Vergeving van de zonden
Ds. P. Koeman | 1 reactie | 31-10-2013| 08:23
Vraag
Zondag ging de preek in de gemeente waar ik was over de vergeving van de zonden: 1 Joh. 1. Helaas is de betreffende predikant geen panellid van Refoweb. Daarom stel ik mijn vraag algemeen. Ik vraag mij af hoe God tegen de zonden van Zijn kinderen aankijkt. Ik mag door genade weten dat al mijn zonden om Jezus' wil vergeven zijn. Dat gebeurde een paar jaar geleden. Sindsdien is de zekerheid niet meer uit mijn hart geweest. Ik besef dat dat Gods gave is! Maar tegelijk kan mij dat in tijden van lauwheid 'makkelijk' maken. Het besef van mijn zonden en het verdriet erover is bijna helemaal verdwenen. Ik vraag wel vergeving, maar meer als standaardvraag dan dat het gemeend is. Worden de zonden die ik dagelijks doe dan toch vergeven? Als het ware automatisch omdat ik al genade mocht ontvangen? Hoe kijkt God daar naar? En hoe kan ik weer een levend besef krijgen van mijn zonden? Want dat zal uiteindelijk leiden tot meer dankbaarheid richting God!
Antwoord
Beste vraagsteller,
Dank voor de geboden informatie. Ik proef daarin betrokkenheid en tevens persoonlijke zorg om helderheid in je geestelijke leven. Je vraag is met name: hoe God tegen de zonden van Zijn kinderen aankijkt? De Bijbel maakt duidelijk dat Hij daarover bedroefd is en dat het ook Zijn toorn oproept. De zonde tast namelijk Zijn eer en heiligheid aan en maakt scheiding tussen Hem en Zijn kinderen. De Geest trekt Zich daarom ook terug om ons te laten merken dat de relatie danig verstoord is. En dat kan niet lijden, laat staan dat het zo langer mag blijven. Juist als onze zonden vergeven zijn, is het des te erger tegen de Heere en Zijn liefde te zondigen. Daarmee doen wij onze gekruisigde en verhoogde Heiland schromelijk te kort. Hij Die zozeer moest boeten en bloeden voor onze zonden en onder Gods toorn is doorgegaan. Hij wilde ons reinigen, maar tevens die genade ons dagelijks ten goede laten komen en bewerken, dat wij van harte de Zaligmaker toegewijd zijn.
De Geest van God wil ook niets liever dan ons door Zijn kracht en onder Zijn leiding dicht bij Christus houden, opdat wij constant wegschuilen achter Zijn bloed en tegen de duivel met zijn rijk en tegen onszelf en onze zondige aard strijden uit alle macht. Je mag daarbij denken aan wat in de doop al aan de orde is gesteld. Gelukkig, dat de Geest van God ons op gebed graag van dienst is en te hulp komt.
Lauwheid en gemakzucht in de strijd van het geloof en in het gevecht tegen allerhande zonden is daarom uit den boze. Als het besef van zonden en het verdriet daarover bijna verdwenen is, mag je de alarmbel horen rinkelen. De oproep tot zelfonderzoek wil je namelijk onder Gods ogen eerlijk maken en laten zoeken naar de oorzaken van deze verwijdering en deze misstand in het leven van Gods genade. Daarvoor mag je het ontdekkend onderwijs van de Heilige Geest inroepen, opdat die je de oorzaken van deze halfheid laat weten, zodat je dieper ingeleid en ingewijd wordt in je ellende. Vragen om vergeving zonder dit echt te menen wil God niet van ons horen en zien. Alle automatisme vloekt tegen Gods werk en bedoeling in.
Hoe je weer een levend besef van je zonden kunt krijgen? Nergens anders dan in de weg van verootmoediging. Ten diepste wanneer je weer bij het kruis van Christus komt en in Zijn wonden ziet! Dat vraagt worsteling aan de troon van de genade en ook een aanpakken van jezelf, zodat het niet bij wat constateringen blijft. In deze situatie is het gevaar namelijk groot, dat je de status quo normaal gaat vinden, terwijl die levensbedreigend is. Het is tevens goed om daarvoor bij de Schriften in de leer te gaan en in deze noodtoestand de boetepsalmen grondig door te nemen en je leven er aan te toetsen.
Van jezelf uit krijg je geen levend besef van je zonden. Daarvoor moet je God onder ogen komen. Dan en daar is er de heilzame schrik en schaamte. Maar ook de roep om opnieuw begenadigd te worden. Je hebt het heil niet op zak gekregen, maar in Christus. Ontloop Hem daarom niet langer. Weet, dat er vergeving is, opdat God gevreesd wordt. Hij wil nieuwe zonden vergeven, jawel, maar niet tegen een koopje! Word daarom eerlijk voor God en een bedelaar...
Je citeert 1 Joh. 1. Die is duidelijk in zijn onderwijs ten aanzien van vergeving, maar ook inzake algemeenheden en als ons leven na ontvangen genade niet spoort met Gods Wet en Evangelie. Waarvan acte dus.
Met zegenwens en een appel om je zo snel mogelijk bij Christus onder behandeling te stellen.
Ds. P. Koeman
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. Koeman
- Geboortedatum:16-04-1941
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Barneveld
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik moet denken aan 2 Bijbelverzen:
Rom 14 :23 En al wat uit het geloof niet is, dat is zonde.
1 Korinthe 10 : 31 Hetzij dan dat gijlieden eet, hetzij dat gij drinkt, hetzij dat gij iets anders doet, doet het al ter ere Gods.
Als je deze teksten neemt, als spiegel voor jouw leven en er serieus over nadenkt, dan heb je dan behoorlijk wat huiswerk.
Tenminste ik weet niet hoe het bij anderen gaat, maar volgens mij kom ik hier nooit klaar mee. Gelukkig hoeft dat ook niet! Als de zonde mij dan toch weer benauwt, vlucht ik naar de Rots van mijn behoud...
Soms kan het ook behulpzaam zijn een boek te lezen. Dan denk ik aan zoiets als:
In Zijn Voetspoor (Charles M. Sheldon)
Een hart als Jezus (Max Lucado)
Zijn Gebod is liefde (H.J. Hegger)
Wees Heilig - het vergeten gebod (William MacDonald)