Bijdehand dochtertje

drs. A. Diepeveen- van der Marel | 4 reacties | 04-09-2013| 10:04

Onze dochter is 3,5 jaar. Ze is erg bijdehand. Mijn man en ik zijn helaas net uit elkaar. Ook heb ik een maand in het ziekenhuis gelegen waar ze erg van geschrokken is. Ze vraagt regelmatig of ik niet meer daar naar toe hoef. Voorlopig is dat ook gelukkig niet het geval. Ze heeft een hele rijke woordenschat en denkt na over geloof en allerlei andere zaken. Nu heb ik het gevoel dat zij mij helemaal "leegzuigt". Ze praat zoveel dat ik zelfs ‘s avonds op bed haar stem nog hoor in mijn hoofd. Tijdens het autorijden en als ik niet in de buurt ben, is zij wel stil. Hoe kan ik haar leren minder te praten? Soms zeg ik tegen haar: "Hou toch even je mond", maar ik snap wel dat ze dat niet begrijpt. Ook als er visite is blijft ze er doorheen praten en eist ze mijn aandacht op. Als je haar negeert gaat ze alleen maar meer praten. Ik zou graag een boek lezen in de tuin, maar dat lukt niet. Graag adviezen hierover. Ze heeft een pittig karakter. Ik had namelijk ook een beloningssysteem met stickers voor het leeg-eten van haar bord. Dan zegt ze voor we gaan eten: “Vanavond hoef ik geen stickertje mama.” Graag uw advies.

Beste moeder,
 
U ervaart uw dochter als een bijdehand meisje dat behoorlijk kan kletsen. U hebt het gevoel dat ze u helemaal leegzuigt en u wilde wel dat ze wat vaker stil zou zijn.
 
In een paar zinnen geeft u echter aan dat u als gezin een heftige tijd meemaakt. Uw man en u zijn uit elkaar gegaan en u hebt een maand in het ziekenhuis gelegen. Twee zeer ingrijpende dingen, vooral voor een kind van deze leeftijd. Een jong kind heeft nog weinig besef van oorzaak en gevolg en tijdsbesef. Scheidingen zoals een ziekenhuisopname en echtscheiding zijn zeer ingrijpend in het leven van ouders én van kinderen. De angstige spanning, “Zal mama weer weggaan?, Zal er weer wat naars gebeuren?”, kan er voor zorgen dat zij moeite heeft om letterlijk geRUST te zijn.
 
Een meisje met een pittig en gevoelig temperament kan juist bij spanning en verdriet een nog sterkere behoefte hebben om te praten en de aandacht van de ouders op te eisen. U heeft zelf natuurlijk ook veel meegemaakt en juist dan kan het moeilijk zijn om ruimte te hebben en te maken voor je kind. Uw kind vraagt dus mogelijk meer dan ze zou vragen als er geen spanningen waren en u kunt mogelijk minder geven dan u anders zou kunnen geven. En met minder geven bedoel ik niet perse minder aandacht. Want je kunt heel veel aandacht geven en toch onvoldoende ruimte hebben. Uw dochter heeft juist nu een hele beschikbare ouder nodig! Ze heeft begrip nodig, momenten van samen doen, ontspanning, ruimte, geruststelling. Anderen in uw omgeving kunnen dit ook geven, zeker als u even geen ruimte heeft, maar bovenal heeft ze dat van haar ouders nodig.
 
Negeren werkt dus inderdaad averechts. Het is beter haar eerst goed te ontvangen en dan duidelijke afspraakjes te maken. Bouw bewust tijd op de dag in dat u onverdeelde aandacht voor haar hebt en baken die momenten duidelijk voor haar af. Geef haar een taakje of help haar even op weg met spelen als er visite komt of als u even wil lezen. Zet zo nodig een kookwekkertje voor de tijd waarvan u verwacht dat ze even alleen bezig is. Maak de tijd in het begin niet te lang en complimenteer haar. Misschien geef ik nu te veel adviezen waarbij er juist veel van u verwacht wordt en u nog minder aan uw boek toekomt. Toch denk ik dat het helpt om eerst het basisvertrouwen van uw dochtertje weer te versterken zodat ze meer gerust kan zijn en ook meer rustig kan zijn. Uw inspanning en geduld zal er waarschijnlijk juist voor zorgen dat zij minder aandacht van u gaat vragen. Het is een meisje met een behoorlijk willetje, ze bedenkt wel een oplossing als ze haar bordje niet leeg wil eten. Dat doet ze toch maar handig. Benoem vooral wat ze al goed kan, versterk haar door haar mee te laten denken over oplossingen die ook voor u win-win zijn. Prijs haar vooral en beloon haar met complimenten. En wees ook duidelijk als iets echt niet gewenst is.
 
Zoek ook voldoende ruimte voor uzelf. Om te verwerken wat u allemaal heeft meegemaakt en ook om rust te vinden. Mogelijk kan dit nu nog vooral op momenten als uw dochtertje niet in uw directe nabijheid is. Zoek daarbij ook steun uit uw omgeving en worstel niet te veel alleen! Ik wens u daarbij alle goeds toe,
 
Met vriendelijke groet,
Drs. Anja Diepeveen-van der Marel

Dit artikel is beantwoord door

drs. A. Diepeveen- van der Marel

• Geboortedatum:
  19-10-1976
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

52 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven