Spontaner van Hem getuigen

Ds. H. Korving | 3 reacties | 15-08-2013| 09:17

Ik doe God vreselijk te kort en dat vind ik erg. Ik zou graag meer/spontaner van Hem willen getuigen en zeggen dat er een God is, maar steeds weer lukt het me niet. Op het moment dat er aanleiding is, houd ik toch m'n mond. Bang om iets verkeerds te zeggen zodat het juist tot oneer van God is, niet weten wat ik moet zeggen, etc. Ik loop er al lang mee, heb er veel over gedacht en er om gebeden dat God mij op het juiste moment toch het goede laat zeggen. Maar er verandert niets. Ik ervaar het als een grote schuld en weet niet hoe ik het moet veranderen. Ik weet dat ik er toch gewoon mee moet beginnen, maar wat als er op zo'n moment dan toch geen woord over m'n lippen komt? Heeft u tips?

Beste vraagsteller,

Ik waardeer bijzonder dat je ernst maakt met de bijbelse opdracht om te getuigen van de Heere. Je ervaart daarin echter keer op keer dat je tekort schiet. Je vraagt om tips. Ik weet niet of het onderstaande je zal helpen, maar ik wil op het volgende wijzen.

Allereerst moeten we bedenken dat getuigen op meer dan één manier kan plaatsvinden. Ik krijg de indruk dat je jezelf iets hebt voorgenomen: wil ik getuigen, dan zal het toch zus en zo moeten en anders deugt het niet. Er moet en er zal iets over je lippen komen... Dat is een valkuil. Datgene wat er –zonder woorden– van ons uitgaat, is minstens zo belangrijk. Behulpzaamheid, aandacht tonen voor iemand die door anderen wordt genegeerd, bereidheid om offers te brengen, bescheidenheid, oprechtheid, consequent zijn in je levenswandel zijn minstens zo belangrijk in de omgang met onze naaste. Sterker nog, als deze ‘preek zonder woorden’ ontbreekt, zullen de meest gloedvolle woorden die iemand spreekt in de lucht hangen.

Ten tweede, ieder mens heeft verschillende gaven. Misschien heb jij niet zo de gave van het woord. Denk niet dat je dan in Gods ogen minder waard bent. Misschien heb jij de gave van het gebed. Als je niet met je collega’s/vrienden over de Heere kunt of durft te spreken, spreek dan met de Heere over je collega’s/vrienden.

Ten derde, getuigen is iets anders dan prestaties leveren. De drang om te presteren kon wel eens het oprechte getuigen in de weg staan. Het moet spontaan gebeuren, ongekunsteld. Daarbij let God niet alleen op onze woorden maar zeker ook op ons hart.

Ten vierde, het zit hem dus ook niet in de veelheid van de woorden of in de directheid van de aanspraak. Je zou ook bijvoorbeeld eens een belangstellende vraag kunnen stellen. Stel bijvoorbeeld dat je een collega hebt die ziek is of een ziek familielid heeft. Je kunt vragen naar het verloop van de ziekte, maar ook of hij het moeilijk vindt om dit te verwerken? In zo’n context zou er ruimte kunnen komen om iets te laten door te geven van de bijbelse boodschap. Laat merken dat ook een christen niet altijd antwoord heeft op alle vragen en wij Gods wegen niet kunnen doorgronden, maar dat het wel een voorrecht is als je mag weten dat God je leven in Zijn machtige handen houdt.

Ten vijfde, wees bereid om te lijden. Belijden en lijden horen in de Bijbel dicht bij elkaar. Het is onmogelijk de Heere te belijden zonder zelfverloochening. Als de vraag komt wat je weer in het weekend gedaan hebt en velen beginnen over sport, film, uitgaan, drank en vrouwen, vertel dan dat je naar de kerk bent geweest. Bedenk dat de wereld zich niet schaamt voor zijn ideeën – terwijl ze zich moesten schamen! Wij hebben iets veel beters, daar hoeven we ons niet voor te schamen. En bovendien staat je altijd een sterke Held terzijde. Zo getuigen hoef je nooit alleen te doen!

Ik hoop je hiermee enkele gedachten te hebben aangereikt. Ik wens je van harte Gods zegen toe.

Met vriendelijke groet,
Ds. H. Korving

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Korving

• Geboortedatum:
  01-12-1954
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Urk
• Status:
  Actief

200 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven