Ongepaste vragen
Ds. G.C. Bergshoeff | 1 reactie | 11-09-2013| 15:25
Vraag
Soms krijg ik bepaalde vragen en gedachten in mijn hoofd, die me dan toch een hele tijd bezighouden... En omdat ik 100 procent geloof in God en de Bijbel, vind ik die vragen en gedachten niet erg gepast... Toch wil ik er een stellen en daarbij benadrukken dat ik dit niet grof of spottend bedoel! God de Vader heeft Zijn Zoon naar de aarde gestuurd, om daar de zonde te dragen van alle mensen die in Hem geloven. Maar nu ik zelf een jong kind heb, vraag ik me soms af: hoe wreed is dat? Je eigen zoon opofferen, dat doe je toch niet als liefhebbende vader? Heb je dan anderen meer lief dan je eigen kind? Ik begrijp dat het niet zinvol is om in Gods besluiten te gaan woelen, maar het komt zo nu en dan in me boven en ik kan het niet begrijpen.
Antwoord
Beste vraagsteller,
De vraag is best begrijpelijk. Vader of moeder worden gaat gepaard met hele diepe gevoelens. Het is ook mooi zo vol liefde te zijn voor je kind. Je kind wat aandoen is nog heftiger dan dat het jezelf wordt aangedaan. Het is dan ook begrijpelijk dat je tot dit soort vragen komt. Maar hoe begrijpelijk ook, wat de hemelse Vader heeft bewogen Zijn Zoon naar deze aarde te sturen om opgeofferd te worden voor onze zonden, laat zicht niet uit onze gevoelens afleiden. De liefde die de Vader bewoog is niet van die orde die jij voelt ten aanzien van je kind. Om het wat deftiger te zeggen: wij kunnen vanuit onze situatie niet naar de hemel redeneren. Voor je het weet ga je de liefde van God de Vader spiegelen aan jouw liefde als vader of moeder. En ik denk niet dat je dat zou willen.
Bovendien is het ook goed te bedenken dat de Vader en de Zoon één zijn, verbonden in een eeuwige band van liefde. Van hieruit bezien, offert God niet slechts Zijn Zoon, maar met Zijn Zoon ook Zichzelf. Het is in de Kerk nog een hele discussie geweest of de Vader Zelf ook geleden heeft, maar hoe je het ook inkleurt: Hij staat er vanzelf niet los van. En dan is het maar niet een wrede zet, maar onderdeel van de liefde van de Vader zelf.
Daarbij is het ook belangrijk dat de Zoon er Zelf volledig en vrij mee instemde. Een van de kenmerken van het lijden van Christus is immers dat Hij het geheel vrijwillig op Zich heeft genomen. Zie Ik kom om Uw wil toe doen, horen we Jezus immers zeggen.
Hiermee is je punt natuurlijk niet helemaal beantwoord, want hier stuiten we op een grens. Het is een geheim dat we slechts met stille verwondering kunnen bezingen. Eeuwige liefde die God bewoog om zondaars te redden.
Scherpenzeel, ds. G. C. Bergshoeff
Dit artikel is beantwoord door
Ds. G.C. Bergshoeff
- Geboortedatum:29-12-1966
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Scherpenzeel
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Jezus werd gedood aan het kruis. Was dat een misdaad van de mensen of was dat een offer om Gods toorn tevreden te stellen? Het is inderdaad een vraag om over na te denken.
Stel dat er een man en een vrouw trouwen en een klein kind hebben. En dat er dan een misdadiger komt die de vrouw iets verschrikkelijks aandoet. En dan de volgende dag komt de misdadiger en vraagt om vergeving aan de man. En dan zegt de man: dan moet ik eerst mijn kleine zoon doden en dan kan ik je vergeven. Hij moet jouw straf dragen. Dat zou onbegrijpelijk zijn. Maar hoe is het dan bij God? Jezus moest strerven. Dat staat in de bijbel. Maar moest hij sterven om Gods toorn tevreden te stellen?
Hoe moet je dan deze teksten zien in bijv. Jer. 7:31 (wil God mensenoffers?) en Mat 21:37 (was Gods intentie dat Jezus moest sterven?) en Luk 15:11-32 en Mat 18:21-35 (heeft God een offer nodig om te kunnen vergeven?)
Reactie: emaildfj1@gmail.com
