Heleboel psychische angsten
P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven | 4 reacties | 08-11-2013| 11:57
Vraag
Wat gaat er mis? Wat doe ik fout? Wat zie ik niet goed? Ik heb een heel slechte jeugd gehad. Dit heeft zich geuit in allerlei psychische problemen, waaronder sociale angstproblematiek, niet tegen prestatiedruk kunnen, altijd denken in veroordeling en straf. En ga zo maar door. Ik ben nu al een aantal jaren getrouwd en heb een kindje van 1,5 jaar. Ik ben dus al een aantal jaren het huis uit. Ik ben echt bijna het huis uit gevlucht. Toen ik mijn diploma haalde, wilde ik meteen op kamers. Toen ik mijn huidige vrouw ontmoette kwam er rust in mijn leven. Ze was toen echt niet meteen mijn therapeut. We waren gewoon verliefd op elkaar. We voelde ons verbonden met elkaar. Alleen, toen was ik al beschadigd. Het kwam alleen nog niet naar buiten. Ik zat nog in de doorgaan-modus. Hoe meer ik tot rust kwam, hoe meer ik mijn problemen ging zien en ervaren. Ik ben er voor in therapie geweest bij een eerstelijnspsycholoog, bij de GGZ bij een tweede lijns psycholoog, en ben nu bij een chr. therapeut met een eigen praktijk. Schematherapie is waar hij met mij mee wil werken. Ook wil hij meer aandacht besteden aan mijn jeugd (wat ze bij de GGZ niet echt deden). De laatste weken gaat het verschrikkelijk slecht met mij. Het begon met het feit dat ik me vreemd moe voelde in mijn lijf. Ik had wat last van mijn darmen (ziekte van Crohn), at de afgelopen acht weken bijna alleen wit brood en al zeker een half jaar bijna alleen vegetarisch. Mijn huisarts dacht dat ik vitamine b12-tekort kon hebben. Ik vond en vind bloedprikken eng en erg stressvol, dus de huisarts stelde voor om dan maar meteen met de oplossing te beginnen. Na een aantal dagen voelde ik zeker verbetering! Maar toen kwam de stress! Ik heb een eigen bedrijf. Ik had net een heel drukke periode achter de rug; veel nieuwe klanten. Ik denk dat ik daar onbewust niet goed tegen kon; prestatiedruk. En omdat ik ziek was geweest, nam de prestatiedruk toe. Met ook grote slaapproblemen. En toen liep alles in de soep. Ik werkte niet meer. Mijn vrouw werkt ook minder omdat ze een fulltime baan samen met de zorg voor een kindje niet meer aankon. Dus nu kregen we financiële problemen. We kwamen de maand niet meer door etc. Gelukkig heeft de diaconie ons geholpen. Maar het is allemaal stress en onrust. En nu de laatste twee weken: ik blijf gewoon slecht slapen. Ik weet niet meer waar het door komt. De ene keer komt het echt door externe factoren, bijvoorbeeld ons kind dat wakker is of door herrie in de flat. Maar de laatste tijd slaap ik gewoon niet goed door! Ik word er wanhopig van! Gisteren kwam mijn schoonvader langs. Het gaf mij zoveel stress dat ik echt heel raar heb geslapen. Ik was doodmoe. Dan denkt een mens toch; je lichaam moet gewoon een keer diep gaan slapen... Maar vannacht werd ik weer na twee uur slapen wakker. Wat is er toch met me aan de hand? Iedereen vind dat ik wat moet DOEN, maar wat dan? Ik doe zoveel. Ik ben naar de huisarts geweest, ik mail mijn therapeut over deze problemen, ik zoek hulp via fora en nu via Refoweb. Ik vraag om gebed. Waarom krijg ik de zwarte piet toegeschoven? Ik doe mijn best! Mijn schoonvader kreeg de tekst van God: “Pak u mat op en loop.” Zegt hij. Maar ik raak hier heel erg van in de war. Waarom is deze tekst voor mij? Wat doe ik dan verkeerd? In de preken die ik kan vinden over deze tekst gaat het vooral om het feit dat de man niet dankbaar lijkt te zijn en gewoon zijn leven verder gaat leven. Mijn schoonvader zegt dat het vooral te maken heeft met dat ik in beweging moet blijven, maar dat doe ik voor mijn gevoel al. Ik ga elke dag op vaste tijden naar buiten. Ik onderzoek ook Gods Woord en ben ook niet boos op God of zo. Dus waarin ben ik nou op de slechte weg? Ik heb gewoon een heleboel psychische angsten en problemen, die mij nu wanhopig maken. Ik ben doodsbang voor wat er nog gaat komen. En is dat zo raar? Christus was ook bang in de Hof. Kortom, wat doe ik verkeerd?
Antwoord
Beste vragensteller,
Bij het lezen van je verhaal valt mij vooral de machteloosheid op. Wat werk je hard en dan krijg je nog steeds niet wat je hoopt; begrip! Dat is verdrietig en versterkt de onmacht. Je klinkt zo wanhopig dat het me raakt.
Allereerst zou ik je willen zeggen dat ik hoop dat mijn antwoord niet een nieuwe teleurstelling is voor je. Tegelijkertijd begrijp je wel dat ik, vanaf deze afstand, geen pasklaar antwoord heb. Je vraagt mij wat je fout doet en daar heb ik geen antwoord op.
Wel zou ik jou een tegenvraag willen stellen; wat maakt dat dit zo belangrijk is voor je? Ben je afhankelijk van wat anderen vinden? Is dat mede een probleem? Wanneer je van anderen afhankelijk bent om je begrepen te voelen en/of goedkeuring te krijgen, versterkt dit de afhankelijkheid en maakt het je kwetsbaar. Je moet immers maar afwachten of je krijgt wat je wilt en nodig hebt van de ander! Ik zou je vrede gunnen; vrede met God en met jezelf! Ten diepste gaat het erom of jij vindt, in de relatie met God, dat je voldoende doet en hebt gedaan. Ben je tevreden met jezelf in dit opzicht? Als dat wel zo is, dan mogen anderen daar best wat van vinden zonder dat het jou zo raakt. Hoe kan een ander weten of je voldoende doet? Hoe kan een ander, ten diepste, inschatten en recht doen aan jouw pijn?
Heel kort zou mijn advies dan ook zijn; jij moet doen wat jij vindt dat je moet doen en dan mag je het loslaten! Uiteraard in afhankelijk van God. Wanneer heb je vrede met jezelf? Hoe kun je in vrijheid jouw keuzes maken?
Dit zijn zomaar wat vragen die ik met je zou willen bespreken. Ik hoop dat je dit meeneemt naar je therapie en dat dit helpend is.
Schematherapie is een prima therapie om meer in contact te komen met jezelf en te onderzoeken welke blokkades er zijn. Ik wens je dan ook Gods zegen toe in dit proces en hoop dat dit antwoord je helpt om het oordeel van anderen los te laten. Zoek naar de intentie van mensen waarom ze de dingen zeggen en blijf staan in vrijheid! God wil dat we worden zoals Hij ons heeft bedoeld! Dat is het enige criterium wat mag gelden...
Sterkte in dit alles en een vriendelijke groet,
Petra van Bodegraven
Dit artikel is beantwoord door
P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven
- Geboortedatum:26-03-1966
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Bedenk inderdaad wat jij wilt, voelt en kunt... Dat een ander een tekst krijgt en zegt dat die voor jou is, daar kun en hoef je volgens mij niks mee.
Dat je zoveel last hebt van angst en slecht slaapt, dat zou je misschien nog eens met jouw huisarts en/of hulpverlener kunnen bespreken. Ik denk dat je daarvoor medicijnen kunt krijgen, als je dat wilt. Dat lijkt mij niet onverstandig. Maar ook dat is een keus die jij zelf moet maken. Medicijnen kunnen soms heel goed helpen om uit een negatieve spiraal te komen.
Ik hoop dat je hier met hulp van God, hulpverlening, (medicijnen) en jouw vrouw spoedig uitkomt.
Zelf heb ik ook last (gehad) van paniekaanvallen, dus ik weet een beetje hoe jij je voelt. Het hielp mij als ik ging zingen. Daarom hieronder een lied. Gods zegen toegewenst en veel sterkte met alles!
Wanneer ik moe, verwond, verward, vol vragen.
Al tastend ronddool door een bange nacht.
Dan weet ik eens, eens zal de morgen dagen.
U tilt mij op en U vernieuwt mijn kracht.
Heer' til mij op, hoog boven alle vragen,
Heer' til mij op en neem mij bij de hand.
Als ik val, o Heer wil mij dan dragen,
Draag mij door storm en tegenwind aan land.
Ik weet al ben ik vleugellam geslagen,
U bent mijn licht, mijn leven en mijn lied.
De Herder die zijn bange lam zal dragen.
De Vader die mij kent en hoort en ziet.
Heer' til mij op, hoog boven alle vragen,
Heer' til mij op en neem mij bij de hand.
Als ik val O Heer' wil mij dan dragen.
Draag mij door storm en tegenwind aan land.
