Geloven zonder leven aan te passen

R. J. Jansen | 2 reacties | 25-10-2013| 09:23

Ik ben sinds een tijdje erg met het geloof bezig. Ik merk wel dat ik weinig Bijbelkennis heb en daardoor veel vragen heb. Ik ben nu begonnen met het lezen van de Bijbel, maar toch heb ik iets waar ik erg mee zit. Ik begrijp dat je je hart aan Jezus moet geven en mag geloven dat Hij voor al onze zonden gestorven is. Ik begrijp ook dat dat de enige voorwaarde is om in de hemel te komen en dat je daar niet komt door goede werken of wat dan ook. Toch ken ik veel christenen die volledig op God zeggen te vertrouwen en dat Jezus is gestorven voor al hun zonden, maar aan hun gedrag kan ik niet merken dat ze Jezus weg willen volgen. Nu had ik onlangs een discussie met iemand en die zei dat dat ook niet nodig is. Dat alleen geloven en vertrouwen genoeg is. Ik kan me dat haast niet voorstellen. Zoals ik het heb begrepen worden inderdaad al je zonden vergeven, maar dan moet je wel berouw hebben. Als je geen spijt hebt kan je toch niet vergeven worden? Daarnaast geloof ik dat je uit dankbaarheid je hele leven in Gods handen wil leggen en je hele leven Hem wil dienen en eren, als dank voor Zijn genade. Zie ik dat dan verkeerd? Of hoef je alleen te geloven zonder je leven aan te passen?

Beste vragensteller,

Hartelijk dank voor je vraag. Wat mooi dat je de Bijbel bent gaan lezen en dat dat Woord nu vragen in je hart oproept waar je mee worstelt. Misschien zijn het er nog veel meer. Leg al die vragen maar steeds biddend aan de Heere voor, dan zal Hij juist door het Woord antwoord geven.

Met je vraag ben ik blij, omdat het duidelijk maakt dat iemand die eerlijk de Bijbel gaat lezen tot deze conclusie komt dat vergeving en bekering nooit los van elkaar verkrijgbaar zijn. Het Woord heeft jou overtuigd van iets dat veel ‘christenen’ niet willen weten. Helaas zijn er veel mensen die zich christen noemen, maar die de genade van God “veranderen in ontuchtigheid” (Judas 1:4). Zij denken dat God hen vergeeft en tot kinderen aanneemt als zij “Jezus aannemen”, zonder dat deze genade hun hart en levenswandel radicaal verandert.
Tegelijk zijn er veel mensen die zeggen dat je Jezus mag aannemen en dat het vervolgens de opdracht is dat de mens zichzelf gaat heiligen. De genade is daar min of meer wel van afhankelijk... deze dwaling heeft twee verschillende uitwerkingen: aan de ene kant zijn er mensen die denken dat het hun lukt om zichzelf te heiligen, zij worden geestelijk hoogmoedig en hebben de Heere Jezus niet langer nodig. Aan de andere kant zijn er mensen die er achter komen dat het hen niet lukt om zich te heiligen, zij blijven altijd in onzekerheid of ze wel genoeg gedaan hebben. Hoe het ook uitpakt, het zijn fatale verdraaiingen van het Evangelie!

Helaas zijn deze dwalingen niet nieuw. De Heere Jezus heeft er met nadruk voor gewaarschuwd: “Niet een ieder die tot Mij zegt: Heere, Heere! zal ingaan in het Koninkrijk der hemelen, maar die daar doet den wil Mijns Vaders” (Matt. 7:21). De mensen die denken geloofd te hebben en denken goede werken te hebben gedaan, maar zich nooit echt bekeerd hebben, zullen straks met schrik horen dat de Heere Jezus zegt: “Ik heb u nooit gekend!”   

De dwalingen die jij noemt kwamen ook al voor in de gemeenten waar de apostel Johannes zijn brieven aan schreef. Hij weerlegt de gedachten van deze mensen in zijn eerste brief (het Bijbelboek 1 Johannes). In 1 Joh.1:6 zegt Johannes dat er in de gemeente mensen waren die zeiden gemeenschap met Christus te hebben (d.w.z. met Hem te leven door het geloof), maar die ondertussen in zonde leefden. Zij liegen! Forse taal van Johannes, maar het is zó waar en zó nodig om daarvoor te waarschuwen, want Jezus Christus is heilig, zou de omgang met Hem een mens dan niet heiligen? Wie Christus ontmoet heeft in het Woord, zal niet dezelfde blijven!

Johannes had ook andere mensen in zijn gemeente. Mensen waarover ik eerder schreef, die wel belijden dat heiliging nodig is, maar die denken dat ze dat zelf kunnen en ook goed doen. Het zijn de mensen die denken dat ze geen zonde hebben (omdat ze niet inzien dat zonde gaat over het hart en niet alleen over uiterlijke daden). Johannes zegt dat wij onszelf verleiden, als wij denken zonder zonde te zijn (vers 8).
 
Tegelijk wijst Johannes die mensen die erkennen dat ze (in hun hart; hun verlangens en motieven) nog vol zonden zijn, op Jezus de Voorspraak, de Advocaat bij God, Die onze Verzoening is (2:1-2). Dát hebben gelovigen nodig; steeds weer zien op Christus, om door het geloof te weten dat Hij onze Gerechtigheid is, om de diepe ongerechtigheid van ons hart te bedekken.

Om aan alle verwarring in de gemeente een einde te maken, geeft Johannes vervolgens een regel hoe wij kunnen weten of we Christus echt kennen: zo wij Zijn geboden bewaren (2:3). Let wel: we mogen deze conclusie nooit omdraaien! Gehoorzaamheid is een vrucht van genade, maar genade is niet te krijgen door gehoorzaam te zijn.

Hoe komt het nu dat mensen denken en verkondigen dat je in Christus kunt geloven zonder in hart en leven te veranderen? Dat komt door een verkeerde opvatting van wat ‘geloven’ is. Zoals je zelf schrijft wordt nogal eens gezegd dat je mag geloven dat Jezus voor je zonden gestorven is. Als je dat gelooft, ben je een christen. Maar dat is geen geloof, dat is niet het Evangelie! Want de mens heeft niet alleen schuld door de zonde, maar zit ook vast in de macht van de zonde. Wij zijn slaven van de zonde! Wij willen onze eigen wil doen en niet de wil van God. Daarom zijn we vijanden van God (Rom. 8:7, lees ook Johannes 8:30-47). We willen niet naar de wil van God gaan leven. (En dat blijkt in het leven van veel mensen die zeggen Jezus te hebben aangenomen!)

Maar nu heeft God Zijn Zoon gegeven, niet alleen om ons van de schuld van de zonde vrij te maken, maar om ons ook uit de macht van de zonde te verlossen (Joh. 8:36, 1 Joh. 3:8). Geloven betekent op Christus vertrouwen, om door Hem van de schuld én de macht van de zonde verlost te worden. Vertrouwen op Christus, dat Hij het kan en wil en doet, omdat de Vader Hem daartoe gezonden heeft (1Joh.4:9). Christus vertrouwen, dat Hij alles gedaan heeft en in mijn leven doet en doen zal, om mij in vrede met God te laten leven en sterven. Dat is geloof. Maar als ik dat ga geloven, wil ik dus van zonde verlost worden, niet alleen van de straf op de zonde, maar van de zonde zelf. Dan is mijn wil vernieuwd, omdat ik niet langer wil zondigen, terwijl ik van nature niets liever doe. Die vernieuwing heet de wedergeboorte (daarover spreekt de Heere Jezus in Johannes 3). Het is dus nodig om wederom geboren te worden om te kunnen en te willen geloven in Christus. Waar de Heilige Geest deze wedergeboorte geeft, leidt Hij ook tot Christus, om op Hem te zien en in Hem te geloven. In Hem als Priester (Die mijn schuld verzoent) en als Koning (Die mij vrijmaakt van de slavernij aan de zonde en mij regeert), Jezus als “Vorst en Zaligmaker” (Hand. 5:31). Zo zie je dat de mensen waar jij mee sprak, eigenlijk maar geloven in een halve Jezus. Ze kennen Hem niet, Die het Leven is.

Om het duidelijker te krijgen kun je Romeinen 3 en Romeinen 6 lezen. In hoofdstuk 3 legt Paulus uit hoe de Heere Jezus vergeving van schuld heeft bewerkt voor goddeloze mensen en in hoofdstuk 6 legt hij uit dat de Heere Jezus ons ook vrijmaakt van de slavernij aan de zonde. Romeinen 6 begint met een weerlegging van het standpunt van de mensen waar jij over schreef. Zij zeggen: Als genade dan “om niet” is, zullen we dan maar in de zonde door leven? Waarop Paulus resoluut antwoord: Dat zij verre!, d.w.z. Absoluut niet!

Dan nog dit: in jouw vraag krijg ik de indruk dat berouw een voorwaarde is om vergeving te ontvangen. Misschien bedoel je dat niet zo, maar ik wil er toch even op ingaan. Stel je voor dat dat zo zou zijn. Wanneer kun je dan tot de Heere Jezus gaan om vergeving? Wanneer heb je genoeg berouw over je zonden? Wanneer is je hart genoeg verbroken? Wanneer heb je goed genoeg laten zien dat je echt anders wilt leven? Nee, als het zo is kan niemand tot de Heere Jezus gaan. Berouw is geen voorwaarde, maar een gave. De Heere Jezus GEEFT berouw en vergeving van zonde (Handelingen 5:31), als Hij je door het geloof laat zien op het kruis. Daar wordt je hart verbroken, daar stort Hij Zijn liefde uit in je hart (Rom. 5:5-8). Daar zie je door het geloof in dat Christus DOOR en VOOR jou geleden heeft. Hoe diep heeft Hij geleden om mijn zonde! Als je dat gaat inzien door het geloof wordt de zonde zó bitter. Zou ik nog in de zonde leven, als het de Heere Jezus alles gekost heeft? Als Hij Zich zo heeft overgegeven tot in de dood om mij van de zonde vrij te maken, zou ik me er dan nog gewillig instorten? Nee, dat kan niet meer, want ik heb Hem lief, omdat Hij mij eerst heeft liefgehad (1 Joh. 4:19). Daar is berouw én vergeving tegelijk. Met andere woorden: als je door het geloof op het kruis ziet, breekt je hart om wat je Christus hebt aangedaan én springt je hart op van vreugde omdat Hij je zonden gedragen heeft. Een traan van berouw en een traan van vreugde... door Hem, Die ons heeft liefgehad.

Maar -zul je misschien vragen- kan je dan tot Jezus gaan zonder enig besef van de zonde, zonder spijt? Gaat er dan niets vooraf aan het komen tot de Heere Jezus? Jawel, overtuiging van zonde. Dat is niet hetzelfde als berouw. Berouw komt voort uit de liefde. Overtuiging is het besef in je geweten dat je een zondaar bent, dat je jezelf niet van de schuld kunt verlossen en ook niet van de macht van de zonde los kunt komen uit eigen kracht. Daarom heb je de Heere Jezus nodig, daarom vlucht je tot Hem, daarom roep je Hem aan om genade. Is die overtuiging een voorwaarde? Voor de Heere niet, want Hij geeft genade “om niet” (Openb.22:17). Dus je kunt met je overtuiging van zonde geen genade verdienen. Maar tegelijk is het zo dat NIEMAND tot Christus zal vluchten, als hij niet in zijn geweten overtuigd is waarvoor hij Christus nodig heeft. Alleen wie overtuigd is van zijn schuld en zijn onmacht om zichzelf te redden, zal tot Hem komen. Deze overtuiging is het werk van de Heere in je geweten. Zo maakt de Heere je gewillig om als een zondaar tot Jezus te vluchten. Want uit onszelf zijn we veel te hoogmoedig om te erkennen dat we Hem nodig hebben. Door deze overtuigingen ga je zien dat je niet zonder Christus kunt. De Heere Jezus noemt deze overtuigingen de “trekkingen des Vaders”. Kijk eens hoe het overtuigd zijn en het komen tot Christus samenhangen in Johannes 6:37 en 44.

Trekt de Heere jou door overtuiging? Heb jij Hem nodig? Vlucht dan tot Hem, roep tot Hem om genade! Dan zal Hij je niet uitwerpen, maar door het geloof op het kruis laten zien, waardoor je berouw krijgt en vergeving van zonde. Dan verandert inderdaad je leven, omdat de Geest van Christus, Die de Geest van heiligheid is, dan wordt uitgestort in je hart. Christus te verheerlijken is dan je leven. Uit Hem, door Hem en tot Hem leven, omdat Hij het Leven is (1 Joh. 1:2).

Vriend(in), bid om de Heilige Geest als uitlegger in het lezen van het Woord. We leven in de tijd dat vele valse profeten zijn uitgegaan en velen verleid worden (Mattheus 24:1-14). Velen hebben een uiterlijke belijdenis, maar hebben de kracht van een levende godsvrucht verloochend (2 Timotheus 3:5). Iets daarvan heb je door gehad, waardoor je deze vraag stelde.

Om de Bijbel beter te begrijpen kun je er een goede verklaring naast lezen, bijvoorbeeld van Matthew Henry. Als je Engels kunt lezen, kun je ook de ESV-Reformation Study Bible kopen , daar staan naast de Bijbeltekst hele goede aantekeningen en verklaringen. Als mijn antwoord meer vragen bij je oproept, kun je via Refoweb persoonlijk contact met me opnemen.

Van harte bid ik je toe door het Woord in ontmoeting te komen met Jezus Christus en het Leven in Hem te vinden!

Ontvang een hartelijke groet van
Kand. R. J. Jansen

Dit artikel is beantwoord door

R. J. Jansen

• Geboortedatum:
  04-02-1987
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Scherpenisse
• Status:
  Inactief

25 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven