vrouwen zijn er (geweest) die dachten in hun huwelijk kinderen te krijgen, maar die nooit moeder zijn geworden. Zij zijn blij nog te kunnen werken en toch een doel in hun leven te hebben.
* Hoeveel vrouwen zijn er die blij zijn dat ze een diploma hebben gehaald, omdat hun man na jarenlang kostwinner te zijn geweest, arbeidsongeschikt is geworden. Tegenwoordig kom je met diploma's nergens meer dan in productiewerk en vakkenvullen en dergelijke banen. Die vrouwen kunnen nu hun gezin onderhouden.
* Hoeveel vrouwen moeten er niet werken omdat het in deze tijd geen optie meer is dat de man alleen de kostwinner is? Niet omdat zij in luxe willen leven maar dat hun man nl geen hoog salaris is. Voor hen is er niets te kiezen.
* En laten we er aan denken dat er een vergrijzing op komt is, alle werkende mensen zijn nodig om onze vaders en moeders straks een goede oude dag te bezorgen.
Iedereen moet zijn eigen keuzes maken, maar laten we wel alle voor- en nadelen op een rijtje zetten over doorstuderen of niet. Maak dan verantwoordelijke keuzes! Als je jong verkering krijgt en graag wilt trouwen, kan een studie van 6 jaar je flink in de weg zitten. Dan is deeltijd leren en werken een optie om toch te kunnen sparen. Ben je nog vrijgezel, dan zou ik altijd doorleren en er niet zomaar vanuit gaan dat de prins op het witte paard toch binnenkort langs komt, dat je trouwt en dan kinderen krijgt. En kunnen wij in de toekomst kijken? Wij weten niet welke weg wij moeten gaan en wat de Heere voor ons in petto heeft. Wij weten alleen wat we hier en nu hebben en daarin hebben we onze verantwoordelijkheid te nemen.
Ik vind dat doorleren voor iedereeen goed is, zeker voor vrouwen. In deze tijd kunnen vrouwen niet meer afhankelijk zijn van hun man alleen. Zij vallen in een gat als hun man om welke reden wegvalt. Zij krijgen geen flinke zak met geld als dat nodig is. Het gezin is helaas geen hoeksteen meer, het is niet meer het belangrijkste van de samenleving. Alleenstaande moeders moeten keihard knokken om het financieel draaiend te houden, zeker als zij weinig opleiding hebben gehad. Laten we er rekening mee houden dat er een tijd kan komen dat we onze eigen boontjes moeten doppen. Wie talenten heeft n de gelegenheid daarvoor krijgt, laat zij ze gebruiken want het kan haar vroeg of laat te pas komen.
Zelf heb ik een afgeronde HBO-opleiding en werk twee dagen. Ik verdien door mijn hoge opleiding genoeg zodat we rond kunnen komen als ik maximaal 2 dagen werk. Ik ben blij dat ik niet nog meer moet werken, dit zou wel moeten als ik in de supermarkt zou werken. Daarom ben ik blij dat ik destijds heb doorgeleerd. En het geeft rust, als mijn man om welke reden dan ook niet meer voor inkomen kan zorgen dan kan ik fulltime aan de slag gaan en verdien in een redelijk inkomen.
* Hoeveel vrouwen zijn er niet geweest die stopten met leren en gingen werken, die dachten wel te trouwen en dat die droom nooit is uitgekomen?
* Hoeveel vrouwen zijn er (geweest) die dachten in hun huwelijk kinderen te krijgen, maar die nooit moeder zijn geworden. Zij zijn blij nog te kunnen werken en toch een doel in hun leven te hebben.
* Hoeveel vrouwen zijn er die blij zijn dat ze een diploma hebben gehaald, omdat hun man na jarenlang kostwinner te zijn geweest, arbeidsongeschikt is geworden. Tegenwoordig kom je met diploma's nergens meer dan in productiewerk en vakkenvullen en dergelijke banen. Die vrouwen kunnen nu hun gezin onderhouden.
* Hoeveel vrouwen moeten er niet werken omdat het in deze tijd geen optie meer is dat de man alleen de kostwinner is? Niet omdat zij in luxe willen leven maar dat hun man nl geen hoog salaris is. Voor hen is er niets te kiezen.
* En laten we er aan denken dat er een vergrijzing op komt is, alle werkende mensen zijn nodig om onze vaders en moeders straks een goede oude dag te bezorgen.
Iedereen moet zijn eigen keuzes maken, maar laten we wel alle voor- en nadelen op een rijtje zetten over doorstuderen of niet. Maak dan verantwoordelijke keuzes! Als je jong verkering krijgt en graag wilt trouwen, kan een studie van 6 jaar je flink in de weg zitten. Dan is deeltijd leren en werken een optie om toch te kunnen sparen. Ben je nog vrijgezel, dan zou ik altijd doorleren en er niet zomaar vanuit gaan dat de prins op het witte paard toch binnenkort langs komt, dat je trouwt en dan kinderen krijgt. En kunnen wij in de toekomst kijken? Wij weten niet welke weg wij moeten gaan en wat de Heere voor ons in petto heeft. Wij weten alleen wat we hier en nu hebben en daarin hebben we onze verantwoordelijkheid te nemen.
Ik vind dat doorleren voor iedereeen goed is, zeker voor vrouwen. In deze tijd kunnen vrouwen niet meer afhankelijk zijn van hun man alleen. Zij vallen in een gat als hun man om welke reden wegvalt. Zij krijgen geen flinke zak met geld als dat nodig is. Het gezin is helaas geen hoeksteen meer, het is niet meer het belangrijkste van de samenleving. Alleenstaande moeders moeten keihard knokken om het financieel draaiend te houden, zeker als zij weinig opleiding hebben gehad. Laten we er rekening mee houden dat er een tijd kan komen dat we onze eigen boontjes moeten doppen. Wie talenten heeft n de gelegenheid daarvoor krijgt, laat zij ze gebruiken want het kan haar vroeg of laat te pas komen.
Zelf heb ik een afgeronde HBO-opleiding en werk twee dagen. Ik verdien door mijn hoge opleiding genoeg zodat we rond kunnen komen als ik maximaal 2 dagen werk. Ik ben blij dat ik niet nog meer moet werken, dit zou wel moeten als ik in de supermarkt zou werken. Daarom ben ik blij dat ik destijds heb doorgeleerd. En het geeft rust, als mijn man om welke reden dan ook niet meer voor inkomen kan zorgen dan kan ik fulltime aan de slag gaan en verdien in een redelijk inkomen.
moedervan2
23-12-2013
/ 16:20
@ Hermon,
Ik merk dat je deze vraag opnieuw aangrijpt om de discussie over wel/niet parttime werken van moeders aan te gaan. Ik snap je punten en ik snap je waarden... maar reageer nu eens op wat ik hierboven heb neergezet. Ik ben wel erg benieuwd hoe je daar over denkt?
Ik merk dat je deze vraag opnieuw aangrijpt om de discussie over wel/niet parttime werken van moeders aan te gaan. Ik snap je punten en ik snap je waarden... maar reageer nu eens op wat ik hierboven heb neergezet. Ik ben wel erg benieuwd hoe je daar over denkt?
MvR
24-12-2013
/ 09:39
@ Sydneylover:
- Misschien nog even ter verduidelijking: Ik ben er zeer voor, dat zolang er kinderen thuis wonen de moeder geheel voor de kinderen beschikbaar is (eventueel afgewisseld met een dag waarop de vader geheel thuis is). En mijn geboortejaar is meer dan een kwart eeuw later dan van ds. Van Holten...
- Je talenten gebruiken en ijverig zijn is op zich Bijbels. Maar nergens in de Bijbel is het gebruiken van je talenten een argument om jezelf te ontplooien o.i.d. Het staat altijd in het kader van het dienen van de Heere in Zijn Koninkrijk. En dan geloof ik dat een moeder haar talenten en ijver in te zetten heeft voor haar kinderen. Ik bedoel niet: om die kinderen zichzelf zo goed mogelijk te laten ontplooien, maar om die kinderen op te voeden tot Gods eer. Wat zeker niet kan zonder de genade van de Heere.
@ Moedervan2:
- Er zit wel een gevaar aan wat jij stelt. Je zegt: het gezin is niet meer de hoeksteen van de samenleving. Dat is helaas zo. Het is echter zeer te wensen, dat hierin de christenheid een uitzondering maakt. Het is Bijbels zeer gewenst, dat we denken vanuit het gezin en niet vanuit het individu. Dan moeten we dus ook niet te veel inzetten op de economische onafhankelijkheid van de vrouw. Er is een groot risico, dat je met dit denken eigenlijk al het gezin als eenheid aan het ondergraven bent. Je roept het als het ware over jezelf af.
- Is het denken over economische onafhankelijkheid van een getrouwde vrouw dan helemaal onzin? Niet helemaal, denk ik. Vooral met het oog op de situatie dat de man sterft, en het 'weduwenpensioen' nog slechts mondjesmaat wordt uitgekeerd. Anderzijds, in de Bijbel zie je voortdurend, dat de Heere aan de weduwen denkt, en dat Hij Zijn volk oproept aan haar te denken. Als diaconaat ergens op zijn plek is, dan wel hier!
- Kortom: daar waar de maatschappij denkt in termen van individuen, moeten we Bijbels gezien meer denken in collectieven. Eerst het gezin, daarna de gemeente. Het is misschien wel 1 van de problemen van ons kerkelijk leven, dat we dat aan het vergeten zijn...
- Misschien nog even ter verduidelijking: Ik ben er zeer voor, dat zolang er kinderen thuis wonen de moeder geheel voor de kinderen beschikbaar is (eventueel afgewisseld met een dag waarop de vader geheel thuis is). En mijn geboortejaar is meer dan een kwart eeuw later dan van ds. Van Holten...
- Je talenten gebruiken en ijverig zijn is op zich Bijbels. Maar nergens in de Bijbel is het gebruiken van je talenten een argument om jezelf te ontplooien o.i.d. Het staat altijd in het kader van het dienen van de Heere in Zijn Koninkrijk. En dan geloof ik dat een moeder haar talenten en ijver in te zetten heeft voor haar kinderen. Ik bedoel niet: om die kinderen zichzelf zo goed mogelijk te laten ontplooien, maar om die kinderen op te voeden tot Gods eer. Wat zeker niet kan zonder de genade van de Heere.
@ Moedervan2:
- Er zit wel een gevaar aan wat jij stelt. Je zegt: het gezin is niet meer de hoeksteen van de samenleving. Dat is helaas zo. Het is echter zeer te wensen, dat hierin de christenheid een uitzondering maakt. Het is Bijbels zeer gewenst, dat we denken vanuit het gezin en niet vanuit het individu. Dan moeten we dus ook niet te veel inzetten op de economische onafhankelijkheid van de vrouw. Er is een groot risico, dat je met dit denken eigenlijk al het gezin als eenheid aan het ondergraven bent. Je roept het als het ware over jezelf af.
- Is het denken over economische onafhankelijkheid van een getrouwde vrouw dan helemaal onzin? Niet helemaal, denk ik. Vooral met het oog op de situatie dat de man sterft, en het 'weduwenpensioen' nog slechts mondjesmaat wordt uitgekeerd. Anderzijds, in de Bijbel zie je voortdurend, dat de Heere aan de weduwen denkt, en dat Hij Zijn volk oproept aan haar te denken. Als diaconaat ergens op zijn plek is, dan wel hier!
- Kortom: daar waar de maatschappij denkt in termen van individuen, moeten we Bijbels gezien meer denken in collectieven. Eerst het gezin, daarna de gemeente. Het is misschien wel 1 van de problemen van ons kerkelijk leven, dat we dat aan het vergeten zijn...
Martynke
27-12-2013
/ 10:45
@ MvR: ik ben zo'n meisje dat - weliswaar wat eerder dan klas 5/6 - besloot om geneeskunde te gaan studeren. Op dat moment was ik single, dat ben ik als laatstejaars student nog steeds. In klas 6, toen ik mij inschreef, heb ik niet nagedacht over de gevolgen voor een eventueel gezin. Nu ik de leeftijd heb waarop het grootste deel van mijn vriendenkring langzamerhand man en kindjes krijgt, denk ik daar natuurlijk wel over na..
Maar zelfs met dat in mijn achterhoofd is het koffiedik kijken; ik weet niet hoe de toekomst loopt. Moet ik daarvoor mijn droom om medisch specialist te worden, laten varen? Wel met de kanttekening daarbij dat ik, als ik wél eenmaal specialist ben, de maatschappij ruim een miljoen gekost heb en ik het voor mijn eigen geweten niet kan veroorloven om dan thuis te zitten...
Maar zelfs met dat in mijn achterhoofd is het koffiedik kijken; ik weet niet hoe de toekomst loopt. Moet ik daarvoor mijn droom om medisch specialist te worden, laten varen? Wel met de kanttekening daarbij dat ik, als ik wél eenmaal specialist ben, de maatschappij ruim een miljoen gekost heb en ik het voor mijn eigen geweten niet kan veroorloven om dan thuis te zitten...
Hermon
27-12-2013
/ 11:26
Dag Martynke, ik denk dat je er goed aan gedaan hebt om aan je droom gehoor te geven en je talenten te gebuiken door aan deze studie te beginnen. Je weet inderdaad niet hoe de toekomst gaat lopen. Misschien blijf je wel single. Misschien komen er wel andere zaken op jouw pad waar je studie voor nodig is. Ook als je een gezin met kinderen zou krijgen.
Het enige waar ik een kanttekening bij heb is het punt van je geweten. Ik begrijp dat je het voor jouw eigen geweten niet kan veroorloven, wanneer je moeder mag worden, om dan thuis te blijven en hen zelf op te voeden, omdat je de maatschappij dan immers ruim een miljoen hebt gekost. Het klinkt mooi dat je daar nog gewetenswroeging bij hebt. Maar...mijn vraag is dan: kan je het dan wél voor jouw geweten veroorloven om zo'n klein kindje, wat God aan jouw zorgen wilt toebetrouwen, geregeld achter te laten? Zou het geld wat jouw studie de maatschappij gekost heeft voor jou dan zwaarder wegen dan het opvoeden en verzorgen van je eigen kinderen?
Of speelt hier toch iets anders mee? Ben je liever medisch specialist dan 'simpelweg' moeder en luister je daarom liever naar de 'stem van je geweten' die jou het best uitkomt?
Het enige waar ik een kanttekening bij heb is het punt van je geweten. Ik begrijp dat je het voor jouw eigen geweten niet kan veroorloven, wanneer je moeder mag worden, om dan thuis te blijven en hen zelf op te voeden, omdat je de maatschappij dan immers ruim een miljoen hebt gekost. Het klinkt mooi dat je daar nog gewetenswroeging bij hebt. Maar...mijn vraag is dan: kan je het dan wél voor jouw geweten veroorloven om zo'n klein kindje, wat God aan jouw zorgen wilt toebetrouwen, geregeld achter te laten? Zou het geld wat jouw studie de maatschappij gekost heeft voor jou dan zwaarder wegen dan het opvoeden en verzorgen van je eigen kinderen?
Of speelt hier toch iets anders mee? Ben je liever medisch specialist dan 'simpelweg' moeder en luister je daarom liever naar de 'stem van je geweten' die jou het best uitkomt?
Martynke
29-12-2013
/ 10:50
Dag Hermon,
Allereerst: ik vind je slotopmerking niet zo netjes, het zet mij neer als een meisje dat haar eigen zin doordrijft en daar verder niet over nadenkt. Ik vraag me bij de gemiddelde christelijke man ook wel eens af of ze niet liever werken dan 'simpelweg' vader zijn en daarom liever luisteren naar 'de stem van hun geweten' die hen het best uitkomt.
Als de enige reden waarom ik als medisch specialist zou willen werken, het verantwoordelijkheidsgevoel richting de maatschappij zou zijn, zou ik je gelijk geven. Dan zou ik acuut thuisblijven als ik kinderen zou krijgen. Maar ik zie mijn werk als mijn roeping, ik heb er talenten voor van God gekregen. Dan is het toch op zijn minst een Goddelijke opdracht die ik ook vervullen mag/moet?
Wat ik me altijd een beetje afvraag en waar ik nog nooit een bevredigend antwoord op gekregen heb - aan jou de eer - is het volgende: hoe komt het dat mijn eventuele man zijn gekregen talenten fulltime op de arbeidsmarkt in mag zetten en dat ik dat niet mag doen simpelweg omdat ik vrouw ben? Waarom speelt die maatschappelijke verantwoordelijkheid wel een rol als het om mannen gaat en niet als het om vrouwen gaat?
Los van bovenstaande: als je écht vindt dat je eventuele dochters later fulltime voor hun kinderen moeten zorgen, vind ik dat je dan ook de economische context daarin dient te betrekken - dus géén dure VWO-opleiding en al helemaal geen academische opleiding. Want ook richting de maatschappij heb je verantwoording af te leggen... Hoe zie je dat dan?
Allereerst: ik vind je slotopmerking niet zo netjes, het zet mij neer als een meisje dat haar eigen zin doordrijft en daar verder niet over nadenkt. Ik vraag me bij de gemiddelde christelijke man ook wel eens af of ze niet liever werken dan 'simpelweg' vader zijn en daarom liever luisteren naar 'de stem van hun geweten' die hen het best uitkomt.
Als de enige reden waarom ik als medisch specialist zou willen werken, het verantwoordelijkheidsgevoel richting de maatschappij zou zijn, zou ik je gelijk geven. Dan zou ik acuut thuisblijven als ik kinderen zou krijgen. Maar ik zie mijn werk als mijn roeping, ik heb er talenten voor van God gekregen. Dan is het toch op zijn minst een Goddelijke opdracht die ik ook vervullen mag/moet?
Wat ik me altijd een beetje afvraag en waar ik nog nooit een bevredigend antwoord op gekregen heb - aan jou de eer - is het volgende: hoe komt het dat mijn eventuele man zijn gekregen talenten fulltime op de arbeidsmarkt in mag zetten en dat ik dat niet mag doen simpelweg omdat ik vrouw ben? Waarom speelt die maatschappelijke verantwoordelijkheid wel een rol als het om mannen gaat en niet als het om vrouwen gaat?
Los van bovenstaande: als je écht vindt dat je eventuele dochters later fulltime voor hun kinderen moeten zorgen, vind ik dat je dan ook de economische context daarin dient te betrekken - dus géén dure VWO-opleiding en al helemaal geen academische opleiding. Want ook richting de maatschappij heb je verantwoording af te leggen... Hoe zie je dat dan?
arendine
29-12-2013
/ 12:18
Mannen en vrouwen zijn uitgerust met verschillende kwaliteiten. Zo zijn mannen fysiek sterker dan vrouwen, hebben ze minder slaap nodig, technische aanleg is in het algemeen beter ontwikkeld, waar bij vrouwen het zorgaspect gemiddeld beter ontwikkeld is. Door de eeuwen heen zien we dat er een bepaalde rolverdeling is. Dat is niet ontstaan omdat men vrouwen niet wil toestaan om kostwinnaar te zijn. Het is zo gegroeid omdat uit eeuwenlange ervaring is gebleken dat een vrouw de aangewezen persoon is om de zorg voor kinderen te dragen, zeker in de eerste, kwetsbare jaren.
Mannen zijn in aanleg fysiek sterker dan vrouwen en o.a. daardoor goed uitgerust om voltijds als kostwinnaar te werken. De aard van het meeste werk is in de laatste decennia veranderd van fysiek zwaar werk naar fysiek minder zwaar werk, waardoor dat aspect wat naar de achtergrond verdwijnt. Wat in de loop van de tijd wel onveranderd is gebleven, is de hechte band tussen moeder en kind. Volgens mij is er niets wat die band kan vervangen.
Het oorspronkelijke feminisme is zinnig (gelijkwaardigheid), het huidige feminisme is onzinnig (gelijkheid). Het hedendaagse streven naar een nivellering van het geslachtsonderscheid tussen mannen en vrouwen is een belediging voor zowel mannen als vrouwen.
Het is een gunst als we onze van God gekregen talenten mogen benutten. Dat kan zijn als moeder, maar ook als medisch specialist. In mijn ogen is het moeilijk (onmogelijk) om de eerste jaren van het moederschap te combineren met een volledige baan. Kinderopvang door niet-familie zal nooit de zorg en liefde geven die gegeven kan worden door iemand die een bloedband met het kind heeft. Mocht het moederschap mij in de toekomst gegeven zijn, dan hoop ik dat de economische omstandigheden het toelaten mijn kind(eren) de eerste jaren de zorg te geven die alleen een moeder kan geven.
We hebben de opdracht gekregen om onze talenten verantwoord te benutten. Het is voor ieder persoonlijk hoe hij zijn of haar verantwoordelijkheid neemt. Als vrouw ben je niet minder waard wanneer je je talenten inzet als moeder of juist als arts.
Bovenstaande is geschreven door een vrouw die al jaren in een mannenwereld werkt, in mijn bedrijf is 90% man en ik ben de enige vrouw in deze functie. Juist in mijn omgeving is het zo duidelijk dat mannen en vrouwen in aanleg niet gelijk zijn, maar dat we juist de van God gekregen specifiek mannelijke of vrouwelijke eigenschappen op mogen benutten om zo goed mogelijk werk af te leveren.
En wat betreft de opleiding, een opleiding is meer dan slechts een middel om economisch te groeien. Op meerdere manieren kan een opleiding zich terugbetalen. Laten we dankbaar zijn dat de mogelijkheden er zijn.
Mannen zijn in aanleg fysiek sterker dan vrouwen en o.a. daardoor goed uitgerust om voltijds als kostwinnaar te werken. De aard van het meeste werk is in de laatste decennia veranderd van fysiek zwaar werk naar fysiek minder zwaar werk, waardoor dat aspect wat naar de achtergrond verdwijnt. Wat in de loop van de tijd wel onveranderd is gebleven, is de hechte band tussen moeder en kind. Volgens mij is er niets wat die band kan vervangen.
Het oorspronkelijke feminisme is zinnig (gelijkwaardigheid), het huidige feminisme is onzinnig (gelijkheid). Het hedendaagse streven naar een nivellering van het geslachtsonderscheid tussen mannen en vrouwen is een belediging voor zowel mannen als vrouwen.
Het is een gunst als we onze van God gekregen talenten mogen benutten. Dat kan zijn als moeder, maar ook als medisch specialist. In mijn ogen is het moeilijk (onmogelijk) om de eerste jaren van het moederschap te combineren met een volledige baan. Kinderopvang door niet-familie zal nooit de zorg en liefde geven die gegeven kan worden door iemand die een bloedband met het kind heeft. Mocht het moederschap mij in de toekomst gegeven zijn, dan hoop ik dat de economische omstandigheden het toelaten mijn kind(eren) de eerste jaren de zorg te geven die alleen een moeder kan geven.
We hebben de opdracht gekregen om onze talenten verantwoord te benutten. Het is voor ieder persoonlijk hoe hij zijn of haar verantwoordelijkheid neemt. Als vrouw ben je niet minder waard wanneer je je talenten inzet als moeder of juist als arts.
Bovenstaande is geschreven door een vrouw die al jaren in een mannenwereld werkt, in mijn bedrijf is 90% man en ik ben de enige vrouw in deze functie. Juist in mijn omgeving is het zo duidelijk dat mannen en vrouwen in aanleg niet gelijk zijn, maar dat we juist de van God gekregen specifiek mannelijke of vrouwelijke eigenschappen op mogen benutten om zo goed mogelijk werk af te leveren.
En wat betreft de opleiding, een opleiding is meer dan slechts een middel om economisch te groeien. Op meerdere manieren kan een opleiding zich terugbetalen. Laten we dankbaar zijn dat de mogelijkheden er zijn.
Martynke
29-12-2013
/ 19:30
Dank, Arendine voor je open reactie!
Je hebt gelijk als je zegt dat man en vrouw niet gelijk, maar gelijkwaardig zijn. En ik ben met je eens dat we ook niet moeten streven naar gelijkheid.
Ik kan me voorstellen dat de 'traditionele' rolverdeling zo gegroeid is. Wat ik echter bemerk is dat er, met name binnen streng christelijke kringen, hard aan die rolverdeling vastgehouden wordt, alsof de huisvrouw uit Spreuken 31 niet bestaan heeft. Daar heb ik wat moeite mee; ik denk dat de manier waarop je als man en vrouw de taken binnen je huishouden verdeelt iets is tussen God, man en vrouw.
Je hebt gelijk als je zegt dat man en vrouw niet gelijk, maar gelijkwaardig zijn. En ik ben met je eens dat we ook niet moeten streven naar gelijkheid.
Ik kan me voorstellen dat de 'traditionele' rolverdeling zo gegroeid is. Wat ik echter bemerk is dat er, met name binnen streng christelijke kringen, hard aan die rolverdeling vastgehouden wordt, alsof de huisvrouw uit Spreuken 31 niet bestaan heeft. Daar heb ik wat moeite mee; ik denk dat de manier waarop je als man en vrouw de taken binnen je huishouden verdeelt iets is tussen God, man en vrouw.
Hermon
30-12-2013
/ 21:53
Beste Martynke, je zegt mij het niet netjes te vinden dat ik je neerzet als 'een meisje dat haar zin doordrijft en niet verder nadenkt'. Sorry hoor, je presenteert jezelf als zodanig, maar als je meent dat iemand jou ook maar even zo neerzet reageer je beledigd? Hoe dan ook, ik heb je in ieder geval zo niet neer willen zetten. Ik heb wel een vraag gesteld en niet aan een ‘meisje’, zoals je jezelf noemt, maar aan een intelligente volwassen vrouw. Ik vroeg me af wat er bij een vrouw nu zwaarder kan wegen dan de verzorging en opvoeding van haar eigen kinderen. Een vraag waar je volgens mij niet echt op ingaat. Was hij te confronterend voor je? Of ben je niet bereid hierover eerlijk na te denken?
Waarom je Spreuken 31 tegenover een 'traditionele' rolverdeling zet is mij niet duidelijk. Het lijkt erop dat je hiermee uit wil halen naar streng christelijke kringen. Dat zou niet alleen jammer zijn, maar op Spreuken 31 kun je jouw opstelling ook niet gronden, lijkt me. Neem Matthew Henry er bijvoorbeeld eens bij en zie hoe hij Spreuken 31 verklaart. Wat zou het een zegen zijn hé, als we zo’n huisvrouw zouden mogen zijn/ worden of mogen vinden/gevonden hebben...
Waarom je Spreuken 31 tegenover een 'traditionele' rolverdeling zet is mij niet duidelijk. Het lijkt erop dat je hiermee uit wil halen naar streng christelijke kringen. Dat zou niet alleen jammer zijn, maar op Spreuken 31 kun je jouw opstelling ook niet gronden, lijkt me. Neem Matthew Henry er bijvoorbeeld eens bij en zie hoe hij Spreuken 31 verklaart. Wat zou het een zegen zijn hé, als we zo’n huisvrouw zouden mogen zijn/ worden of mogen vinden/gevonden hebben...
