Jongste uit een gezin
F.J. Bijzet | 5 reacties | 11-06-2013| 08:41
Vraag
Ik ben de jongste uit een gezin en loop aan tegen het volgende: Mijn broers en zussen schelen veel in leeftijd met mij. Toen ik 4 jaar was waren zij 12 en ouder en wisten ze veel meer dan ik. Nu ik zelf volwassen ben, heb ik dat gevoel nog steeds en voel ik mij nog steeds degene die minder weet. Wat is daarvan de oorzaak en wat kun je hieraan doen? Het geeft mij een gevoel dat ik niet serieus genomen wordt.
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Beste vragensteller,
Als jongste in een gezin opgroeien heeft zo zijn voordelen. Meestal meer ruimte, soepeler opgevoed, etc. Maar de nadelen zijn ook legio. Meerdere 'ouders', niet mee kunnen praten met de rest, altijd als jongste gezien en behandeld worden. En tegen dat laatste loop jij aan.
Het is een logisch proces. Als oudere kinderen voel je je groot, kijk je soms wat op de jongere kinderen neer, voel je je voor hen verantwoordelijk en hebt in veel gevallen voor ze gezorgd. Zo heb ik als oudste mijn jongste zusje de luier verschoond, op haar gepast, voor haar gezorgd, me voor haar verantwoordelijk gevoeld. Anderzijds is het ook zo dat je als jongste vaak opkijkt naar de anderen. En dan kom je in een patroon met elkaar te zitten waarbij de ouderen toch meer verantwoordelijkheid blijven dragen en voelen. En de jongeren zich minder serieus genomen voelen. Het is een logisch proces, waar iedereen aan meedoet. En hoe groter het leeftijdsverschil hoe meer dit patroon kan spelen.
Hoe kom je er uit? Het antwoord is heel simpel, en als je een beetje band met elkaar hebt ook goed uit te voeren. Bespreek met elkaar waar je tegen aanloopt. Aangezien jij degene bent die er last van hebt, lijkt het me verstandig dat jij je moeite met hen deelt. Kijkt hoe zij het zien en bespreekt open met elkaar hoe je vanaf nu met elkaar wilt omgaan. Meestal werkt dit afdoende en kun je hierdoor een nieuwe doorstart maken als gelijkwaardige volwassenen.
Ferdinand Bijzet
Dit artikel is beantwoord door
F.J. Bijzet
- Geboortedatum:03-06-1976
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerd Vrijgemaakt
- Woon/standplaats:Barneveld
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Functie : Relatietherapeut en opleiderWebsite: www.relatie-herstel.nl
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Hier ook een jongste in het gezin. Ik herken je helemaal. Je word niet serieus genomen, je voelt je klein. Je hebt vaak geen gelijk, ze weten het altijd beter? Jij kan nog nergens last van hebben, je bent nog jong. etc.
Weet je wat ook kan helpen.... Dat jij initiatieven neemt.. Organiseer eens wat. Neem de leiding hierin!
Negeer kleinerende opmerkingen! Geef aan als je opmerkingen niet accepteert.
Jij bent niet minder, dommer of wat dan ook. Je bent nu volwassen en je moet net zoals hun beslissingen nemen in je volwassen leven!!
Ze konden mij 'de bout hachelen', je bent wie je bent. Wij hebben aan de keukentafel veel gesprekken gehad, over het dagelijks leven, over de bijbel, over de zin en de onzin van het leven, ik kijk er met veel plezier op terug.
Ik denk met veel genoegen terug aan onze keukentafelgesprekken, iedereen deed mee, moeder ook.
Ik kan nog steeds lachen om mijn broer en zussen.....'Daantje toch' 'wat zeg je nu weer' , we hadden een fijne jeugd. Het is niet omdat je de jongste bent, het gaat om hoe weerbaar je bent.
