Geen bemoediging

Momenteel voel ik me somber en ontevreden over mijn leven. Maar ik weet dat als God dichtbij is, dat dit dan niet zwaar is. Ik mis alleen God en geen enkele belofte of bemoediging is voor mij. Ik kan het niet geloven. Dit laatste is het ergste en ik weet niet wat ik er mee moet. Nu lees ik uit het boek Job. Daar bestraffen zijn vrienden hem ook dat hij zonden heeft gedaan. Ik heb geen vrienden die mij bestraffen, maar ik bestraf mezelf. Of dit kan ook God zijn, dat is mijn twijfel. Want Job vertrouwde toch op God ondanks zijn bestraffing van vrienden. Maar God kan toch ook bestraffen en hoe moet het dan? Als ik in mijn situatie mag geloven dat mijn 'bestraffing'' van mezelf is, dan kan ik hopen op God. Ik snap het niet meer, God lijkt heel ver weg. Ik twijfel of ik zonde doe door niet te geloven, of dat ik de Heilige Geest bedroef, of dat ik moet vertrouwen op God, of dat ik bepaalde zonden moet in gaan zien en belijden... Er zijn zoveel dingen dat ik het niet meer weet en het lijkt zo dat mijn eigen verstand en kennis hier zo in mee speelt. Dat ik moedeloos word, of dat ik gek word. Nog een vraag over het ongeloof van de discipelen op het schip in de storm (Markus 4:35-41). Jezus vraagt in vers 40 “hoe hebt gij geen geloof?” Dat is een aanmaning dat zij niet geloofden in Gods macht na zoveel wonderen die zij gezien hadden.(die dag ervoor zelfs nog). Maar dan komt bij mij de vraag op, dat er is onze kerk vaak gezegd wordt dat je het niet kunt doen met een tekst of iets uit het verleden wat er gebeurd/genezing is etc.En hier lijkt het alsof Jezus hen daar wel op wijst. Of zie ik het verkeerd?

Beste vragensteller,
 
Uit wat u schrijft blijkt inderdaad dat er “zoveel dingen” zijn in uw leven die u bezig houden en als alles zich zo aan het opstapelen is en er geen inzicht, uitzicht en overzicht is dan is het voor te stellen wat u schrijft: ik weet /snap het niet meer, ik twijfel, word moedeloos, word er gek van. Momenteel voelt u zich ook somber en ontevreden over uw leven.
 
God kan inderdaad krachten geven om in moeilijke omstandigheden voort te kunnen gaan, maar toch zou ik u ook ter overweging willen vragen: wat ligt er nou precies aan uw somberheid, ontevredenheid en moedeloosheid ten grondslag, vanwaar uw depressieve gedachten en gevoelens? Is het enkel en alleen het missen van God, het geloof in Zijn beloften en bemoedigingen, uw vragen met betrekking tot bestraffing en zonden, of zijn er mogelijk ook andere aspecten waardoor u zich somber en ontevreden voelt over uw leven? Het lijkt mij goed voor u om met iemand, uw predikant, een vertrouwd persoon, deze dingen eens in kaart te brengen om het overzichtelijk te krijgen voor uzelf; dat geeft al een stukje rust in uw hoofd en mogelijk dat u bij verdere hulp gebaat zou zijn.
 
Wat betreft de bestraffing ofwel door uzelf of door God, wil ik ook opmerken dat zelfs de duivel ons strafwaardig kan maken, echter die geeft je geen enkele hoop. God(s Woord) wel. God kan ver weg lijken, maar nabij u is het Woord, Zijn Woord van Genesis tot en met Openbaringen, van zonde én genade. Vanwege onze zonden zijn we strafwaardig, maar de straf die ons de vrede aanbrengt was op Hem, de Heere Jezus Christus. Met Gods Woord, de teksten uit de Bijbel, kunnen we het doen, want van elke tekst geldt: 't Is Gods getuigenis, dat eeuwig zeker is en u wijsheid wil leren.
 
Zeker, het geloof is een gave van God, het werk van de Heilige Geest is en blijft nodig, maar zou iemand die iets belooft niet willen en kunnen geven wat nodig is? Bij mensen kun je er aan twijfelen, maar Hij Die het belooft is getrouw dat Hij het ook doen zal. Ga zo uw aanvechtingen maar te lijf, hanteer het zwaard van de Geest, Gods Woord, daar moet de duivel voor wijken, daarmee alleen kan ons ongeloof te niet worden gedaan, de twijfel uitgebannen.
 
De discipelen hadden veel van Jezus' macht en koninklijke majesteit gezien, Hij stilde zelfs de zwaarste stormen, geen zee voor Hem te hoog; het pad van de discipelen ging door de zee, maar geen golven overstroomden hen, ze gingen niet ten onder. Nu wordt de Heere niet veranderd. Van binnen en van buiten kan het stormen, maar de HEERE in de hoogte is sterker, geweldiger dan het bruisen van vele wateren, dan de golven van de zee! Daaraan te twijfelen doet dieper wegzinken en haast verdrinken, maar daaraan gelovig vast te grijpen doet ons veilig op zelfs onstuimige golven gaan. Achter de woorden van Psalm 93 staat nog: Uw getuigenissen zijn zeer getrouw, betrouwbaar! De Heere Jezus verweet hun inderdaad hun ongeloof na het zien van zoveel macht van Hem en het horen van Zijn woorden, ze hadden zich veilig moeten voelen in Zijn tegenwoordigheid. Volg de discipelen in deze niet na, maar volg Hem na en volg Zijn woorden op, want wie is Deze dat ook de wind en de zee Hem gehoorzaam zijn?! En wie is ook Deze, waarvan heel de Schrift getuigt dat Hij alles heeft gedaan wat nodig was om mensen die aangeklaagd moeten worden, die de eeuwige straf hebben verdiend, te redden van het verderf, hun leven wil verschonen, met goedheid en barmhartigheid hen kronen, ja, werkelijk alles daarvoor heeft gedaan, waardoor Hij uit kon roepen: het is volbracht!
 
Van harte Gods zegen toegewenst,
Ds. P. C. van Keulen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P.C. van Keulen

• Geboortedatum:
  17-06-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Bodegraven
• Status:
  Actief

138 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven