Kruis van tegenspoed te zwaar

Ds. H. Korving | Geen reacties | 27-06-2004| 00:00

Ik wil ds. Korving nog een vraag stellen naar aanleiding van het antwoord op de vraag over tegenspoeden in je leven. Ik heb altijd mee gekregen dat
je nooit een te zwaar kruis van God opgedragen krijgt. Maar als de kruizen je nu wel te zwaar worden en je het bijna niet meer kan dragen? Er wordt zo makkelijk gezegd: bidt tot God!! Maar als je dat al niet eens meer kunt?!

Beste vraagsteller,

Graag wil ik proberen iets op je vraag te zeggen. Of misschien kan ik het beter een hartenkreet noemen. “Je krijgt nooit een te zwaar kruis opgelegd.” Zo’n opmerking kan, hoe goed bedoeld, toch heel verkeerd overkomen. Zij die dit zeggen zijn meestal degenen die zelf niet aanvoelen hoe zwaar jouw kruis eigenlijk is. Het lijkt een beetje op de woorden van de vrienden van Job en daar schoot Job -de grote lijder van het OT- ook niets mee op.

“Er wordt zo gemakkelijk gezegd: bidt tot God!.” In deze zin gaat het om het woordje “gemakkelijk”. Als men dat inderdaad gemakkelijk zegt, heeft men het verkeerd gezegd. Omdat ik je concrete omstandigheden niet ken, is het voor mij moeilijk om ook heel concreet op je situatie in te gaan. Maar misschien is het maar goed dat ik die omstandigheden niet ken, zodat ik ook onbevooroordeeld kan schrijven.

Vergis ik me, of ben je heel erg met jezelf bezig? In mijn vorige antwoord heb ik ook al geprobeerd om hierin een beetje stuur aan te geven, door je erop te wijzen dat jij, ja ook jij met al je tegenspoeden en wellicht beperkingen, aan een ander moet denken. Denk niet steeds: “Anderen begrijpen mij toch niet”, maar probeer je ook eens eerlijk de vraag te stellen: “Begrijp ik anderen wel?” In hoeverre toon ik belangstelling voor anderen? Leef ik met anderen mee? Probeer ik iets -hoe bescheiden ook- voor hen te betekenen? Met alle respect (en ik sla de plank misschien wel helemaal mis) maar in zijn algemeenheid is het zo dat mensen met een handicap of langdurig zieken het risico lopen uitsluitend op zichzelf gefixeerd te zijn en hun omgeving te dwingen ook alleen maar op hen gericht te zijn. Probeer dat te voorkomen.

Je zegt dat je niet kunt bidden. Ik zou dan wel eerst moeten weten wat je onder bidden verstaat. Als je onder bidden verstaat: jouw moeite en verdriet in Gods handen leggen, dan waag ik te betwijfelen dat je niet zou kunnen bidden. Zie psalm 10 vers 14. Als je onder bidden verstaat: tegen God zeggen wat Hij volgens jou moet doen, dan kan ik begrijpen dat je een probleem hebt. Maar wat is dan het echte probleem? Daar moet je zelf over nadenken. Het kan zijn dat je door je tegenspoeden een neiging hebt tot depressiviteit. Eerlijk gezegd proef ik dat een beetje tussen de regels door. Daar is op zichzelf genomen niets mis mee. Ik bedoel, daar hoef je je niet voor te schamen. Daar kan ook heel goed reden voor zijn.Alleen moeten we dat dan wel onder ogen zien. En voor depressieve klachten heb je specifieke hulp nodig, misschien ook medicijnen.  Ik zit maar wat hardop te denken.

Ik hoop dat je niet je tegenspoeden onder een vergrootglas legt en je zegeningen onder een verkleinglas. Ik hoop dat je niet alleen maar denkt aan wat je niet kunt en vergeet wat je wel kunt.  Ik hoop dat je in het geloof je zo aan de Heere mag toevertrouwen, dat je (hoewel je Zijn wegen niet begrijpt) toch mag weten dat Hij van je afweet. Zelfs als jij niet (meer) kunt bidden, geldt dan: er is er Een Die voor je bidt!

Hartelijke groeten, ds. H. Korving

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Korving

• Geboortedatum:
  01-12-1954
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Urk
• Status:
  Actief

200 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven