Vriend soms kortaf
C. M. Chr. Rots - de Weger | 5 reacties | 17-06-2013| 15:21
Vraag
Sinds vier maanden heb ik een relatie met een christelijke jongen. Hij is 26 en ik ben 20 jaar oud (bijna 21). Ik vind het erg vervelend hoe mijn vriend zich soms gedraagt en ik vraag me af of mijn gezeur wel terecht is. Als ik iets heb gedaan volgens hem, of als mijn vriend zich aan mij ergert, gedraagt mijn vriend zich afstandelijk en dan is hij erg kortaf of soms zelf volledig stil. Hij houdt mijn hand niet vast en houdt fysiek afstand tussen ons. Dan probeer ik gewoon lief te zijn en zoveel mogelijk het gesprek gaande te houden, maar dan krijg ik een kort antwoord. Als ik dan vraag wat er aan de hand is, dan geeft hij geen antwoord of dan zegt hij dat er niks is. Laatst toen we zijn verjaardag vierden met vrienden, was hij erg vrolijk en klef in het bijzijn van zijn vrienden. Op het moment dat we naar buiten liepen was hij weer kortaf en afstandelijk. Uiteindelijk vroeg ik weer wat er aan de hand was en hij zei: dat zeg ik wel een andere keer. Ik ging naar huis met een naar gevoel omdat ik dus weet dat ik blijkbaar iets verkeerd heb gedaan, maar hij het me niet wil vertellen. Ik heb twee dagen gewacht omdat ik hem dan zou zien en ik dacht dat hij het dan ging vertellen zodat ik ook zou weten wat hem stoorde. Als de kerkdienst begint wacht ik altijd op hem om samen de dienst te volgen. Hij liet niks van zich horen. Uiteindelijk belde hij mij om door te geven dat hij direct naar zijn zusje haar verjaardag ging en hij deed alsof er absoluut niks aan de hand was. Overigens weet ik nog steeds niet wat er aan de hand is en ik zie hem pas weer over een week. Ik stoor mij hieraan, want nu weet ik nog steeds niet wat er aan de hand is en hij gedraagt hij zich alsof zijn neus bloedt. Moet zoiets niet zo snel mogelijk worden opgelost? Hij stelt het uit lijkt me en houdt geen rekening met mijn gevoelens. Ik vraag me af of ik me aanstel of gedraagt hij zich echt ongepast?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Vier maanden heb je verkering met deze jongeman. Dat betekent dat je hem nog lang niet door en door kent. Zijn reacties op bepaalde dingen verbazen je en maken je zelfs onzeker. Dat kan heel goed. En dat is lastig. Want het stelt jou voor de vraag: wil ik dit eigenlijk wel? Of is deze jongen toch niet degene met wie je jouw leven wilt gaan delen? Met wie je oud wilt worden? Díé vragen zijn in het geding. Niet de vraag of hij zich ongepast gedraagt (want in jouw ogen dóét hij dat). Ook niet de vraag of jij je aanstelt. Jij wilt wel open en eerlijk zijn, maar krijgt daarop niet de gewenste reactie van hem. Het gaat dus een laagje dieper dan gedragingen en gedachten!
Neem jezelf serieus en vraag je af wat "ik stoor me hieraan" bij jou voor gevoelens oproept! Vertaal die gevoelens vervolgens in een antwoord voor jezelf, dat je tot de juiste daad aan zal zetten!
Gode bevolen,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Een partner die intimiteit gebruikt als machts- en strafmiddel, nee, daar zou ik niet oud mee willen worden.
Ik ben zelf een meid van 24 heb nu al een tijdje verkering. Ik ondervond ongeveer het zelfde. Ik zelf had het idee dat hij bij zijn familie en aan telefoons ook meer zei dan tegen mij. Dat hij tegen mij ook bot en kil was. dit maakte mij erg onzeker en angstig. Maar na langere tijd ben ik gaan inzien dat het grotendeels aan mij lag. Ik dacht te negatief. En dat heeft echt invloed op de relatie. Nu ik dat inzie kijk ik naar positieve momenten en dingen. Het ziet er dan heel anders uit. Ik mag nu zien hoe veel wij van elkaar houden en hoeveel hij om mij geeft. Er is duidelijk diepgang gekomen. Probeer dat ook eens te doen. mocht dat niet helpen dan denk ik dat je een andere keuze moet maken. hele tijd aan je vriend ergeren is niet goed. Ook is het belangrijk om niet te veel aan je eigen gevoelens denken. Want in een relatie is het geven en nemen. Ik zag bij mij zelf ook dat ik dacht dat hij niet aan mijn gevoelens dacht maar het was anders. Ik was die gene die niet aan zijn gevoelens dacht. Het was allemaal ik ik en ik. terwijl hij altijd een luisterend oor had. Kan er nog wel om huilen dat het steeds om mij draaide. Dus ga dat eerst goed na en bespreek dit ook met hem. blijf praten en bidden samen. Want weet wel een relatie met iemand zonder de Heere er bij is niet goed. De Heere moet de leidsman en richtsnoer in een relatie zijn. Dan kan een relatie alleen maar goed zijn. Bid veel!!! Ga na of de Heere jullie bij elkaar heeft gebracht.
Voor nagenoeg het belangrijkste in het leven, een relatie opbouwen met een levenspartner laten we veel gewoon over ons heen komen. We weten vaak niet hoe we met de ander om moeten gaan, de ander voldoet niet aan onze verwachtingen en hoe snel kunnen we teleurgesteld zijn omdat veel anders gaat dan ons egootje denkt dat het moet gaan.
Want wat er bij jullie gebeurt is een veel voorkomend gebeuren. De een zwijgt en de ander wil dat er gepraat wordt. Beiden willen jullie dat het fijn en goed is, maar de weg ernaar toe is lastig. Het is inderdaad erg belangrijk om in je relatie samen niet alleen maar bezig te zijn met elkaar te willen veranderen, maar lees samen eens een goed boek over het opbouwen van een positieve relatie. Je zit nu nog in een fase dat er nog veel mogelijk is. Als je veel langer verkering hebt en het wordt er niet beter op dan zal dat het einde van je relatie betekenen. Problemen zetten zich dan vast, en alles wordt steeds lastiger. Praat ook eens met andere stellen, alleen al de ontdekking dat jullie niet de enigen zijn die een relatie moeten gaan leren opbouwen kan veel druk van de ketel halen.
Daarom: laat het niet van de ander afhangen, maar neem zelf de verantwoording voor je eigen aandeel. Het gaat nergens zomaar vanzelf goed.
Na anderhalf jaar is het uit gegaan omdat hij best wel 'vrij' wilde zijn en een eigen zin had. Jammer genoeg kom je daar te laat achter en kom je nergens mee op vooruit.
Zoek uit wat hij wil! Wat hij verwacht in een relatie en loop er niet te lang mee, want praten helpt echt, het lucht op!
