Het behaagde den HEERE te verbrijzelen

Ds. A.T. Vergunst | 3 reacties | 20-12-2013| 09:19

Ik heb een vraag over Jesaja 53:10 (SV) en dan gaat het mij vooral om deze woorden: "Doch het behaagde den HEERE Hem te verbrijzelen", en dan vooral "Doch het behaagde den HEERE". Waarom ik een vraag heb juist om die woorden is omdat er over die woorden geen kanttekeningen bestaan. Wat betekent het precies? Als hier dan mee wordt bedoeld dat het verbrijzelen van Zijn Zoon inhoudt dat de zonden vergeven kunnen worden en zo Zijn uitverkorenen behouden kunnen worden, dan is het duidelijk voor mij. Maar het probleem is dat ik het raar vind dat hier geen kanttekeningen bij staan, alsof het iets is waarover de Kanttekenaars niet durfden te ‘oordelen’. Dat er een soort van angst en grote eerbied voor deze tekst is. Het zijn namelijk zeer indrukwekkende woorden. Het kan natuurlijk ook zijn dat ik ergens over heen lees en dat ik bepaalde belangrijke punten vergeet. Hopelijk ben ik duidelijk genoeg geweest in mijn vraag.

Beste vriend,

Ik heb geen idee waarom de Statenvertalers hier niets bij gezet hebben. Dat je dit zo stelt, maakt mijn schroom alleen groter om iets over deze tekst te zeggen. Maar ik geef je toch de onderstaande gedachten door. Misschien een wat langer antwoord dan je verwachtte.

Het hele hoofdstuk is een dilemma. De Knecht Gods Die niets verkeerds gedaan heeft, lijdt heel diep.  Hoe verder je je in dit hoofdstuk verdiept, hoe groter de verbazing zou moeten worden. Vooral als je wat diepere vragen ga stellen, zoals jij ook doet. De verhoogde Knecht zal worden verhoogd, maar eerst zal Hij tot het diepst vernederd worden. Hij zal opgroeien onder moeilijke omstandigheden van armoede, verwerping, letterlijk lijden maar ook diep emotioneel lijden. Iedereen die Hem zal zien, trekt de conclusie dat Hij van God geslagen is. Dat is ook waar, maar niet om de reden die de oppervlakkige toeschouwer binnen het Jodendom dacht. In het joodse denken betekent het immers dat iemand alleen diep en persoonlijk lijdt omdat Hij speciale zonden gedaan heeft. Maar dat is duidelijk niet de reden. De profeet mag het doorgeven dat Hij om de zonden van anderen moet lijden. 

Nu gaat de profeet nog verder in vers 10. Deze Knecht zal niet alleen lijden door de hand van God Die Hem het lijden voor anderen (Zijn volk) oplegt, maar dat het Hem ook behaagt om de Knecht (Jezus) te verbrijzelen.

Eerder heeft de profeet laten blijken dat achter het onrecht van de mensen Hem aangedaan, het recht van God staat.  Maar in vers 10 opent de profeet een ander geheim. De Heere had behagen in het verbrijzelen van de Zoon. Onbegrijpelijk of ongrijpbaar zal het blijven. Maar toch zegt Gods Woord dit door de mond van Zijn profeet. Het is ontzaglijk diep. Het is bijzonder als een vader zijn onschuldige zoon straft voor anderen. Maar God de Vader straft Zijn Zoon niet alleen voor anderen. Hij deed voor de grootste vijanden en schuldenaren. Maar om nu een behagen daarin te hebben...

Hoe kon God daar nu behagen in hebben? Laat het duidelijk zijn dat God een God van (wel)behagen is. Hij heeft een behagen -of zoals de Engelsen het zeggen- een plezier (good pleasure) in alles wat Hij doet. Hij heeft een goddelijke vreugde in Zijn verkiezende genade. Lees het maar na in Deut. 10:15.  Ook heeft de Heere een goddelijk behagen in Zijn scheppend werk, maar ook in al Zijn regeringsbesluiten en uitvoeringen in deze wereld. Lees het weer in Ps. 135:6 (in het Nederlands zou dat vs. 5 kunnen zijn!) Hij heeft zelfs een behagen in de verheerlijking van Zijn recht, in het oordelen in deze wereld alswel de individuele mens. Zie Deut. 28:63. Maar God heeft Zijn grootste vreugde in Zijn Zoon en alles wat Hij in Hem openbaart. Zo  heeft Hij ook een goddelijk behagen in het verbrijzelen van Zijn Zoon. Hoewel Zijn Zoon onschuldig was, heeft Hij Hem overgegeven in de dood.  Waarom? Omdat door Zijn dood de grote glorie van God tot volle openbaring komt: Dat Hij “alzoo”  lief de wereld heeft, dat Hij Zijn enig geboren Zoon gaf om aan het kruis de diepste dood te sterven.

In die tekst gaat het niet over de ‘reikwijdte’ van die liefde maar over de ‘diepte’ van die liefde.  We maken in kerkelijke kringen soms zelfs ruzie over wie met die “wereld” bedoeld wordt. Dat is jammer, want dan verlies je heel snel uit het oog wat de hemelse waarheid in die tekst is. Het gaat immers over een liefde zo oneindig groot, dat God de Vader voor zo’n boze en doemwaardige wereld Zijn eigen Zoon er over had. En door Jesaja leren we nog meer over het hart van God dat achter die gave van Zijn liefde brandt: het behaagde God Zijn Zoon te verbrijzelen om daardoor Zijn oneindige liefde te openbaren.

We moeten nooit de Vader en de Zoon scheiden in het lijden van het kruis. Immers, de Vader verbrijzelde Zijn Zoon toen Hij de volle wraak van God over de zonde van de wereld op Hem uitstortte, met hetzelfde behagen waarmee de Zoon de beker van het lijden nam en die leegdronk voor Zijn volk. God de Vader heeft een goddelijk behagen in Zijn plan, maar ook een goddelijk behagen in de uitvoering van dat plan. Voor ons is dat iets ongrijpbaars. 

Abraham onthield God niet zijn lieveling Isaac, maar het zal moeilijk vol te houden zijn dat Abraham er een behagen in had om het mes in zijn zoon te steken. Die gedachte gaf hem enorme pijn, want echte liefde brengt ook pijn. We begrijpen dat hij in die daad ook een mes in zijn eigen hart stak. God echter gaat Abraham oneindig te boven. Hij heeft inderdaad een behagen om Zijn Zoon op het kruis te brengen om zo ook Zichzelf te verheerlijken in het verlossende werk van zondaren. Het verbrijzelen van Zijn Zoon zal Hem ook aangegrepen hebben. Wie kan dit ooit begrijpen?

Nooit zal ik vergeten de vraag van de 11-jarige in mijn klas. Ik had het verhaal van Gethsémané verteld. Maar niet alleen vanuit het perspectief van de Zoon, maar ook vanuit dat van de Vader. Een vader of moeder zal het niet aan kunnen zien dat zijn/haar kind lijdt. Maar God zag het niet alleen aan, Hij legde het zelf op Zijn kind. Een elfjarig meisje vroeg me toen: “Meester, wie had God nu meer lief, Zijn Zoon of Zijn kinderen?” Ik heb gevraagd om wat uitstel voordat ik die vraag kon beantwoorden. Later heb ik gezegd dat God Zijn Kinderen in Zijn Zoon als één ziet en daarom is die liefde niet te scheiden. Ik weet niet of het het beste antwoord was of is.

Hoe kan God een welbehagen hebben in het verbrijzelen van Zijn Zoon om zo zondaren te verlossen? Daar hebben wij geen antwoord op, maar wel dat daarin de wijsheid van God geopenbaard wordt, want in die weg kan Hij een helwaardige zondaar omhelzen in Zijn liefde zonder iets van Zijn heiligheid teniet te doen. In een goddelijke weg van zaligmaken heeft Hij behagen en daarom behaagde het Hem Zijn Zoon te verbrijzelen.

Moge de Heere deze poging om iets te zeggen over deze lastige zaak, zegenen.

Hartelijke groeten,
Ds. A. T. Vergunst,
Waupun, WI

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.T. Vergunst

• Geboortedatum:
  22-09-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Carterton (Nieuw-Zeeland)
• Status:
  Actief

169 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven