De overspelige vrouw

Jezus die de overspelige vrouw niet veroordeelde, vind ik een van de mooiste verhalen uit de Bijbel. Echter heb ik er wel een vraag over. Jezus was perfect en hield Zich aan alle geboden van de Vader. Maar wanneer iemand overspel pleegde, moesten zij toch volgens de Oud Testamentische-wetten gestenigd worden? Jezus veroordeelde (stenigde) haar niet, maar was (op dat moment) dat dan niet in strijd met de geboden van God? Nu zijn wij vrij van die wet! Maar toen in die tijd moest Jezus Zich toch aan die wet houden? En nogmaals geloof ik 100 procent dat Hij dat heeft gedaan, alleen vraag ik me toch wel af hoe dat zit.

Of is het zo dat: geen overspel plegen (gebod), pleeg je het toch, dan is er die straf en koos Jezus op dat moment dan om die straf niet te geven, dus was dat in eerste instantie niet in strijd met de wet? Nogmaals vind ik het een lastige kwestie!

Beste vragensteller,
 
Jezus is niet gekomen om de zielen van de mensen te verderven, maar om die te behouden. Dat brengt Hij ook hier in praktijk. De enige die de eerste steen had kunnen werpen, doet het niet.

Hij ontkent niet dat deze vrouw gestenigd zou moeten worden. Zij mogen hun gang gaan. Werp de eerste steen maar, zoals de ooggetuige van de misdaad toekwam. Hij rechtvaardigt in geen enkel opzicht de zonde. Dat blijkt ook uit het: Ga heen, zondig niet meer. Wat Hij hier aan het licht brengt is echter dat de ene doodzonde niet erger is dan de andere. Een mens verzoeken -en dat deden de Schriftgeleerden- maakt  evenzeer des doods schuldig als overspel. Er is geen onderscheid in de ernst van de geboden. Ook bij ons lijkt het wel eens dat er maar een erg gebod is: het zevende. En dat alle andere vergrijpen daarbij in het niet vallen. Met Zijn schrijven in de aarde -tot tweemaal toe- maakt Jezus duidelijk dat verzoeken om te beschuldigen een mens ook in het stof des doods doet thuis horen. Zij zouden dus allen gestenigd moeten worden.

Jezus ontkent de vloek van de wet niet, maar neemt hem weg. De vrouw ontvangt genade (Zoals ook de hoeren en de tollenaren die bij Johannes de Doper kwamen en de zondares die in het huis van Simon de Farizeeër was. Ook zij zonder gestenigd te worden.) Wel erg dat zij, die naar Jezus' eigen getuigenis evenzeer in het stof des doods thuis hoorden, een voor een er vandoor gaan. Zij blijven onder de vloek van de wet liggen. Hun namen zijn blijvend in de aarde getekend. Dat Jezus de vrouw van de vloek der wet ontheft is geen aanranding van de wet, maar juist vervulling. Hij is de vloek komen dragen. Dat blijkt al voor Golgotha.

Hartelijke groet,
Ds. J. L. Schreuders