Alleenstaand en adoptie
Redactie Refoweb | 5 reacties | 21-12-2013| 10:51
Vraag
Ik ben een vrouw van bijna dertig en alleenstaand, heb een goede baan, leuke vrienden, lieve familie en ben gelukkig. Al heel lang heb ik een sterke kinderwens. Nu zou een vaste relatie, huwelijk en kinderen nog best kunnen, maar de laatste jaren denk ik wel eens na over adoptie. Ik zou graag mijn liefde en zorg geven aan een kind wat in zijn eigen land in een tehuis zal wonen of nog erger, helemaal geen veilig onderkomen zal hebben. Ik ben een vrouw zonder kind en er zijn zoveel kinderen die een moeder nodig hebben. Voor alleenstaanden is adoptie vanuit een aantal landen mogelijk. Alleen worstel ik ook met de vraag: is het verantwoord, is het de bedoeling, is het niet de bedoeling dat een kind een moeder én vader heeft? Ik zou minder kunnen gaan werken omdat ik een goed inkomen heb, maar 28 uur is wel het minimale om twee personen van te onderhouden, dat betekent dat een kind naar oppas of opvang zal moeten. Ik ken geen enkel ander in mijn omgeving die alleenstaand is en adoptie overweegt. Ik kan in de Bijbel ook niet terugvinden hoe God hier over denkt, dus ik vroeg me af of jullie een visie hebben op een dergelijke grote keuze?
Antwoord
Zie voor het antwoord onderstaande urls:
https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/4259
https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/423
Dit artikel is beantwoord door
Redactie Refoweb
Bijzonderheden:
Mailadres: vragen@refoweb.nl
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Je moet ook incalculeren dat er misschien de nodige ziekenhuisbezoeken bij komen en extra ziektekosten. Dit hoeft natuurlijk niet, maar kán wel.
Een mogelijkheid die zeker mogelijk is voor alleenstaanden, is pleegzorg. Hier in ons eigen land is ook enorme nood onder kinderen die een veilig huis zoeken. Dit is natuurlijk geen "eigen" kind, maar je kan wel voor langdurige pleegzorg kiezen waarbij je ook je liefde en zorg aan dit kindje kwijt kan. Hierbij is de tijdsduur veel korter en je kan ook eerst voor een kortdurende of crisesopvang kiezen, om te kijken of je het aan kan om als alleenstaande ouder een kind op te voeden. Want dat valt beslist niet mee! Zelfs voor moeders met partner is een kind soms al erg zwaar en ben je blij de zorg te kunnen delen of even overgeven om afstand te nemen. Ook in de nachten of bij ziekte. Dit zal straks allemaal op jou terecht komen, dus een goed vangnet is dan absoluut onmisbaar! Sterkte met je beslissing !
http://www.refdag.nl/adoptie_is_geen_breuk_met_de_bijbel_1_373913
en hart vol liefde is toch voorlopig genoeg?
n wonder als er een tweede loopt!!!
grote kans dat die er niet aan toe is.......
Dat is niet voor niets!
Pleegzorg/gastgezin zijn is vaak ook (part-time) mogelijk voor alleen de weekenden en vakanties! Dat lijkt me een goed alternatief voor jou. Want als je een hart hebt vol liefde, dan mag je dat zeker delen....
samen naar de fijne familie.samen ,fijn alles samen is fijner dan altijd alleen tussen al die vreemde mensen .
kindertjes zonder ouders....jammer dat k het geld niet heb,k,nam een heel weeshuis.
mocht u een wederhelft tegenkomen,ach, onderzoek of zn hart groot genoeg is voor veel kindertjes.Dat is nooit en egoist...
liefde zoekt zichzelf niet
kijk eens hoe de weduwe het doen...
of het Bijbels is,weet ik niet
naastenliefde is wel Bijbels
heus het is nog niet te laat,als u na uw veertigste pas trouwen gaat.
wie weet mag uw christelijke opvoeding gezegend worden aan de kinderhartjes.
