Weinig gemeenschap in kerk

Wat ik vaak denk en zie, is dat de preek zo onpersoonlijk is. De dominee/voorganger predikt/leest. En wij als gemeente luisteren... Het is zo onpersoonlijk, vind ik. Na de dienst gaat ieder zo zijn eigen weg naar huis, soms met een korte groet. Ik zie geen GEMEENSCHAP. Het lijkt mij allemaal zo dat iedereen voor zichzelf leeft. Ik zou het liever zien, zoals het op de zendingsvelden/evangelisatie gaat. Waar mensen na de dienst samen eten, of praten, of een bijbelcursus doen, of een kopje koffie drinken. Waar dus gepraat kan worden over de preek, over ons leven. Zodat we echt een gemeenschap vormen. Waar mensen elkaar bezoeken tijdens ziekte, nood, zwangerschap, weduwen, weduwnaren, geboorten, ondersteunen helpen enz... Samen sterk. Want als er één iemand valt, wie zal hem helpen zo er niemand bij hem is?

Beste vraagsteller,

Ik heb bij je vraag eigenlijk weinig op te merken behalve dat ik het met je eens ben. Wel is de ene gemeente natuurlijk in dit opzicht anders dan de andere, maar een kerk die geen gemeenschap vormt beantwoordt niet aan haar bijbelse roeping. Als het echt waar is dat iedereen voor zichzelf leeft, dan heeft de kerk een probleem...

De preek mag niet onpersoonlijk zijn, maar dient een persoonlijke toespitsing te hebben. Persoonlijk, in de zin dat de persoonlijke geloofsvragen erin aan de orde komen. Maar ze vragen ook een persoonlijk antwoord.

Op welke manier de gemeenschap van de kerk kan worden bevorderd is een vraag apart. Zeker in gemeenten die een behoorlijke omvang hebben (laten we zeggen: groter dan 300 zielen) zal het moeilijk zijn om iedereen te kennen. Niet iedereen heeft contact met iedereen. Maar dat hoeft ook niet. Soms ontstaan er door het verenigingsleven meer intensieve contacten met bepaalde menen of bepaalde families. Verder zijn er soms ziekencomités - al dan niet onder aansturing van de diaconie) werkzaam. Er gebeurt soms achter de schermen meer dan je dacht.  Heb je er al over nagedacht welke bijdrage je zelf wilt leveren aan de versterking van de gemeenschapszin? Ga je zelf ook op bezoek bij eenzamen of helpen waar je weet dat er hulp nodig is? Goed voorbeeld doet goed volgen.

Denk nu verder niet dat in een zendingssituatie ineens alles koek en ei is. Alles voorbeeldig geregeld en beoefend. Ook daar zijn zorgen en moeiten en onvolkomenheden. Ik hoop dat je liefde voor de kerk hebt en dat je geduld hebt met haar gebreken en verder dat je zult doen wat je hand vindt om te doen om dienstbaar te zijn aan de kerkelijke gemeente waartoe je behoort. Let niet alleen op de gebreken van de kerk, maar let ook op de kleine dingen die er wel zijn, en zie het als een voorrecht dat God nog bemoeienis met ons maakt.

Hartelijke groeten,
ds. H. Korving, Leerdam