Meisje toch wel erg leuk

C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 16-08-2013| 11:33

Sinds een week of vier heb ik (jongen van 20) gevoelens gekregen voor een meisje. Ik heb haar leren kennen op de middelbare school, waarin ik in de laatste twee jaar met sommige vakken bij haar in dezelfde klas zat. Dus ik ken haar al ongeveer acht jaar, maar de laatste drie jaar heb ik haar beter leren kennen. Ik vond haar toen helemaal niks. Ik vond haar niet knap, niet leuk, oftewel niet mijn type. Nu ben ik dit jaar met een groepsreis naar het buitenland geweest met een vriendengroep waar zij ook bij zat. In die vakantie hebben we een beetje plagerig elkaar lopen irriteren, gewoon voor de gein. Nu is het zo dat ik ongeveer een jaar het verlangen heb om een vriendin te krijgen en of de Heere mij op Zijn tijd iemand wil geven. Nu is het zo dat na de vakantie ik gevoelens heb gekregen voor haar. Ik vind echt alles aan haar leuk: ze is knap, lief, zorgzaam, ze heeft een gezellige familie etc. Nu is het zo dat ik denk dat dit uit Gods hand komt, want hoe kan het nou dat ik van iemand die ik voor de vakantie niet leuk vond, na de vakantie helemaal stapel ben? Eén van haar beste vriendinnen is ook een goeie vriendin en collega van mij en die vindt ons bij elkaar passen. Wat moet ik nu doen? Hangt het nu van mij af, of kan ik via mijn collega proberen met haar verkering te krijgen? Ik wil niet te gehaast doen. Ik zie haar elk weekend en doordeweeks ook, dus ik ben wel bang dat als 't op niks uitloopt ik daar moeite mee ga krijgen. Kan ik hierin advies krijgen?

Beste vraagsteller,

Wat kan het toch ingewikkeld zijn om verliefd te worden... Je zult de eerste niet zijn die bij nadere kennismaking toch ineens de vele leuke kanten van een meisje ziet dat men eerder totaal niet zag staan!

Maar nu... tja, als ik jou was zou ik zélf het initiatief nemen en in eerste instantie geen gebruik maken van de diensten van een vriendin/collega. In ieder geval níét voor het eerste afspraakje! Wat zou zij wel niet denken als haar vriendin komt vertellen dat er een aardige jongeman is die zij weliswaar wel kent, maar die toch niet zo goed durft. Nee, kom op, trek de stoute schoenen aan en riskeer het om een ‘blauwtje’ te lopen! Als zij niets van jou wil weten, zul je dat toch ook op een keer onder ogen moeten zien! En dan heb je verdriet. Dat klopt. Maar dat hoeft niet zo erg te zijn, als je het incalculeert. Het geeft dan tenminste ook meteen duidelijkheid!

Waarbij ik nog niet direct zou willen en kunnen zeggen of dit “van God” komt. Als je je leven leidt aan Zijn Vaderhand is het natuurlijk een prima gedachte, maar bij elke bede hoort ook “uw wil geschiede.” Het is immers niet zo dat onze wensdromen per definitie van God komen, want hoe denk je het dan te verklaren als een nadere kennismaking anders uitvalt dan je hoopt? Is God dan ineens uit ‘beeld’, of wellicht zelfs de schuldige? Soms lijkt het er op dat we God gebruiken als het ons te pas komt, maar dat heeft met een leven in vertrouwen weinig te maken! Pas wanneer je er van overtuigd bent dat je hele leven door Hem geleid wordt, mag je van mij bovenstaande uitdrukking gebruiken. Dan vertrouw je erop dat “regen en droogte” en alle andere dingen die in Zondag 10 van de Heidelbergse Catechismus aan de orde komen niet buiten Hem omgaan.

Na deze uitweiding terug naar je verliefd zijn: laat nog maar eens horen hoe je het hebt aangepakt!

Een hartelijke groet,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1537 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven