Te onzeker voor contact
C. M. Chr. Rots - de Weger | 1 reactie | 17-08-2013| 08:56
Vraag
Ik ben een ongehuwde vrouw van 39. Ik zou best heel graag een vriend hebben, maar ben te onzeker om contact te leggen. In contacten met bijvoorbeeld collega's ben ik wel heel open, ook al moet ik ze eerst goed leren kennen. Collega's merken aan mij ook een stuk aanhankelijkheid naar iemand om alles mee te delen. Hoe kom ik over mijn onzekerheden heen?
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Hoe kom je over je onzekerheden heen? Denk je dat een anonieme, en nog korte brief ook, daarin verandering zou kunnen brengen zonder dat je zélf in beweging komt?
Ik denk, dat je eens positief-kritisch naar jezelf moet kijken! Hoe gedraag jij je tegenover collega’s? Wat doe je dan, zeg je dan, kleed je je dan, etc. Schrijf ‘successen’ op met grote letters en uitroeptekens. Maak ook aantekeningen van de momenten die je niet zo succesvol vindt. Dat geeft -als het goed is- na verloop van tijd toch wel inzicht voor en over jezelf.
En dan kun je met de opgedane wetenschap de volgende stap gaan zetten. Misschien met een goede collega eens uit gaan, of iets ondernemen. Iedere kleine stap is er één: beloon jezelf met schouderklopjes (of iets wat je leuk vindt). Bezoek gelegenheden waar je nieuwe mensen kunt ontmoeten. Volg een (korte) studie, waar bijvoorbeeld een groeps- of studiereis aan vastzit.
Ik wens je alle goeds toe... enne: wie niet waagt, die niet wint!,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik ben al heel wat jaren ouder en heb best veel meegemaakt, o.a. een huwelijk wat spaak liep na meer dan 15 jaar, toen ongeveer 10 jaar alleen met bezoekregelingen voor de kinderen die er waren. Toen volgde er weer een huwelijk wat ik met veel moeite heb aanvaard en op sommige punten een geweldige vrouw, maar er zijn ook veel dingen waar ik best verdrietig om kan zijn. Ik zou ook nooit alleen een reis hebben ondernomen, maar ik ben ook geen vakantie mens.
Ik wilde je dit zomaar even doorgeven, dat het overal wel wat is, en als je de Heere bid en eerbiedig vraagt of er nog iemand in jou leven zou kunnen komen waar je een huwelijk mee aan kan gaan, dan moet en kan je je vertrouwen op Hem zetten.
Het kan ook zijn dat de Heere heel iets anders met je voor hebt waar je misschien nu nog geen weet van hebt.
Ik wens je al het goede, hoe het ook mag gaan.
Met vriendelijke groet,
Hermanus