Pijn en verdriet
Ds. A.T. Vergunst | 2 reacties | 25-06-2013| 16:52
Vraag
Aan dominee A. Vergunst. Ik weet me geen raad meer door alle pijn en verdriet. Waar is God dan? Is het echt waar dat Hij niet meer geeft dan je aan kan? Soms wil ik liever dood, omdat ik alles niet meer kan dragen.
Antwoord
Beste vriend,
Sorry dat het even duurde voordat ik je vraag oppakte. Ik was overzee en had wat tijd nodig om bij te komen nadat ik daar ook ziek was. Daarnaast vind ik je vraag zo moeilijk te beantwoorden.
Waar is God als alles verkeerd gaat en alles pijnlijk en verdrietig is? Waarom laat Hij het toe als Hij almachtig is? En als Hij goed is, waarom krijg ik dan deze last die ik gewoon niet kan dragen? Die vragen zullen je bekend zijn. De dood lijkt soms aantrekkelijk omdat het dan 'over' is. Dus het dal waar je in zit is heel diep en angstig ook.
God vraagt ons niet dat we Hem begrijpen, maar dat we Hem vertrouwen als de wijze en goede en almachtige God. Als je dat niet kunt vasthouden, zijn er geen zekerheden meer in je leven. Leg die dingen levensgroot voor de Heere God neer in het gebed. Echt, je hoeft voor Hem geen gedachte en geen gevoel te verbergen. Immers weet Hij van verre al onze gedachten. Als je ze niet uit durft te spreken, dan mag je ze ook opschrijven. Lees maar in Job. Hij sprak uit wat in zijn hart leefde en dat was niet allemaal goed wat hij zei. Later verfoeide hij zich in het stof omdat hij zag hoe verkeerd hij bezig was om God te verdenken en zelfs Hem te zo bejegenen. Maar toch leer ik van dit Bijbelboek dat hij het niet binnen in zijn hart liet broeien. En dat moeten wij ook niet doen. Natuurlijk mogen we geen zondige dingen zeggen, maar we mogen wel zeggen tegen de Heere welke zondige gedachten er echt in ons leven. Belijdenis doen van de zonden is de zonden specifiek tegen de Heere Jezus zeggen in het gebed. Dan kan heel niet mooi klinken, maar doe dat toch en bid dan aanhoudelijk dat Hij die gedachte wegneemt; dat Hij de zondigheid van je hart onderdrukt. Echt, gebed is je eerste maar ook laatste wapen tegen de helse wereld in ons hart. En vooral als dingen niet goed of makkelijk zijn in ons leven, komt al de zwartigheid van ons hart naar boven toe.
Mijn tweede advies is dat je in deze strijd niet alleen moet blijven. Je schreef naar mij, maar ik ben niet altijd bereikbaar. Is er een vriend, vriendin, predikant, ouderling, godvrezende broeder of zuster in de gemeente die je in vertrouwen kan nemen? Het zo belangrijk dat je iemand vindt waar je al die gedachten kunt uitstorten. Ik had zelf mijn broer die ik op kon bellen als het weer eens teveel werd in de tijd dat mijn weg door een heel donker dal heen ging. Jij moet daarom iemand vinden waar je vertrouwelijk mee kunt praten. Eigenlijk iemand die zonder je te veroordelen wilt luisteren. Want je merkt wel dat ik ook geen antwoord heb op de essentiële vragen waar jij mee worstelt. Die antwoorden zijn er soms ook niet.
Laat ik je nog eens op het hart drukken dat de dood geen oplossing is. Het kan soms heel aantrekkelijk lijken, maar ik geloof dat de dood niet het einde is. Het is de poort die ons naar het 'na-dit-leven' brengt. Die poort mag je niet forceren, want de sleutel van die poort heeft God in Zijn hand. Maar blijf niet alleen rondlopen met deze gedachte. Je hebt hulp nodig om die weg niet in te slaan.
Lijden gebruikt de Heere heel vaak als een zegen. Velen die door een lijdensweg gegaan zijn, leren later te belijden dat het voor hen meer winst dan verlies was. Dat kan ook voor jou. Bedel toch veel dat de Heere je door dit lijden wilt reinigen van het zondige en je zo brengt bij Hem die lijden moest om troost te brengen: de Heere Jezus.
Ik wilde dat ik dichter bij je in de buurt was, maar in het gebed heb ik ook jou voor de Heere neergelegd.
Hartelijk verbonden,
Pastor A. Vergunst, Carterton, NZ
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.T. Vergunst
- Geboortedatum:22-09-1961
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Carterton (Nieuw-Zeeland)
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wij willen je heel veel sterkte toewensen in deze moeilijke tijd.
Vooral de nabijheid van de Heere, het is echt zo dat de Heere helpt als je het moeilijk hebt.
Als je later terugkijkt mag je zeggen, wat mocht ik toen dicht bij de Heere leven.
Als je zelf niets meer kan, krijg je de Heere steeds meer nodig, dan weet je uit me zelf kan ik het niet. Echt God is goed hij weet precies wat je nodig hebt elke dag weer.
Zelf ben ik al 15 jaar ziek en als je dan om je heen kijkt hoe druk iedereen is om je heen.
Dan mag ik het wel eens als een wonder ervaren dat ik zo veel tijd heb om de Heere te zoeken.
Als je nog gezond bent wordt je zo opgeslokt door alles, echt het hoeven geen verkeerde dingen te zijn.
Denk er maar eens rustig over na, en misschien kan je later zeggen, God wist precies wat goed voor mij was.
Als g'in nood gezeten, geen uitkomst ziet.
Wil dan nooit vergeten, God verlaat u niet.
Ha ha, mijn moeder was van de gereformeerde gemeente, zeer gelovig en toch kon ze stevig uit de hoek komen.
Als wij, kinderen, zaten te jammeren kregen we een klap om onze oren terwijl ze zei: 'nu heb je een reden om te huilen'.
Ik kan er nog steeds om lachen.
Beste vraagsteller, jij schrijft:
'Ik weet me geen raad meer door alle pijn en verdriet. Waar is God dan? Is het echt waar dat Hij niet meer geeft dan je aan kan? Soms wil ik liever dood, omdat ik alles niet meer kan dragen.
Denk je dat God op bestelling langs komt om onze tranen te drogen, nee dus....., Ds Vergunst schrijft:
'Lijden gebruikt de Heere heel vaak als een zegen. Velen die door een lijdensweg gegaan zijn, leren later te belijden dat het voor hen meer winst dan verlies was. Dat kan ook voor jou'.
Op mijn twintigste jaar werd ik wees, daar kun je moeilijk over doen ( wat ik ook een jaar gedaan heb), maar je kunt je ook herpakken.
Beste vraagsteller, er komen ook andere tijden, straks ben je weer gelukkig en pijn blijft er altijd wel, dat hoort bij het leven.
Sterkte....
