Geen vrede en blijdschap
Ds. H.H. Klomp | 3 reacties | 16-09-2013| 13:27
Vraag
Ik ben al een aantal jaren niet meer zeker van mijn geloof. Ik blijf maar aanpoten en rust in Christus is iedere keer van tijdelijke aard. Het voelt nooit goed genoeg. Ik kan de balans niet vinden tussen "geloof alleen" en de vruchten die waar geloof zou moeten uitwerken. Ik zie zo weinig, of zelfs geen vrucht bij mijzelf. Ik ben overtuigd van mijn zonden, weet wat bekering is, weet wat geloven is. Lid van een baptistengemeente, ten volle overtuigd van de gereformeerde leer aangaande de verlossing. En toch lukt het me steeds niet om de vrede en blijdschap te ervaren waarover ik zoveel andere mensen hoor. Ik ben zo bang voor het oordeel en voor God. Als ik een dag rechtvaardig leef en me bewust ben van één zonde is heel mijn blijdschap weer verloren. Nu heb ik vaak momenten dat ik het van me af zet, waardoor er van bidden en bijbellezen weinig komt, alleen voor ik ga slapen omdat mijn vrouw me praktisch dwingt om te blijven bidden. Ze heeft het beste met me voor. Als ik nadenk over bekering, denk ik onmiddellijk aan alles waar ik eerst mee moet stoppen. Ik associeer alles met het geloof alsof ik van God niet mag genieten. Niet af en toe tv kijken, met vrienden omgaan die niet geloven. We hebben een vakantie gepland staan met een stel die goede vrienden van ons zijn, maar zij geloven niet. Als ik over bekering nadenk denk ik er direct aan dat ik dit moet afzeggen omdat ik niet met ongelovigen om mag gaan. Aan de andere kant denk ik, het was niet de meest wijze beslissing om zo intensief met twee ongelovigen op te trekken voor een bepaalde tijd, maar we hebben het beloofd, dit moeten we nakomen. Ik weet het niet meer. Ik loop vast. Wat moet ik doen? Ik wil wel voor God leven, er is een verlangen, maar dan zie ik weer van alles wat ik eerst op moet ruimen en dan lijkt het weer nooit goed genoeg. Wat moet ik doen?
Antwoord
Beste vragensteller,
Door de vakantie en andere werkzaamheden is de beantwoording van je (geloofs)vragen wat later dan gewenst. Ik heb er ook even over na moeten denken, want je haalt heel wat overhoop. Ik ken je niet persoonlijk en dat maakt een antwoord op de man en de situatie af moeilijker. Maar in afhankelijkheid van de Heere doe ik een poging.
Je hoeft niet goed te zijn om tot God te kunnen naderen. Integendeel. De farizeeër leefde goed en ging al vast maar vooraan staan in de tempel, denkend een schouderklopje van God te krijgen. Maar mooi niet. Hij hoorde er niet bij. De tollenaar -in zonde geleefd- kwam ook naar de tempel. Hij bleef van veraf staan, omdat hij de afstand tussen hem en de heilige God besefte. Maar door oprecht te roepen: “o God wees mij de zondaar genadig” (Lucas 18:9-14) beleed hij zijn geloof en vergaf God hem zijn schuld. Die farizeeër somt zijn goede daden op. Maar dat waren echt geen vruchten van het geloof. Die tollenaar zal anders geleefd hebben toen hij rechtvaardig naar huis ging. Je mag/moet als arme zondaar tot de Heere vluchten. En je aan Hem overgeven, helemaal.
Met alle respect, ik krijg de indruk uit jouw schrijven dat je jezelf niet echt uit handen geeft. En echt geloven is, jezelf helemaal (leren) toevertrouwen aan de Heere. Dan laat je (van binnen uit en niet omdat je denkt dat dat dan moet) graag dingen na die niet tot Gods eer zijn. Al blijf je ook zondaar. Het is belangrijk dat je mensen/vrienden hebt die je kunnen opbouwen in het geloof. Maar wie met de Heere leeft, komt ook ongelovige mensen/vrienden tegen. Het is een roeping om dan op een normale manier een levende getuige van de Heere te zijn. We leven nu eenmaal in een gevallen samenleving. Je hoeft niet in een klooster te gaan. Voor zo’n geloofsleven -hier en nu- is wel een trouwe omgang nodig in geloof en gebed en Bijbellezen. Zoals je drie keer per dag eet om gezond te blijven, zo is ook een geregeld omgaan met de Heere en Zijn dienst een voorwaarde om Hem te (leren) kennen en te dienen.
Ik wens je een vaste lijn in je (geloofs)leven toe. Vertrouw op de HEERE met uw gehele hart en steun op uw verstand/eigen inzichten niet (Spreuken 3). Er zou nog meer te zeggen zijn, maar hier laat ik het maar eerst bij. De Heere zegene je.
Groet,
Ds. H. H. Klomp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H.H. Klomp
- Geboortedatum:05-04-1949
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Met emeritaat sinds januari 2017.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
fijn dat je geweten nog werkt. Daarvoor kun je dankbaar zijn. Als wij willens en wetens op de brede weg lopen is dat een grote zonde.
Ezechiel 18: 31 Werp al uw overtredingen, waarmee u overtreden hebt, van u af en maak u een nieuw hart en een nieuwe geest. Waarom zou u sterven, huis van Israël? 32 Ik schep immers geen behagen in de dood van een stervende, spreekt de Heere HEERE, dus bekeer u en leef!
God wil ons helpen de zonden los te laten. Je moet hem vertrouwen.
God wil niets van je wegnemen wat goed voor je is. Alleen wat slecht voor jou en andere mensen is. Maar je moet radicaal zijn. Je kunt niet 1 of 2 slechte dingen uit je leven wegdoen. Je moet alles wegdoen.
Jakobus 4: 7 Onderwerp u dan aan God. Bied weerstand aan de duivel en hij zal van u wegvluchten. 8 Nader tot God, en Hij zal tot u naderen. Reinig de handen, zondaars, en zuiver de harten, dubbelhartigen! 9 Besef uw ellendige staat en treur en huil. Laat uw lachen veranderd worden in treuren en uw blijdschap in droefheid. 10 Verneder u voor de Heere, en Hij zal u verhogen.
Denk er niet te gemakkelijk over. We kunnen geen 2 Heren dienen. Maar er is grote loon als we alles voor Jezus opgeven. Sterkte! Reactie: emaildfj1@gmail.com
maar als je het zelf moet doen.......arme jij
