Niet naar psycholoog

Wat u aanreikt in uw vraag is vrij weinig.
Maar toch een paar handreikingen.
Bent u moe? Probeer uw rust te nemen. U heeft de zorg voor 3 kinderen. Toch is het mogelijk om ook dan momenten van rust in te lassen. Pak een boek of doe iets wat u graag doet. Vertel tegen de kinderen dat u nu iets voor uzelf gaat doen. Probeer dit vol te houden. Want natuurlijk komen zij met allerlei vragen enz. Wees resoluut en zeg: nu ben ik aan het lezen, straks mag je wat tegen me zeggen.
Weet u waar uw somberheid, vermoeidheid enz. vandaan komt?
Mogelijk zijn er dingen in uw leven gebeurd die moeilijk zijn. Probeer dat te accepteren.
Is makkelijker gezegd dan gedaan, maar probeer het in ieder geval. Wat gebeurd is, is gebeurd en kan meestal niet meer teruggedraaid worden.
Het luisteren naar geestelijke muziek kan ook troostvol zijn.
Valt het huishouden u zwaar door deze klachten? Kinderen, hoe klein ook, kunnen goed een beetje helpen met bijv. opruimen.
Iets ondernemen met de kinderen is ook niet echt noodzakelijk. Gewoon een spelletje, wat knutselen of voorlezen is ook al goed en natuurlijk aandacht geven.

Er is een hele waslijst aan te voeren waarom psychologie niet kan helpen, ik zou kunnen verwijzen naar boeken en artikelen die uitgebreid ingaan op vele zaken en belangrijke mythen uit de psychologie weerleggen, zoals:
- dat het (medisch) wetenschappelijk zou zijn
- dat mensen met mentale of emotionele (gedrags)problemen geestelijk ziek zouden zijn
- dat psychotherapie een hoge mate van succes zou hebben
- dat Gods Woord niet toereikend zou zijn voor een geestelijk welzijn
Ik laat dat nu verder voor een andere gelegenheid. Ik wil nu eerst graag proberen wat mee te denken vanuit de Bijbel en uit eigen ervaring.

Ik zeg daarmee overigens niet dat een hulpverlener niet kan helpen, alleen niet op basis van de psychologie. Als er positief resultaat is, is dat meestal gewoon het resultaat van het intermenselijk contact, wat de één misschien beter kan de andere, maar geen studie Freud, Jung, Maslow, Roger, Ellis, Fromm, Janov, Glasser en alles wat daar uit voortkomt nodig heeft.

Ik ga er even vanuit dat de vermoeidheid en lusteloosheid geen lichamelijke oorzaken heeft. De mogelijkheid dat je een bepaalde kwaal onder de leden hebt bestaat uiteraard ook, maar ik ga er van uit dat je die mogelijkheid al hebt onderzocht.

Neerslachtigheid is denk ik bijbels gezien het gevolg van een verkeerde oriëntatie. Door wat voor oorzaak dan ook, tegenslagen, eentonigheid, verwachtingen die niet uitkomen, moeiten door anderen of door onszelf, wat dan ook, verliezen we het zicht op hoop en verwachting. Andere zaken kunnen hierbij meespelen zoals het weer, en andere omgevingsfactoren. Hier in Finland zijn in maart en april, als het voorjaar nog uitblijft, maanden met een hoog ziekteverzuim. Maar dit zijn bijkomstige faktoren. De werkelijke oorzaak ligt dieper: gebrek aan besef van zin en betekenis van wie we zijn en wat we doen. De wereld en de psychologie kan dit hierop geen werkelijk antwoord geven omdat het geen werkelijke hoop heeft. Het kan slechts een pseudo hoop geven van zelf-acceptatie en zelf-liefde, wat je alleen maar verder afbrengt omdat zelf-liefde volgens de bijbel het probleem is en niet de oplossing.

Het antwoord kunnen we alleen vinden bij onze Maker, God de Vader en Christus de Zoon en Zijn Heilige Geest. Daar is onze hoop en verwachting en onze bron tot vreugde, ook te midden van alle ellende en moeite. De enige genezing is daarin als je je oriëntatie, met Gods hulp, naar Hem toe kan verleggen.

Ik hoop dat ik mag aannemen dat je je vertrouwen heb gesteld op de Jezus Christus. Hij alleen maakt ons zalig en geeft ons eeuwig leven. Door Hem zijn we verzoend met God. Dat betekent eeuwig leven en een heerlijke toekomst. Maar dat betekent niet dat we tot we daar zijn het verder zelf maar moeten uitzoeken.

Jezus zegt: 'Komt tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven' (Matt 11: 26-39). Dat is niet zomaar een aardig zin zonder verdere betekenis maar een werkelijke belofte. Het klinkt zo bekend, toch doen we dat in de praktijk maar zo weinig. Zou degene die ons gemaakt heeft en gekomen is om ons te redden niet voor ons kunnen en willen zorgen? Daarom allereerst: stort je hart uit bij de Heere Jezus. Al is het maar één zinnetje als je niet meer kan opbrengen. Elke morgen en avond. Door Zijn Geest kan Hij je zinnen veranderen.
Overigens, zonden kunnen ons ook neerdrukken. Denk aan psalm 32. Leg die ook af bij Christus.

De bekende psalm 23 zegt (vers 4): "Al ging ik ook door een dal vol schaduw van de dood, ik zou geen kwaad vrezen, want U bent met mij, Uw stok en Uw staf die vertroosten mij." Dit wordt wel vaak bij sterven aangehaald maar kan ruimer worden toegepast, ook als we het even niet meer zien zitten en denken niet meer vooruit te kunnen. Psalm 23 gebruikt het beeld van een Herder, die zorgt voor de schapen. De Heere Jezus is de Goede Herder. Hij zorgt voor ons, we kunnen vertrouwen op Hem, Zijn stok en Zijn staf zullen ons beschermen. Hij zal ervoor zorgen dat we ons rustig kunnen neerleggen in grazige weiden, ook al lopen er overal wolven. Niets kan ons scheiden van de liefde van Christus, ook geen dal vol duisternis. Daarom ook: lees je Bijbel elke dag om je hieraan te herinneren, al is het maar 5 minuten als je niet meer kan opbrengen.

Soms zit je een cirkel, in de dagelijkse sleur, altijd alles hetzelfde en niets lijkt vooruit te komen. Daarom is het denk ik goed om samen met het bovenstaande niet stil te blijven zitten maar ook actief wat dingen te veranderen in je leven. Hebr 12:12 zegt "Hef slappe handen op en strek de knikkende knieën, en maak rechte sporen voor uw voeten, opdat wat kreupel is, niet wordt ontwricht, maar veeleer genezen wordt". Ik geef er hier nu even een vrije interpretatie aan maar ik denk dat je dit hier kunt toepassen als: 'ga aan de slag, genezing komt van bezig gaan". Daarom is het, in toevoeging op het bovenstaande ook actief wat dingen in je leven te veranderen. Dingen die ik deed:

- zoals heer Bos als noemt hierboven: sporten. Ik ging graag (en nog steeds) met mooi weer fietsen. Er is zoveel moois te zien. Probeer daarnaar te kijken en God ervoor te danken en te loven. Het voorjaar waar alles nu uitspruit en bloeit. Als ik fiets of wandel praat ik regelmatig met God om Hem te danken en te loven voor wat ik zie en te bidden voor Zijn bijstand in alle dingen die me bezig houden

- ik hield me ook bezig met creatie (schepping). Ik ging boeken lezen en films kijken en kwam zo van alles te weten over de natuur, over het weer, planeten en zon, de dierenwereld, het menselijk lichaam, van alles en nog wat. God heeft alles zo wonderbaarlijk gemaakt. Dat hielp me daarop te oriënteren en Hem te loven en me te verheugen in Zijn werken.

- ik nam wat hobby's, in mijn geval modelbouw en tuinieren. Dat doorbrak het dagelijkse patroon en gaf wat afleiding. Als moeder is dat misschien wat moeilijk maar misschien is er wat anders te bedenken, spatie noemt al lezen en muziek.

Zomaar wat voorbeelden, misschien kan je zelf wat bedenken dat bij jou past. Sterkte.

Vragensteller: probeer je structuur in ieder geval te behouden. De gewone dagelijkse dingen. Denk dat dat al heel belangrijk is. verder als je iets met je kinderen wilt ondernemen kies dan iets wat voor jou niet teveel inspanning kost, maar waar je kinderen wel plezier van hebben. Ook is het belangrijk er niet vanuit proberen te gaan dat je depressiever zult worden. accepteer dat je nu depri bent en dat het weer beter zal gaan.

Wat ook handig kan zijn is in een boekje bijhouden wanneer je de depressiever voelt of wanneer juist niet. vervolgens kijk je naar wat is voorafgegaan. Zo kun je achter aanleidingen komen die je depressieve gevoelens versterken of juist wat verminderen. Geeft inzicht.

Verder afleiding en ontspanning. Al is dat moeilijk als je depressief zou zijn.

En een goede maatschappelijk werk(st)er dan? Die zijn er echt hoor! Zonder hen zat ik hier niet, maar was ik opgenomen! Veel sterkte!!!!!

vraagsteller, hier een paar tips:
Uit een onderzoek is gebleken dat mensen met depressie die iedere avond voor het slapen gaan een eind gingen lopen, meer dan de helft na 2 maanden geen slaapmedicatie meer gebruikte! Dus dat is misschien tip 1: een eind lopen / bewegen voor het slapen gaan zorg voor betere slaap.
Verder is het misschien goed om na te denken wat er voor gezorgd heeft dat je het nog steeds volhoud. Wat maakt je dag nog als doel om je bed uit te komen. En dat vast te houden en misschien uit te breiden (je interne motivatie)
Alles wat je loslaat aan structuur kost enorm veel moeite om weer op te pakken in de toekomst, dus proberen je dag/nachtritme en structuur vast te houden.
Bedenk welke momenten van de dag het meest zwaar voor je zijn en kijk wie er uit je netwerk, of misschien uit de kerk, wat voor je kan betekenen. Bijvoorbeeld samen de boodschappen doen of het huishouden. Alleen de aanwezigheid van iemand kan al als stok achter de deur werken, maar ook als emotionele steun en afleiding.
Mogelijk zijn dit al veel te veel tips en ervaar je vanuit je depressie dat de moed alleen al in je schoenen zakt als je zo'n waslijst zie. Vraag dan iemand die je begrijpt en waar je vertrouwen in hebt om samen met je een soort plan de campagne te maken.
Heel veel sterkte!

vragensteller, zou je wat hebben aan lotgenootjes?


tijdje terug,was er een mevr. met uw probleem.

ze heeft nu zo vreselijk veel lotgenootjes,dat ze geen tijd meer heeft om te denken,vertelde ze lachend!!

k,heb haar lang niet horen lachen......

soms zitten er een heleboel ''lotjes'',op de rand van de depri-put...

t,is maar een idee vanuit mesech